Het is niet ongebruikelijk dat aquariumbezitters verrast worden door spontane nieuwe bewoners. Ze sluipen naar binnen en genieten van de optimale leefomstandigheden in de nieuwe omgeving. Blaasslakken zijn een van deze dieren. In tegenstelling tot wat werd verwacht, veroorzaken de waterorganismen geen schade.
Zijn blaasslakken schadelijk of nuttig in het aquarium?
Bubbelslakken zijn onschadelijke, nuttige aquariumbewoners die vaak via waterplanten worden geïntroduceerd. Ze maken het aquarium schoon door algen te eten en de waterkwaliteit op peil te houden. Ze vormen geen bedreiging voor planten, vissen of viseieren en kunnen overleven in verschillende wateromstandigheden.
Profiel
Blaasslakken zijn een familie binnen de waterlongslakken. Er zijn wereldwijd ongeveer 80 soorten, waarvan er drie inheems zijn in Midden-Europa en één is geïntroduceerd vanuit Noord-Amerika. In de aquaria worden blaasslakken beschouwd als een spontane gezelschapsfauna die wordt geïntroduceerd via nieuwe waterplanten, decoraties of vers substraat. Vanuit biologisch oogpunt zijn ze een verrijking voor het ecosysteem omdat ze organische stoffen sneller afbreken.
Goed om te weten:
- Schild wordt gevormd uit opgeloste kalk in het omringende water
- bij een lage pH lost de schaal op
- Toevoeging van kooldioxide bevordert het oplossen van de schaal
- Slakken kunnen niet langer overleven
Kenmerken
Bubble-slakken hebben een transparant en glanzend schild met een glad oppervlak en kunnen een grootte bereiken van maximaal 12 millimeter. Meestal blijven ze echter aanzienlijk kleiner. Het slakkenhuis buigt altijd naar links en loopt taps toe naar een punt of stomp. Door deze bolvormige en hoornkleurige behuizing is de licht gestippelde mantelstof duidelijk zichtbaar. Hierdoor zien bellenslakken eruit als belachtige gouden stippen, vandaar dat ze hun naam krijgen. Ondanks de kleine wanddikte is het slakkenhuis relatief stabiel.
Speciale kenmerken:
- puntige en smalle voet
- lange, dunne antennes
- Ogen bevinden zich aan de basis van de antennes
Excursus
Dit is hoe blaasslakken ademen
Bubble-slakken hebben een luchtbel die ze altijd met zich meedragen in hun schelp. Deze zuurstofreserve wordt af en toe aangevuld aan het wateroppervlak. De longfunctie wordt overgenomen door het aangrenzende mantelweefsel, dat een sterke bloedtoevoer heeft. Soorten zoals de puntige blaasslak hebben een vingervormige pony die voorbij de rand van de schaal reikt en fungeert als secundaire kieuw. Met dit orgaan kan de blaasslak extra zuurstof uit het water opnemen.
Locomotion
De slakken kunnen aanzienlijke snelheden bereiken in het water. Ze hebben slechts tien seconden nodig om één centimeter af te leggen. Ze laten een dun laagje slijm achter, dat wordt afgescheiden door een klier en de grond bedekt. Wanneer de slakken door het water glijden zonder contact met de bodem, slepen ze het slijm in draden achter zich aan. Deze bijna onzichtbare spindraden kunnen bij lage waterstroming uitgroeien tot een complex systeem van sporen. De slakken kunnen langs deze draden klauteren en terugkeren naar het startpunt.
Bubble-slakken zijn verbazingwekkend snel
Bescherming tegen vijanden
Als ze worden bedreigd, kunnen landslakken zich terugtrekken in hun schelp en deze sluiten met een deksel. Blaasslakken hebben zo’n afsluiting niet en moeten zichzelf op andere manieren beschermen. Ze zijn in staat lucht uit hun ademhalingssysteem te verdrijven. Hierdoor wordt de slak zwaarder dan het water en zinkt hij snel naar de bodem van het water, waar hij veilig is voor roofdieren.
Waterlongslakken
De kleine blaasslak is een van de zoetwaterbewoners die ademt met behulp van de longen. Hun kieuwen zijn gedegenereerd waardoor de dieren alleen nog maar zuurstof uit de lucht kunnen opnemen. Daarom kruipen blaasslakken naar het wateroppervlak. Modderslakken, die soms worden verward met blaasslakken, en ramshoornslakken ademen ook op deze manier.
| Sensor | Huisvesting | Eten | |
|---|---|---|---|
| Modderslakken | driehoekig | rechtsdraaiend | af en toe levende planten |
| ramshoornslakken | verdikt | opgerold in één laag | Algenafzettingen, overblijfselen van dode plantendelen |
| Bubble Slakken | string-achtig, lang | linkshandig, helder gevlekt | Algengroei, biofilms en residuen |
Bubbelslakken in het aquarium
Blaasslakken komen vaak het aquarium binnen via gekochte waterplanten, waar ze zich onder optimale omstandigheden snel vermenigvuldigen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is de soort volkomen onschadelijk en kan deze met verschillende organismen worden gekweekt. Blaasslakken vormen geen bedreiging voor garnalen en vissen. Sommige garnalen eten echter het broed van blaasslakken.
Handig
Bellenslakken kunnen er niet voor zorgen dat het aquarium volledig vrij van algen blijft. Toch zijn ze een waardevol hulpmiddel bij het schoonmaken. Ze houden de waterkwaliteit op peil door de algenpopulatie onder controle te houden. Ze eten visuitwerpselen en overgebleven visvoer dat naar de bodem is gezonken.
De blaasslak berooft daardoor veel bacteriën van een belangrijke levensbron en vermindert zo de kiemdichtheid in het water. Het immuunsysteem van de vissen moet bestand zijn tegen een lagere kiemdruk, zodat de organismen in schoon water kunnen leven.
Bubble-slakken zijn de onderwatergezondheidspolitie. Ze gebruiken zowel bedorven als halfverteerde restjes.
Levensstijl en ontwikkeling
Bubble-slakken zijn dag en nacht actief en zijn uiterst flexibel. Ze kunnen zowel warme als koelere temperaturen aan en leven ook in vervuild water met een hoge pH-waarde. De slakken zijn hermafrodiete dieren die niet per se een partner nodig hebben om zich voort te planten. Daarom is één geïntroduceerde slak voldoende om een kleine populatie te vestigen. Er is niets bekend over de levensverwachting van een slak.
Paring
Als er voldoende soortgenoten beschikbaar zijn, gaan de slakken op zoek naar een paringspartner. De individuen nemen de mannelijke of vrouwelijke rol op zich. Vaak zijn er meerdere dieren te zien die in een lange keten paren. Tijdens het paren kruipt een slak op de schaal van de partner en steekt het mannelijke geslachtsorgaan uit. Het lagere dier fungeert als een vrouwtje. Na een paar minuten is de handeling voltooid en jaagt het vrouwtje haar partner met kloppende bewegingen weg.
Paarung Blasenschnecken - Physidae
Eieren leggen
Blaasslakken leggen hun eieren in de vorm van langwerpige massa's. Deze zogenaamde spawningbal is licht gebogen en voelt onder druk zacht en geleiachtig aan. Een blaasslak kan tussen de drie en veertig spawnballen produceren. Ze worden op plantendelen afgezet en aan hun lot overgelaten. De eieren vallen als heldere stippen op in de massa, die uit verschillende niveaus bestaat. De spawn is bijna onzichtbaar en kan alleen worden gezien tegen een zwarte achtergrond of wanneer het licht schuin v alt.
Ontwikkeling
Bij een watertemperatuur van 24 graden Celsius duurt de embryo-ontwikkeling tien dagen. De kleine jonge slakken verlaten het broed meestal na acht tot veertien dagen om op zoek te gaan naar voedsel. Er is geen ouderlijke broedzorg.
Eten
Blaasvissen voeden zich voornamelijk met dode plantendelen in het aquarium. Ze halen hun voedsel uit ongebruikte of halfverteerde resten van organisch materiaal, waaronder visuitwerpselen of gezonken visvoer. Ze eten geen hogere planten, maar eten de groei van lagere planten zoals kiezelstenen en groene algen. Je rasptong is niet in staat het weefsel van gezonde planten af te breken.
Fouten opgehelderd:
- Plant killer: eet geen levende planten
- spawn robber: Blaasslak v alt visbroed niet aan
- Ramenreiniger: kleine mondjes kunnen glas niet helemaal algenvrij krijgen
Soort bepalen
Van de 80 soorten wereldwijd zijn er drie die inheems zijn in Midden-Europa. Deze soorten zijn van elkaar te onderscheiden op basis van hun uiterlijk. Het water biedt vaak ook aanwijzingen voor de soort, hoewel sommige blaasslakken zich kunnen aanpassen en suboptimale omstandigheden kunnen verdragen.
| habitat | Uiterlijk | Huisvesting | ||
|---|---|---|---|---|
| Puntige bellenslak | geen eisen aan de waterkwaliteit | geelachtig hoornkleurig | zes beurten | |
| Bubble slak | helder, plantrijk stilstaand en stromend water | geelbruin tot zwartblauw | vier beurten | |
| Mosbellenslak | plantenrijke sloten, vijvers, heidevelden | geelachtig tot roodbruin | slank |
Blaasslakken kweken
Er zijn enkele vissoorten, zoals kogelvissen of paradijsvissen, die zich het liefst voeden met slakken. Het is ook bekend dat zebramodderkruipers en zwarte modderkruipers slakken eten en op slakken jagen en kuitschieten. Als u dergelijke vissen houdt, kunt u ze uit uw eigen slakkenkwekerij halen.
SCHNECKENPLAGE im Aquarium? (Piscina 11)
Vaartuig en voeding
Een bak met een inhoud van vijf liter is een goed begin voor het kweken van blaasslakken. Je kunt de dieren plakjes komkommer en rauwe aardappelen voeren. Voeg af en toe een snufje visvoer toe aan het water. Blaasslakken accepteren graag visvoertabletten die eigenlijk bedoeld zijn voor grondvis. Je kunt ook dode vliegen in het water gooien. Deze aanpak is een eiwitrijke traktatie.
Beplanting en locatie
Zet wat waterplanten in de container om de leefomstandigheden te optimaliseren. Waterpest is genoeg om blaasslakken zich op hun gemak te laten voelen. Plaats de container op een lichte locatie om de ontwikkeling van algen te stimuleren. Deze bedekken de waterplanten en bieden de uitgekomen larven een goede voedselbron.
Verzorging en reiniging
Het water moet af en toe ververst worden. Zorg ervoor dat de waterhardheid niet te laag is. Normaal gesproken is leidingwater voldoende. Als u het niet zeker weet, kunt u de schaal van een kippenei verkruimelen en aan het water toevoegen. Als u het vat in woonkamers met een normale kamertemperatuur plaatst, hoeft u niet extra te verwarmen. Temperaturen tussen 22 en 25 graden Celsius versnellen echter de voortplanting en ontwikkeling van de larven.
Vijanden en gevaren
Als blaasslakken zich intensief voortplanten, moet je de omstandigheden controleren. Een sterke bevolkingsontwikkeling duidt op een hoge nutriënteninput. Te grote hoeveelheden visvoer bevorderen een ongecontroleerde voortplanting omdat de natuurlijke omstandigheden voor de blaasslak optimaal zijn.
Tip
Voer spaarzamer en zorg ervoor dat er geen visvoer naar de bodem zinkt. Wanneer je blaasslakken uit het aquarium verzamelt, blijven er steeds meer ongebruikte resten op de bodem achter
Parasieten
Blaasslakken worden gebruikt als tussengastheer door parasitaire staartvinnen. De ongeveer één millimeter lange zecariae van het geslacht Trichobilharzia verspreiden zich via de uitwerpselen van eenden. De uitkomende larven nestelen zich in de slakken en infecteren vermoedelijk andere gastheren voordat de wormen, die vrij in het water leven, zich weer door de huid van de eenden boren.
Robbertorendekselslakken
Roverstorenslakken eten blaasslakken
De vleesetende slak is een nuttige aquariumbewoner die zowel in zacht als hard water leeft. Met zijn gestreepte behuizing is de soort een visuele verrijking. De dieren hebben gescheiden geslachten en zijn minder vatbaar voor massale voortplanting. Nadat je de blaasslakken hebt uitgeroeid, kun je roofzuchtige torenslakken voeren met visvoer.
Appelslakken
De soort komt uit de tropen, waar ze in moerassige wateren leven. Ze geven de voorkeur aan een watertemperatuur van 18 tot 28 graden Celsius. Appelslakken gebruiken de broedsels van andere slakken als eiwitbron en beperken zich bij een tekort niet tot levende slakken, ook al eten ze een overwegend plantaardig dieet.
Koper
Soms is het nodig om koperhoudende medicijnen te gebruiken tegen bloedzuigers, parasieten of planariërs. In grote hoeveelheden veroorzaakt koper de dood van blaasslakken. Lage concentraties zijn echter niet slecht en zelfs gunstig omdat de slakken koper als sporenelement nodig hebben. Plantenmeststoffen die koper bevatten zijn in de meeste gevallen onschadelijk.
Tip
Blijf uit de buurt van aanvallen door een vissoort. Zodra de blaasslak is uitgeroeid, mist hij de voedingsbasis en vertoont hij deficiëntiesymptomen.
Veelgestelde vragen
Wat zijn blaasslakken?
Blaasslakken zijn waterslakken en leven in zoet water. Kenmerkend is hun linkshandige omhulsel, dat puntig of stomp eindigt. Blaasslakken hebben wel secundaire kieuwen waarmee ze zuurstof uit het water kunnen halen. Toch moeten ze af en toe naar het wateroppervlak gaan om hun gasbel in hun schild te vullen. Ze absorberen de zuurstof via het mantelweefsel.
Zijn blaasslakken schadelijk?
Veel aquariumbezitters zijn bang voor de blaasslak. Ze maken zich zorgen over hun waterplanten en de spawn van andere wezens. Maar blaasslakken zijn volkomen onschadelijk en allesbehalve schadelijk. Ze blijken buitengewoon nuttig te zijn omdat ze worden beschouwd als indicatororganismen en fouten vertonen in de aquariumverzorging. De slakken spelen een belangrijke rol als toezichthouders omdat ze overtollig voedsel en dode resten gebruiken.
Waarom planten blaasslakken zich massaal voort?
De slakken reageren extreem op de omstandigheden in hun leefgebied. Als er een overschot aan voedsel is, planten de dieren zich in grote aantallen voort. Als de voedselvoorraden afnemen, stoppen de dieren met paringsactiviteiten. Voeg slechts zoveel voer aan het water toe als de vissen kunnen eten. Zorg ervoor dat er geen grote hoeveelheden naar de grond zinken.
Kun je blaasslakken kweken?
De dieren zijn te koop in winkels, omdat veel aquariumbezitters blaasslakken gebruiken als voedsel voor hun vissen. Blaasslakken kunnen met eenvoudige middelen in het aquarium worden gekweekt. Tijdens de zomermaanden kunt u ze in de tuinvijver zetten. Blaasslakken zijn tolerant en kunnen koelere temperaturen verdragen. De optimale watertemperatuur ligt tussen de 22 en 25 graden Celsius. Zeewater is niet geschikt voor de fokkerij omdat de dieren in zoet water leven.
Waar leven blaasslakken?
Veel van de ongeveer 80 soorten blaasslakken werden vanuit hun oorspronkelijke verspreidingsgebied getransporteerd, waardoor ze zich wijd konden verspreiden. De klimatologische omstandigheden vormen de grens van hun verspreiding: Blaasslakken leven in stilstaand of langzaam stromend water. Ze geven de voorkeur aan dichte begroeiing omdat deze dient als voedselbron, schuilplaats en paaiplaats. In Duitsland zijn vier soorten bekend, waarvan één soort uit Noord-Amerika wordt geïntroduceerd.
