Tijgerslakken zijn onbekende slakken, hoewel ze wijdverspreid zijn en in bijna elke tuin te vinden zijn. Dit komt door hun bijzondere manier van leven. Ze worden ten onrechte gelijkgesteld met de gevreesde naaktslakken. Het blijken echte helpers in de tuin te zijn.
tijgerslakken kweken
Tijgerslakken kunnen thuis worden gekweekt
Tijgerslakken zijn wijdverspreid in Midden-Europa. Bijna niemand kent dit ongewervelde dier omdat het overwegend nachtelijk leeft en zich overdag verbergt. Iedereen die de levensstijl van deze landslakken nader bekijkt, zal de voordelen van deze soort herkennen. Omdat ze zelden schade aan de tuin veroorzaken en in plaats daarvan nuttige taken op zich nemen, worden ze gefokt door tuinliefhebbers en natuurliefhebbers.
Voorbereidende overwegingen voor de veehouderij
Als u tijgerslakken in uw tuin aantreft, mag u ze niet vangen om mee te kweken. Je ha alt de slakken uit een uitgebalanceerd ecosysteem en loopt het risico dat ze door ongunstige omstandigheden niet overleven in het terrarium. Gekochte slakken kunnen gekweekt worden, zolang je de dieren optimale omstandigheden kunt bieden. Het risico is groot dat het klimaat verandert en er schimmel of gist ontstaat. Bedervende gassen uit verrot hout kunnen ook een negatieve invloed hebben op de gezondheid van slakken.
Tijgerslakken kopen – zinvol?
Je kunt tijgerslakken online kopen, hoewel deze optie meer geschikt is voor mensen die geïnteresseerd zijn in fokken. De prijzen voor een volwassen en geslachtsrijp dier variëren afhankelijk van de aanbieder tussen de 15 en 20 euro. Als u tijgerslakken bestelt, zijn er risico's verbonden aan de verzending. Let daarom goed op de leveringsvoorwaarden, zodat de dieren levend bij u aankomen.
Hier moet je op letten:
- Verzendtijd niet langer dan twee dagen
- Bezorging alleen tot temperaturen van 25 graden
- geen verzending in het weekend of op feestdagen
Tips voor succesvol fokken
Tijgerslakken voelen zich prettig bij kamertemperatuur en geven de voorkeur aan een hoge luchtvochtigheid, die rond de 90 procent zou moeten zijn. Incidentele droge fasen veroorzaken minder problemen voor de dieren dan permanente vochtigheid, omdat dit de kans op schimmelvorming vergroot. De accommodatie wordt ingericht met mos en bladeren van beuken-, eiken- of kastanjebomen.
Voor dieren die tijdelijk worden gehouden is een grote plastic bak voldoende. Als je de slakken wilt kweken, moet je ze in een terrarium houden met een minimale hoogte van 50 centimeter. Tijgerslakken hebben interessant paargedrag en hebben opwaartse ruimte nodig. Tijdens de paring hangen ze aan een slijmdraad die wel 43 cm lang kan worden.
Geschikt voedsel:
- Mix van planten en eiwitrijke voeding
- verse bladeren en boompaddestoelen
- Algen en mos uit verrot hout
- Wortels en aardappelen laten tijgerslakken gedijen
- Komkommers, tomaten of koolrabi zijn welkom
Het terrarium schoonmaken moet 's ochtends gebeuren, wanneer de slakken in een diepe slaap zijn. Je kunt de bast en de slakken opzij leggen. Zorg ervoor dat u de slakken niet aanraakt. Ze hebben een slijmlaag die hen niet alleen helpt bewegen, maar ze ook verdedigt tegen bacteriën en ziektekiemen. Door aanraking wordt deze beschermlaag weggeveegd en de dieren lijden onnodige stress.
laat tijgerslakken vrij
Tijgerslakken moeten op een vochtige plaats worden vrijgelaten
Als je tijgerslakken hebt gekocht en in de tuin hebt gezet, zul je in eerste instantie geen grote veranderingen merken. Tijgerslakken trekken zich terug en doen onopgemerkt hun werk. Het duurt echter meer dan één zomer voordat een populatie zich ontwikkelt. Een vrouwtje kan tot 200 eieren leggen, waarvan het merendeel rot. De ontwikkeling van de uitgekomen jongen is afhankelijk van de weersomstandigheden en omstandigheden in uw tuin.
Belangrijke informatie:
- Tijgerslakken hebben overdag vochtige schuilplaatsen nodig, zoals stenen of hout
- Toon geduld en neem geen controlemaatregelen tegen slakken
- veel jonge dieren sterven door regen of roofdieren
De ideale tijd om te exposeren is de herfst. Kort voor de winter zoeken de dieren een plek om te overwinteren. In het voorjaar behoren ze tot de eerste nuttige insecten in de tuin. Zodra ze uit hun winterverblijf kruipen, gaan ze op zoek naar voedsel.
Tijgerslakken aantrekken en vestigen
Zorg ervoor dat de dieren zich op hun gemak voelen in uw tuin. In plaats van exemplaren via internet te bestellen, kunt u met eenvoudige middelen tijgerslakken naar uw tuin lokken en ze permanent vestigen. De soort komt wijdverspreid voor in Midden-Europa en staat mogelijk al in uw tuin of op het erf van uw buren.
Moet ik tijgerslakken introduceren?
Als er al naaktslakken in je tuin zitten, is de tijgerslak vaak niet ver weg. Wees geduldig, want de tijgerslak vertoont meestal de volgende zomer zijn eerste tekenen van activiteit. Een populatie ontwikkelt zich automatisch wanneer de voedselomstandigheden optimaal zijn. De slakken worden beschouwd als trouw aan hun locatie en zullen uw tuin niet zo snel verlaten.
Tijgerslakken komen meestal van nature voor als uw tuin op een natuurlijke manier is ontworpen en ideale schuilplaatsen biedt.
Aantrekken met lekkernijen
Tijgerslakken houden van paddenstoelen
Het is aangetoond dat tijgerslakken vooral dol zijn op bepaald voedsel. Deze omvatten wortelen en aardappelen, maar ook havervlokken worden niet veracht. Het voedsel moet binnen handbereik beschikbaar worden gesteld. Als je al weet waar de slakken in je tuin zitten, kun je daar wat lekkers uitdelen. Kies anders donkere en vochtige schuilplaatsen en vul de plek met voedsel.
Hoe tijgerslakken aan te moedigen:
- verdeel gehakte champignons in de tuin
- Zorg voor schaduwrijke en vochtige schuilplaatsen
- verdeel rot hout en holle stenen
Zorg voor een geschikte woonruimte
Tijgerslakken koloniseren composthopen en houtstapels. Ze trekken zich terug in stapels takken en bladeren of verstoppen zich onder dakpannen en holtes tussen terrasstenen. Een natuurstenen muur biedt het nuttige insect optimale mogelijkheden om zich terug te trekken. Heesters en bomen zorgen overdag voor voldoende schaduw. Het is belangrijk dat Limax maximus zich ongestoord in zijn leefgebied kan verspreiden.
Tips voor tuinontwerp:
- De geperforeerde stenen losjes op elkaar stapelen en bedekken met kreupelhout en beschimmelde bladeren
- Plaats scherven van kleipotten centraal in de moestuin en verfraai ze met stukjes schors
- Het planten van schaduwrijke heesters en vaste planten
Om het nuttige insect een ongestoord leefgebied te bieden, kunt u uw tuin slakkenvriendelijk maken. Het is normaal dat naaktslakken zich na deze maatregelen prettig voelen in de tuin, omdat ze vergelijkbare eisen stellen als tijgerslakken. Hun bewegingsbereik strekt zich gewoonlijk uit over twee tot drie en soms tot tien meter. Plaats daarom meerdere schuilplaatsen in uw tuin die na verloop van tijd door de slakken kunnen worden veroverd.
Tijgerslakken leven in de tuin
Dat grote naaktslakken geen goede reputatie hebben, komt vooral door de Spaanse naaktslak. Hij komt vaak in grote aantallen voor en heeft als geïntroduceerde soort weinig vijanden. Eén daarvan is de tijgerslak. Iedereen die deze landslak in zijn tuin heeft, moet hem niet bestrijden, maar juist beschermen. Tijgerslakken worden vaak aangetroffen in gecultiveerde landschappen dichtbij nederzettingen.
Tijgerslakken leven hier:
- oorspronkelijke bewoner van de bosbodem die zich heeft ontwikkeld tot culturele opvolger
- in gestructureerde velden met heggen en struiken
- in tuinen en parken of industriële woestenijen
- op begraafplaatsen, composthopen, moestuinen en kassen
Nuttig of schadelijk?
Tijgerslakken hebben een breed scala aan voedsel. Om geslachtsrijp te worden, hebben ongewervelde dieren eiwitrijke prooien nodig. Een tijgerslakwelp kan zich niet uitsluitend met planten voeden, omdat hij zich niet volledig kan ontwikkelen. Daarom jagen de slakken op verwante soorten en hun klauwen.
Tijgerslakken helpen tegen slakken in de tuin. Ze blijken effectieve jagers te zijn en kunnen exemplaren van bijna dezelfde grootte overweldigen. De slakken zijn ook belangrijke afbrekers van dode organische stoffen. Ze houden de natuur puur en zorgen ervoor dat de compost goede grond wordt.
Menu van een tijgerslak:
- Hoofdvoedsel: uitwerpselen, schimmels, rottend plantmateriaal, aas
- Af en toe eten: jonge naaktslakken en hun klauwen
- Uitzonderlijke voeding: verse scheuten en bladeren
Greenhouse
In de kas kunnen de dieren aan de groenten knabbelen
Het kan gebeuren dat je tijgerslakken tegenkomt in de kas. De luchtvochtigheid is hier vaak hoog en er zijn veel schaduwrijke schuilplaatsen. Als je daar tomaten of komkommers plant, zullen de nuttige insecten zich graag tegoed doen aan de oogst. Hoewel ze niet veel schade aanrichten, hoeven ze niet noodzakelijkerwijs in de kas te leven. Zet de dieren in plaats daarvan op de composthoop of op een stapel hout. Behandel de slakken met een groot blad, zodat je geen dik slijm op je huid krijgt.
Zijn tijgerslakken giftig?
Tijgerslakken scheiden, net als alle naaktslakken, een stinkend slijm af. Dit dient als een beschermlaag die het lichaam vochtig houdt. Het slijm heeft ook een antibacteriële werking en voorkomt dat potentiële roofdieren de slak aanvallen. De afscheidingen hebben een bittere smaak en zijn extreem taai, waardoor de monddelen of snavels van roofdieren gemakkelijk aan elkaar kunnen plakken. Limax maximus is echter niet giftig voor mensen.
Excursus
Geheimen over slakkenslijm
Slakkenslijm is een wonder van de natuur. De consistentie varieert tussen vast en vloeibaar, afhankelijk van de uitgeoefende druk. Als de slak rust, wordt het slijm stroperig of hard. Alleen door de bewegingen en de daaruit voortvloeiende druk op het slijm wordt het weer vloeibaar. Het hecht goed op een ondergrond en is extreem elastisch.
De productie ervan vereist echter een extreem groot aantal hulpbronnen, en daarom zijn slakken afhankelijk van vochtige biotopen. Omdat het zo lang duurt voordat ze slijm produceren, bewegen ze langzaam. Bestaande slijmsporen worden vaak gebruikt voor voortbeweging, omdat dit de slak veel energie bespaart.
Tijgerslak versus naaktslak
Tijgerslakken en naaktslakken kunnen worden onderscheiden door hun ademhalingsgat
Je herkent tijgerslakken soms niet aan hun typische markeringen, omdat deze sterk kunnen variëren. Af en toe komen monochromatische lichte of donkere exemplaren voor. Net als naaktslakken hebben tijgerslakken een mantelschild dat een derde van de lichaamslengte in beslag neemt. Hierdoor worden de vitale organen beschermd. De dieren hebben een crèmekleurige zool.
Een belangrijk onderscheidend kenmerk is de locatie van het ademhalingsgat, dat zich aan de rechterkant van beide slakken bevindt. Bij tijgerslakken bevindt de donkeromrande ademhalingsopening zich iets achter het midden van het mantelschild, terwijl de Spaanse naaktslak zijn ademhalingsgat in de voorste helft heeft.
Kenmerken van de tijgerslak identificeren:
- 21 tot 26 groeven tussen de middellijn en de rand van het mantelschild
- relatief korte kiel, die slechts het laatste derde deel van de achterkant in beslag neemt
- kleurloos en stroperig slijm
Waar overwinteren tijgerslakken?
Volwassen slakken kunnen twee tot drie jaar oud worden, dus ze moeten meerdere keren overwinteren. Ze trekken zich terug in beschermde nissen waar ze niet door vorst worden bedreigd. Wanneer de buitentemperatuur da alt, vertraagt de stofwisseling. Hartslag en ademhaling vertragen zodat de slak tot het voorjaar zo min mogelijk energie verbruikt. De eieren kunnen ook overwinteren.
Tip
Tijgerslakken trekken zich graag terug in vochtige kelders om te overwinteren. Als u de patroonslak daar aantreft, moet u hem in het voorjaar in de tuin vrijlaten. Vaak kunnen de nuttige insecten de weg naar buiten niet meer vinden.
Profiel
Tijgerslakken staan bekend onder de Latijnse naam Limax maximus. Ze worden ook wel grote slakken, tijgerslakken of grote bloedzuigerslakken genoemd. De ongewervelde dieren bereiken een lengte tussen de tien en twintig centimeter. Ze komen nu wereldwijd voor op gematigde breedtegraden.
Verkering
De hermafrodiete dieren paren tijdens de zomermaanden en hebben geen partner van het andere geslacht nodig om zich voort te planten. Copulatie begint met een achtervolging. Zodra de achtervolgde een geschikte plaats voor voortplanting heeft gevonden, stopt hij en vormt een harmonieuze cirkel met de achtervolger.
Dit wordt meestal gevormd op een verticaal oppervlak. De dieren bewegen zich in cirkels en scheiden veel slijm af, waardoor er een cirkelvormige plek op het oppervlak ontstaat. Kort voor de eigenlijke handeling worden de slakken korter, waardoor de voorkant van het lichaam erg opgezwollen is.
Reproductie
Hun paring is als een acrobatische act en duurt ongeveer een uur. Na het voorspel wikkelen de partners zich in een spiraal om elkaar heen en scheiden een roodachtig gele draad slijm af. Met gewelddadige bewegingen maken beide partners zich los van de grond, zodat ze ondersteboven aan de slijmdraad hangen. Deze draait en rekt enorm uit tot een lengte van 20 tot 45 centimeter.
De daadwerkelijke copulatie:
- buisvormige en blauwachtig witte geslachtsorganen zetten uit tot vier centimeter
- Spermapakketjes reizen door de buizen naar de punt
- Penispunten vormen een blauwachtige bal en doen denken aan een “lampenbel”
- Er komen spermazakjes naar buiten en worden vastgemaakt aan het andere geslachtsorgaan
De slakken blijven een tijdje in deze positie zonder verder te bewegen. De dieren scheiden zich dan van elkaar. Vaak v alt één partner op de grond terwijl de tweede slak langs de slijmdraad kruipt en deze opeet.
Paarung von Tigerschnecken hängend an der Gartenmauer
Eieren leggen
Tijgerslakken leggen tussen juli en augustus voor het eerst eieren. Een tweede eileg volgt volgend jaar tussen juni en juli. In één legperiode worden twee tot vier legsels geproduceerd, die elk 100 tot 300 eieren kunnen bevatten. Het aantal hangt af van de grootte en vitaliteit van het dier.
Eieren identificeren:
- bolvormig tot langwerpig
- volledig transparant en glashelder
- vier tot vijf millimeter in diameter
Ontwikkeling
Afhankelijk van de temperatuur duurt het tussen de 19 en 25 dagen voordat de eerste jonge dieren uitkomen. In ongunstige omstandigheden kan de ontwikkeling tot 45 dagen duren. Eieren die kort voor de winter worden gelegd, overleven tot de lente. Maar niet alle eieren kunnen zich ontwikkelen.
Een groot deel wordt het slachtoffer van parasitaire besmettingen door mijten, nematoden of vliegen, terwijl andere eieren rotten in te vochtige omstandigheden. De jonge tijgerslakken zijn bleekwit en krijgen pas na ongeveer een week hun eerste strepen. Het duurt ongeveer anderhalf jaar voordat jonge tijgerslakken geslachtsrijp zijn.
Tip
Tijgerslakken eten soortgenoten wanneer ze eiwitten nodig hebben en andere voedselbronnen schaars zijn. Als u in een terrarium verblijft, zorg er dan voor dat u een uitgebalanceerd dieet volgt.
Vijanden en bedreigingen
Aan de ene kant voorzien mensen de tijgerslak van een leefgebied en aan de andere kant zorgen ze ervoor dat zulke belangrijke niches verloren gaan. De weekdieren vinden meestal geen optimale leefomstandigheden in nette tuinen. Zodra je actie onderneemt tegen slakken en slakkenkorrels verspreidt, vernietig je ook de verborgen tijgerslakken.
Zandige en stoffige oppervlakken doden ook de dieren omdat ze afhankelijk zijn van vochtige omgevingen. Tot de natuurlijke vijanden behoren vooral vogels als eenden en kippen, maar ook zangvogels en kraaien. Egels eten de slijmerige slakken alleen als ze geen ander voedsel kunnen vinden.
Sneeuwsoorten in een oogopslag
De zwarte tijgerslak is, zoals de naam al doet vermoeden, behoorlijk donker
In de slakkenfamilie zijn er talloze soorten die vanwege hun opvallende kleur verward kunnen worden met de tijgerslak. Kenmerkende kenmerken zijn niet alleen de verschillende maten, maar ook de typische verspreiding van de betreffende soort. De meeste slakken zijn geen culturele volgers.
| wetenschappelijk | Voorvallen | Maat | |
|---|---|---|---|
| Tijgerslak | Limax maximus | wijdverspreid in Midden-Europa | tien tot 20 centimeter |
| Zwarte slak | Limax cinereoniger | zeldzaam in gecultiveerd land, bosbewoners | groter dan 20 centimeter |
| Gevlekte slak | Limacus maculatus | Britse eilanden | tot tien centimeter |
| Bier Schnegel | Limacus flavus | zeldzaam in Midden-Europa | tot negen centimeter |
Aan het begin van de 20e eeuw waren onderzoekers zich er nog niet van bewust dat veel zwartgekleurde slakken niet tot de soort tijgerslak behoorden. Deze veronderstelling is gebaseerd op het feit dat de slakken zeer variabele kleurpatronen hebben of volledig monochroom lijken. Uit onderzoek is gebleken dat sommige exemplaren niet met elkaar paren. De resultaten leidden tot een soortsplitsing.
Tijgerslak
De soort wordt gekenmerkt door een lichte grondkleur waarop een variabel en donker streep- of vlekkenpatroon wordt gevormd. Exemplaren met intense markeringen kunnen erg donker lijken. Bij alle individuen is de voetzool monotoon en crèmekleurig. Wanneer uitgezet, bereikt de geslachtsbuis ongeveer de helft van de lengte van het lichaam. Ze paren altijd hangend aan een slijmdraadje dat op een verhoogde positie wordt geproduceerd.
Zwarte slakken
Deze verwante soort heeft een donkere basiskleur, hoewel er ook individuen met verschillende kleuren kunnen voorkomen. De voetzool is typisch: hij lijkt donker aan de rand en licht gekleurd in het midden. De soort is geen culturele volgeling, maar koloniseert natuurlijke bossen. Het paringsproces is vergelijkbaar met dat van tijgerslakken. Ze hangen aan het puntje van hun staart aan een boomstam, waarbij hun geslachtsdelen zich uitstrekken tot de lengte van hun lichaam.
Kleurvariëteiten:
- grijsbruin of zwartgrijs tot zwart
- vaak met zwakke en donkere longitudinale banden aan de zijkanten
- gedeeltelijk zwart of licht gevlekt tot gestreept
- lichte monochrome, rode of tabby exemplaren zijn mogelijk
Veelgestelde vragen
Waar kun je tijgerslakken kopen?
Veel natuurliefhebbers kweken de nuttige insecten en bieden overtollige tijgerslakken uit eigen beheer aan op eBay-advertenties. Het aanbod varieert afhankelijk van het seizoen. Tijdens het broedseizoen tussen juni en augustus kunt u meer eieren bestellen, terwijl pas uitgekomen of opgroeiende jonge dieren vanaf het voorjaar beschikbaar zijn. Je kunt de dieren ook online kopen in speciale winkels zoals de Schnegelfarm.
Waarom heb ik ondanks mijn tijgerslakken talloze naaktslakken in mijn tuin?
Het duurt enkele jaren voordat een onafhankelijke populatie tijgerslakken zich ontwikkelt. Grote hoeveelheden naaktslakken zijn niet duurzaam te bestrijden met alleen tijgerslakken. Zelfs als je meerdere populaties nuttige insecten in de tuin vestigt, zul je altijd naaktslakken tegenkomen. Het is daarom niet raadzaam om grote aantallen tijgerslakken uit te zetten. In plaats daarvan moet je zorgen voor een ecologisch evenwicht en de natuurlijke vijanden van de naaktslak bevorderen.
Dit zijn vijanden van de naaktslak:
- Zwarte rotkever
- uitgehongerde egels
- Padden
Zijn tijgerslakken bedreigd?
De soort kwam oorspronkelijk voor in Zuid- en West-Europa en kon zich door menselijke ontvoering in heel Centraal-Europa vestigen. De ziekte is nu wijdverspreid, maar in sommige gebieden neemt de bevolking weer af. De soort wordt als potentieel bedreigd beschouwd in Sleeswijk-Holstein en Opper-Oostenrijk.
Wat eten tijgerslakken?
De soort is een alleseter en voedt zich met zowel levende ongewervelde dieren als resten of dode delen van planten. Op het menu staan paddenstoelen, verse bladeren, maar ook aas en organisch afval in de compost. Een tijgerslak eet andere slakken om aan zijn eiwitbehoeften te voldoen. De dieren hebben het eiwit nodig om geslachtsrijp te worden. Ze kunnen soortgenoten of naaktslakken overweldigen die bijna net zo groot zijn als zijzelf. Koppelingen worden ook niet geminacht.
Hoe herken ik slakken?
Een typisch kenmerk van slakken is de dorsale kiel, die als een min of meer duidelijke rand loopt van de punt van de staart tot het midden van de rug. Net als naaktslakken hebben slakken ook hun schelpen sterk verkleind. Bij slakken bevindt zich onder hun mantelschild een platte behuizingsplaat, die van buitenaf niet zichtbaar is. Slakken en slakken hebben een ademgat, dat zich aan de rechterkant van het mantelschild bevindt. Bij slakken bevindt deze opening zich, in tegenstelling tot naaktslakken, in de achterste helft van het schild.
