Meestal zijn naaktslakken niet bijzonder populair bij tuinders, deze plagen eten immers graag de bedden leeg. Een uitzondering vormt echter de tijgerslak, ook wel tijgerslak genoemd, omdat dit roofdier het liefst andere slakken eet.
Wat is de tijgerslak en hoe kan hij helpen in de tuin?
De tijgerslak (Limax maximus) is een nuttige tuinbewoner die andere slakken, paddenstoelen, dode plantendelen en aas eet. Het is een nachtdier, heeft een karakteristieke lichtbruine kleur met zwarte vlekken en kan tot 20 cm lang worden. Het kopen en introduceren van tijgerslakken kan de plaagpopulaties helpen verminderen.
- De tijgerslak of tijgerslak lijkt op een naaktslak, maar is een slakkenetend nuttig insect in de tuin.
- Het vlekkenpatroon waaraan het zijn naam dankt, is karakteristiek en maakt het gemakkelijk om de soort te herkennen.
- Tijgerslakken zijn nachtdieren en kunnen daarom slechts zeer zelden worden ontdekt. Het zijn alleseters en voeden zich ook met dood plantmateriaal, aas, algen en schimmels.
- Je kunt de dieren kopen bij speciaalzaken - bijvoorbeeld bij een speciale slakkenkwekerij - en ze specifiek in de tuin planten. Ze zijn echter niet geschikt als enige maatregel tegen naaktslakken.
De tijgerslak – een vraatzuchtig nuttig insect in de tuin
Tijgerslakken eten alleen dode plantendelen, aas en ongedierte
Als je de tijgerslak - of tijgerslak - voor het eerst ziet, classificeer je hem waarschijnlijk eerst als een naaktslak en dus als een plaag. Het tegendeel is het geval, want het weekdier met het karakteristieke uiterlijk is verwant aan de bekende naaktslakken, maar eet ze ook graag. De dieren zijn zeer effectief en jagen zelfs op exemplaren die groter zijn dan zijzelf. Tijgerslakken eten ook graag
- Paddestoelen
- dode plantendelen
- Carrion
- Slakkeneieren
Tijgerslakken gaan echter zelden naar vers groen. De dieren hebben, zeker als jonge dieren, een hoge eiwitbehoefte en worden pas geslachtsrijp als ze in hun behoeften kunnen voorzien. Jonge tijgerslakken die voor experimentele doeleinden een puur vegetarisch dieet kregen, werden allemaal snel ontvangen.
Ergo, het is een goed idee om een paar tijgerslakken in de tuin te brengen om de slakkenplaag te bestrijden. Voor dit doel kunt u de dieren verzamelen in bossen en parken of kopen bij gespecialiseerde dealers.
Excursus
Is de tijgerslak giftig?
Tijgerslakken zijn niet giftig. U hoeft zich dus geen zorgen te maken als uw hond of kat per ongeluk één van deze producten opeet. U mag de slakken echter niet aanraken - niet omdat ze giftig kunnen zijn, maar omdat dit de dieren onder extreme stress zet en schade toebrengt. De tijgerslakken in je tuin zouden het immers goed moeten doen, zodat ze ijverig andere naaktslakken kunnen eten.
Tijgerslakken herkennen en onderscheiden van andere soorten
“Tijgerslak eet slak – heb je dat ooit gezien? Deze weekdieren eten het liefst andere slakken en zijn daarom erg nuttig.”
Tijgerslakken zijn in de regel gemakkelijk te onderscheiden van andere naaktslakken vanwege hun karakteristieke uiterlijk. De soort heeft niet voor niets zijn naam, het lichte lichaam is immers versierd met opvallende markeringen met zwarte vlekken en strepen. In tegenstelling tot de naam doet deze meer denken aan het typische luipaardpatroon.
De tijgerslak in het profiel:
- Latijnse naam: Limax maximus
- Alternatieve namen: Tijgerslak, Grote Slak, Grote Bloedzuigerslak
- Herkomst: oorspronkelijk Zuid-Europa
- Distributie: bijna wereldwijd in gematigde klimaatzones, vaak in Europa
- Voorkomen: vochtige en vrij warme habitat, heeft vocht nodig om te ademen
- Grootte: volwassen dieren gemiddeld 13 centimeter, tot 20 centimeter mogelijk
- Kleuring: verschillend, meestal lichtbruin, lichtgrijs of geelachtig, onderkant crèmekleurig
- Patroonvorming: zwarte of bruine vlekken die kunnen condenseren tot regelmatige strepen
De tijgerslak komt oorspronkelijk uit Zuid-Europa
Daarnaast zijn er ook vlekkeloze, effen donkere en witte variëteiten, die echter zeer zeldzaam zijn. Deze laatste zijn tijgerslakken met albinisme. Kenmerkend voor de tijgerslak is ook het kegelvormige lichaam, dat aan de achterkant strak afgerond is. Het mantelschild bedekt ongeveer een derde van de lichaamslengte, maar er is hier een speciaal kenmerk: tijgerslakken hebben een kalkhoudend schild van ongeveer 13 tot 15 millimeter lang, het evolutionaire overblijfsel van een schelp.
Om het voor jou makkelijker te maken om je te onderscheiden van andere naaktslakken, hebben we hier een overzicht voor je samengesteld.
| Zwarte naaktslak | Spaanse naaktslak | Gesaldeerde veldslak | Grijze veldslak | |
|---|---|---|---|---|
| Latijnse naam | Arion ater | Arion vulgaris | Deroceas reticulatum | Deroceras is het daarmee eens |
| Alternatieve namen | Grote naaktslak, grote zwarte naaktslak | Rode naaktslak, grote naaktslak, Oost-Indische kerslak | geen | Eenkleurige veldslak |
| Maat | 10 tot 13 centimeter | 7 tot 12 centimeter | 4 tot 6 centimeter | 3 tot 4 centimeter |
| Kleuren | diepzwart met donkere zool | divers, meestal roodachtig tot lichtbruin | divers, meestal lichtbruin tot crèmekleurig | divers, meestal lichtgrijs |
| Patroonvorming | geen, monochroom | geen, monochroom | donker gevlekt, netvormig | geen |
| Alternatieve kleuringen | zelden donkerbruin of grijs | ook donkerbruine tot zwarte exemplaren | ook donkerbruin tot leigrijs, soms ontbreekt het netpatroon | Gele tot donkerbruine kleuren ook mogelijk |
Eén ding hebben alle naaktslakken gemeen: ze hebben allemaal een tamelijk vochtige leefomgeving met talloze schuilplaatsen nodig om te overleven.
Levensstijl en voortplanting
Tijgerslakken zijn nachtdieren en komen het liefst rond middernacht uit hun schuilplaats. Dit betekent dat je de dieren zelden zult zien; ze verstoppen zich immers overdag en jagen alleen 's nachts. Je kunt de slakkenjager dus al in je tuin hebben en er niets van weten.
De dieren zijn hermafrodiet, wat betekent dat ze zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken hebben. Tijdens de paring wisselen twee individuen hun spermapakketten uit en bevruchten ze elkaar. Zelfbevruchting is echter ook waargenomen bij exemplaren in gevangenschap, dus deze naaktslakken zijn voor de voortplanting niet afhankelijk van een partner.
Eierenleggen en ontwikkeling van jonge dieren
Een enkele slak kan tot 1000 eieren leggen
De daaropvolgende legperiode duurt bijna een jaar, waarin een enkele slak wel vier legsels van elk tussen de 100 en 300 eieren legt. Het eerste ei wordt meestal gelegd tussen juli en augustus van het eerste jaar, terwijl het tweede pas in juni of juli van het volgende jaar wordt gelegd. De eieren zijn vrij klein, gemiddeld vier tot vijf millimeter groot. De kleine, nog witte en onopvallende tijgerslakken komen na ongeveer 19 tot 25 dagen uit, dat wil zeggen ongeveer drie weken. Ze worden geleidelijk donkerder naarmate ze zich ontwikkelen en ontwikkelen het typische patroon tot de geslachtsrijpheid rond anderhalf jaar. De eerste vlekken en strepen verschijnen ongeveer een week na het uitkomen.
Tijgertrommelstokken leven ongeveer tweeënhalf tot drie jaar, op voorwaarde dat ze niet vooraf het slachtoffer worden van een roofdier of ziekte. De legsels zijn ook erg gevoelig voor parasieten en roofdieren, zoals kevers, nematoden of mijten. Dat is de reden waarom slechts een paar eieren daadwerkelijk uitkomen in tijgerslakken. Door in een terrarium te kweken kunt u de voortplantingssnelheid echter gericht verhogen en zo zorgen voor voldoende nakomelingen voor uw eigen tuin.
Excursus
Het ongewone gedrag tijdens het paren
Tijgerslakken vertonen behoorlijk interessant paringsgedrag: de hermafrodieten - dat wil zeggen, elk dier is zowel mannelijk als vrouwelijk - paren om elkaar heen gewikkeld, bungelend in de lucht en hangen alleen aan een slijmdraad van maximaal 40 centimeter lang. Het zal echter enige tijd duren voordat dit gebeurt. Allereerst kruipt een dier urenlang achter zijn uitverkorene. Als hij uiteindelijk overtuigd is door deze blijk van belangstelling, cirkelen de slakken om elkaar heen en zoeken uiteindelijk een hogere plek op voor de daadwerkelijke handeling.
Hoe de tijgerslak in de tuin te vestigen
In geschikte habitats zijn tijgerslakken trouw aan hun locatie en vormen ze na verloop van tijd echte kolonies. Om de dieren in uw tuin te vestigen en te houden, is het belangrijk om geschikte schuilplaatsen in te richten. Overdag trekken de nachtdieren zich hierin terug. Ideaal voor dit doel zijn:
- vochtige, schaduwrijke plekken onder struiken en andere bomen
- Stapel hier holle bakstenen en oude houten planken
- overlaad ze met bladeren en stokken
Aangezien de dieren altijd binnen vijf tot tien meter van de slaapplaats blijven, moet u de schuilplaats indien mogelijk creëren in de buurt van bedreigde bedden of centraal in de moestuin. Het is ook zinvol om meerdere “nesten” te creëren om grotere gebieden te bestrijken. Als je de tijgerslakken goede leefomstandigheden biedt – dat wil zeggen een natuurlijk beheerde tuin met voldoende natte plekken – dan zullen ze zich goed voortplanten en op termijn een stabiele populatie vormen. Je kunt pas gesettelde exemplaren ook voeren met eiwitrijk voedsel. Daartoe behoren bijvoorbeeld paddenstoelen zoals champignons uit de supermarkt, die je in plakjes snijdt en bij je thuis uitdeelt.
Tip
Om tijgerslakken in de tuin te vestigen, moet u slakkenkorrels vermijden. Dit doodt niet alleen de slakken, maar ook de nuttige slakken.
Dit artikel laat zien wat nog meer helpt tegen vraatzuchtige slakken in de tuin.
Kun je de tijgerslak ook kopen?
Als u de tijgervlegel aan uw tuin wilt toevoegen, kunt u de dieren kopen in gespecialiseerde online winkels of bij speciaalzaken. De beste tijd voor dit project begint in de lente, wanneer het buiten warmer wordt en ijzige nachten minder waarschijnlijk zijn. Afhankelijk van de regio kunt u de slakken tussen half maart en half april en tot oktober kopen en direct in de tuin zetten. De koudbloedige dieren brengen de winter goed verborgen door onder stapels bladeren, in compost of in verrot hout.
Je hebt echter veel geduld nodig, vooral als je veel slakken in je tuin hebt. Om deze effectief te bestrijden met behulp van tijgerslakken heb je er ook heel veel nodig. U kunt ze echter niet allemaal kopen, maar koop een aantal dieren, die zich dan dankzij uw zorgvuldige zorg en aandacht geleidelijk zullen vermenigvuldigen. Het kan echter enkele jaren duren voordat een slakkenpopulatie groeit. Bovendien kunnen factoren buiten uw controle (zoals het weer) uw tijgerslakkenpopulatie decimeren of ten goede komen.
Tijgerslakken zijn in ieder geval niet geschikt als enige slakkenvechters, aangezien de alleseters ook ander voedsel eten en niet voortdurend op hun eigen soort jagen. Voor een effectieve bestrijding moet je een mix van tijgerslakken, andere roofdieren en andere, van nature niet-giftige, maatregelen gebruiken.
Tijgerslak in het aquarium?
De tijgerslak die in dit artikel wordt beschreven, is een tuinbewoner en voelt zich niet bijzonder op zijn gemak in een aquarium gevuld met water (zoet of zeewater). Integendeel, de plattelandsbewoner zou daar eenvoudigweg verdrinken. Sommige roofzuchtige waterslakken worden echter ook wel tijgerslakken genoemd vanwege hun opvallend gekleurde schelpen. De juiste naam is echter Clea Helena. Soms zijn deze dieren ook in de winkels verkrijgbaar onder de namen roverstorenslak of Helene.
Veelgestelde vragen
Kun jij de tijgerslak ook verwarren?
In principe is het niet mogelijk om de “normaal” gekleurde tijgerslakken te verwarren met andere naaktslakken. Het onderscheid is alleen problematisch voor de zeldzame, donkergekleurde individuen, die soms erg op de zwarte naaktslak (Arion ater) kunnen lijken. Er kan onderscheid worden gemaakt door de zool, die bij tijgerslakken meestal licht is en bij naaktslakken donker. Uiterlijk wanneer je een vermoedelijke zwarte tijgerslak naast een andere naaktslak plaatst, kun je een nauwkeurig onderscheid maken: de tijgerslak zal vroeg of laat aan zijn medeslak knabbelen, maar de naaktslak - omdat hij vegetariër is - niet.
Je kunt hem ook verwarren met de netveldslak, omdat deze soort naaktslak ook lichtbruin tot grijsachtig van kleur is en een karakteristiek netpatroon heeft - je moet soms heel goed kijken.
Heeft de tijgerslak natuurlijke vijanden?
De tijgerslak heeft veel vijanden
De tijgerslak is een van de natuurlijke vijanden van andere naaktslakken, maar hij is niet veilig voor roofdieren. Veel vogels en zoogdieren zoals egels en spitsmuizen, maar ook kikkers, padden, hazelwormen, hagedissen en slangen smullen van de grote en gemakkelijk te vangen slakken. Insecten en parasieten zoals schimmels kunnen ook gevaarlijk zijn voor de eieren.
Hoe kan ik nog steeds tegen de Spaanse slak vechten?
Het beste middel tegen vraatzuchtige naaktslakken zoals de zwarte naaktslak en de Spaanse naaktslak is er nog steeds een die uitnodigend is voor allerlei nuttige insecten zoals zangvogels, merels, kraaien, eksters, maar ook egels, spitsmuizen en loopkevers, kikkers, padden en hazelwormen Natuurlijke tuin. U kunt tuinbedden met bijzonder bedreigde planten ook beschermen door passende veiligheidsmaatregelen te nemen. Deze omvatten een slakkenhek of het mulchen van de grond met grof materiaal, zoals stro of gehakte schors. Zelfs in een verhoogd bed worden planten meestal redelijk veilig bewaard.
Eet de tijgerslak eigenlijk slakken met schelpen?
Over het algemeen jaagt de tijgerslak voornamelijk op andere naaktslakken. Gepelde slakken zoals tuinslakken of zelfs grote wijngaardslakken zijn over het algemeen oninteressant - ze kunnen zich immers snel terugtrekken in hun huizen en zijn daarom in ieder geval veilig voor roofzuchtige familieleden (maar niet voor vogels, egels enz.).) zeker. Pas als deze dieren dood zijn, worden ze interessant voor de aasetende slak.
Tip
De Romeinse slak eet trouwens graag de eieren van naaktslakken, daarom is hij ook welkom in de tuin. Hoe dan ook, slakkenslakken veroorzaken weinig schade aan bedden en planten - in volledig contrast met slakkenloze slakken.
