Tuinhortensia's zijn echte bloemenwonderen. Hun heldere kleuren betoveren elke kijker. Maar de kleurenpracht komt niet vanzelf. Er zijn een paar factoren waarmee u rekening moet houden bij de verzorging en het kiezen van de locatie, zodat de onderstruik krachtig groeit.
Welke omstandigheden heeft de tuinhortensia nodig voor een optimale groei?
De tuinhortensia (Hydrangea macrophylla) is een populaire onderstruik met prachtige bloemen. Het geeft de voorkeur aan gedeeltelijk schaduwrijke, beschermde locaties, humusrijke en vochtige grond, evenals regelmatige bemesting en irrigatie. Populaire soorten zijn onder meer Endless Summer, Forever & Ever, Alpenglühen en Hovaria Hobella.
Herkomst
De tuinhortensia staat bekend als de boerenhortensia. De Latijnse naam is Hydrangea macrophylla. Het wordt beschouwd als de bekendste vertegenwoordiger binnen het hortensia-geslacht, toen zijn triomftocht door de tuinen van Europa begon in het begin van de 20e eeuw. Tijdens dit tijdperk ontstonden er talloze kruisingen en hybriden. Daarvoor werd de plant gekweekt in het oorspronkelijke verspreidingsgebied in Japan.
bladeren
Tuinhortensia's ontwikkelen tegengesteld gerangschikte bladeren die zijn samengesteld uit een bladsteel en een bladschijf. De stengels zijn kort en zien er vlezig uit. Ze eindigen in een eenvoudig geconstrueerd lemmet. Het heeft een scherp getande bladrand en wordt doorkruist door een verhoogde centrale zenuw waaruit talrijke laterale zenuwen aftakken.
De ovale tot eivormige bladeren zijn afhankelijk van de variëteit iets breder of smaller. Ze kunnen tot 15 centimeter lang worden. De basis van de bladschijf is stomp wigvormig. Het uiteinde van het blad is puntig. De bladverliezende bladeren zijn donkergroen gekleurd. De bovenkant van het blad is glanzend.
Bloei
De struiken ontwikkelen talloze individuele bloemen die samen clusteren en paraplu-achtige bloeiwijzen vormen. Ze zitten op dikke takken. De buitenrand van een bloeiwijze is bedekt met steriele bloemen die een displayfunctie vervullen. De buitenste bloemen bestaan uit vier kelkblaadjes, die opvallend groot en felgekleurd zijn.
De kleur van de kelkblaadjes varieert afhankelijk van de pH van de grond. Als tuinhortensia's op zure grond groeien, ontwikkelen ze een blauwe kleur. Alkalische bodems resulteren in een rode bloemkleur. De intensiteit van de kleur varieert afhankelijk van de variëteit. Sommige exemplaren bloeien zuiver wit. Wanneer de bloeiperiode ten einde loopt, ontstaat er een fascinerend kleurenspel. De kleuren veranderen naar groen en uiteindelijk naar roestrood. Dit fenomeen is vooral uitgesproken bij de nieuwe Hovaria-variëteiten.
Binnenin zitten vruchtbare bloemen die verantwoordelijk zijn voor de voortplanting. De kelk is klein en klokvormig. De individuele kelkbladen zijn kort en driehoekig van vorm. In Japan bloeien tuinhortensia's tussen juni en augustus. De bloeiperiode van de in Centraal-Europa gekweekte planten strekt zich uit over de zomer en loopt door tot in oktober. De bloemknoppen zijn het voorgaande jaar gevormd.
Groei
De wilde vorm van de tuinhortensia groeit als onderstruik. De oude scheuten worden in het tweede jaar houtachtig, terwijl de verse scheuten kruidachtig zijn. Ze zijn bladverliezend en groeien rechtop met dichte takken. Na de bloei blijven de bloeiwijzen aan de planten zitten.
De schors van jonge takken is groenachtig van kleur. Naarmate het ouder wordt, wordt het bruinachtig. Sterke takken zien er lichtbruin uit. Ze zijn bedekt met een viltige bast die gemakkelijk kan worden verwijderd.
Maat
Tuinhortensia's bereiken in hun oorspronkelijke verspreidingsgebied een hoogte van wel twee meter. Afhankelijk van de variëteit en locatieomstandigheden variëren de hoogtes. De zomerbloeiers hebben veel ruimte nodig, afhankelijk van hun hoogte. Tuinhortensia's worden minstens zo breed als hoog.
Gebruik
De zomerheesters hebben een rustiek karakter. Ze zijn geschikt voor planten in meerjarige bedden die voor halfschaduw zorgen. Vooral onder de hoger groeiende bomen slaan de zomerbloeiers een goed figuur. Ze verfraaien kleine voortuinen en brengen kleurrijke accenten in donkere hoeken van de tuin.
Andere soorten hortensia's blijken ideale plantpartners te zijn. Ze kunnen in kleine groepen en rijen worden geplant, waardoor er na verloop van tijd een dichte haag ontstaat. Tuinhortensia's voelen zich prettig naast rododendrons en andere planten op schaduwrijke tot halfschaduwrijke locaties. De bloemenpracht komt perfect tot zijn recht tussen hosta's, sterschermen, bosgeitenbaard of astilbe.
Is tuinhortensia giftig?
Net als alle hortensiaplanten bevatten tuinhortensia's verschillende gifstoffen. Ze zijn zwak geconcentreerd in alle delen van de plant. Naast waterstofcyanide komen hydrangenol, saponinen en hydrangine voor. Vergiftiging treedt normaal gesproken niet op na consumptie van kleine hoeveelheden. Alleen grote hoeveelheden veroorzaken vergiftigingsverschijnselen. Gevoelige mensen kunnen een allergische reactie krijgen op huidcontact.
Mogelijke symptomen:
- gevoel van onderdrukking
- Circulatieproblemen en duizeligheid
- Kortademigheid
- Krampen
Hardenseas is licht giftig voor paarden, honden en katten, vogels, konijnen, hamsters en cavia's. De gifstoffen kunnen leiden tot problemen met de bloedsomloop of maag-darmproblemen. Ernstige vergiftigingsverschijnselen treden pas op na consumptie van grote hoeveelheden. De bittere smaak van de plant schrikt dieren vaak af.
Welke locatie is geschikt?
Boerenhortensia's stellen speciale locatievereisten. Oorspronkelijk groeien ze langs waterlopen en vochtige bosranden. De subheesters geven de voorkeur aan een beschutte plaats met gedeeltelijk schaduwrijke omstandigheden. Een locatie op het noorden of westen waar er geen tocht is, is ideaal. De planten groeien ook onder sterk zonlicht. Onder deze omstandigheden neemt de behoefte aan water sterk toe. Bij gebrek aan water laat de tuinhortensia zijn bladeren hangen en verbrandt hij door de zon.lees meer
Welke grond heeft de plant nodig?
Het substraat moet kalkarm, humusrijk en vochtig zijn. Ideaal is een pH-waarde tussen de 4,5 en 6. Bij een lage pH-waarde bloeit de onderheester blauw. Hogere waarden produceren paarse, roze of rode tinten. Witbloeiende variëteiten veranderen hun bloemkleur niet.
Vermeerder tuinhortensia
De eenvoudigste methode is vermeerdering uit stekken. Snijd in juli verse scheuten af. Zorg ervoor dat de scheuten geen bloemknoppen hebben. Verdeel de scheuten in kleine secties, elk met twee paar bladeren. Het onderste paar bladeren wordt verwijderd en de bovenste bladeren worden met de helft ingekort. Dit betekent dat de stekken meer ruimte hebben om zich te verspreiden in de plantenbak en meer energie kunnen steken in de wortelontwikkeling.
Plaats de afgesneden scheuten in potgrond en geef het substraat water. Om de luchtvochtigheid op peil te houden, moet u een plastic zak of een pot met schroefdop over de plantenbak plaatsen. Dagelijks ventileren om schimmelvorming te voorkomen. Zet de plantenbak op een warme en schaduwrijke plek in de tuin of op het terras. De stekken hebben weinig tijd nodig voor wortelontwikkeling.
Prikken
Wanneer de stekken wortels hebben ontwikkeld, worden ze eruit geprikt en individueel in kleine potten getransplanteerd. De plantenbak moet een diameter hebben van tien centimeter. Zet de pot op een schaduwrijke plek. Je hoeft de jonge planten niet meer af te dekken met folie voor de verdere opkweek. In de eerste winter zijn de jonge planten gevoelig voor vriestemperaturen. Zet de plantenbak op een koele, vorstvrije plek in huis. Tegen volgend voorjaar zullen de planten zich zo ontwikkeld hebben dat ze klaar zijn om in de tuin geplant te worden.
Zaaien
Vermeerdering via zaden is moeilijk. Veel dubbele variëteiten ontwikkelen geen zaden. Originele variëteiten en de wilde soorten dragen zaden in de verdorde bloeiwijzen. Ze zijn moeilijk te verzamelen omdat ze erg verborgen zijn en met hun lengte van drie millimeter nauwelijks opvallen. Zaden kun je kopen in speciaalzaken.
Hoe de zaden te zaaien:
- Vul de plantenbak met potgrond
- Verspreid zaden
- bedek licht met aarde
- bevochtigen met een spuitfles
- Bedek de plantenpot met folie
Tuinhortensia in pot
Tuinhortensia's zijn ideaal voor de containerteelt. Ze verfraaien balkons, huisingangen en terrassen. Pothortensia’s zijn vaak in de winkel verkrijgbaar. Deze term is misleidend omdat het geen aparte soort is. Pothortensia's zijn ook varianten van Hydrangea macrophylla.
In de kas
Een kas biedt optimale omstandigheden voor het kweken van tuinhortensia's. In de kas werden pothortensia’s gekweekt, die tussen februari en april al in volle bloei staan. Deze exemplaren zijn gevoelig voor late nachtvorst en hebben winterbescherming nodig. Hortensia's gekweekt in de kas mogen het eerste jaar niet in de tuin worden geplant. Ze zijn aanvankelijk erg gevoelig voor kou.
Tuinhortensia correct afsnijden
Boerenhortensia's hoeven niet te worden gesneden. In het voorjaar dient u de verdorde bloeiwijzen te verwijderen, zodat de verse knoppen zich ongehinderd kunnen ontwikkelen. Snoei dode en bevroren takken terug. Deze herken je aan de grijsbruine verkleuring. Als u het niet zeker weet, kunt u de schors lichtjes krabben. Als het onderliggende weefsel geelgroen is en er droog uitziet, is de scheut afgestorven.
Voorzichtig aanbrengen bij het verdunnen. De meeste soorten ontwikkelen hun bloemknoppen in de herfst. Snoeimaatregelen in het voorjaar verminderen het aantal bloemen. Er zijn speciale soorten die zelfs na krachtig snoeien nieuwe bloemen ontwikkelen.lees meer
Bemest uw tuinhortensia op de juiste manier
Tuinhortensia's genieten van een speciale meststof (€ 8,00 op Amazon) voor hortensia's of rododendrons. Om de blauwe kleuring te bevorderen, moet de meststof aluin bevatten. Dit aluminiumzout bevat in water oplosbare kristallen die een zure werking hebben.
Vrijgroeiende hortensia's worden in het voorjaar voor het eerst bemest. Een tweede bemesting vindt plaats in de vroege zomer. Gebruik een meststof met langzame afgifte waar de plant zich het hele groeiseizoen mee voedt. Potplanten worden tussen maart en augustus regelmatig voorzien van vloeibare mest. Stop met bemesten zodra de zomer ten einde loopt. Dan hebben de verse scheuten voldoende tijd om houtachtig te worden. De scheutpunten blijven onhoutachtig, wat typisch is voor onderheesters.
De tuinhortensia water geven
De onderheesters hebben een hoge waterbehoefte. Als er direct zonlicht is op de plaats van groei, hebben de planten grotere hoeveelheden water nodig. Geef de planten voldoende water, zodat de grond goed bevochtigd is. De kluit mag nooit volledig uitdrogen. Controleer het substraat in de warme zomermaanden vaker om uitdroging te voorkomen. Planten die in potten worden gekweekt, moeten in de zomer twee keer per dag water krijgen.
Gebruik geen hard water voor het besproeien, omdat dit de pH-waarde in het substraat verandert. Gebruik zacht regenwater. Kraanwater kun je behandelen met een scheutje azijn. Vermijd wateroverlast, omdat dit de wortels van de hortensia beschadigt.
Overwintering
Pothortensia's moeten binnen overwinteren in koude wintergebieden. Een onverwarmde kas is de ideale locatie als deze beschermd is tegen directe winterzon. Dit betekent dat de temperatuurschommelingen kleiner zijn. Donker overwinteren is mogelijk. Let op lage temperaturen die niet boven de vijf graden komen. Onder deze omstandigheden stoppen de tuinhortensia's hun stofwisseling. Heldere en warme winters zijn niet optimaal omdat de struiken snel worden aangevallen door ongedierte. Het gebrek aan rusttijd remt de ontwikkeling van nieuwe bloemknoppen.
Exemplaren die buiten groeien, hebben als ze jong zijn extra winterbescherming nodig. Een laag dennentakken of kreupelhout is ideaal. Oudere planten hebben geen winterbescherming nodig in streken met milde winters. Bescherm de plant bij strenge vorst.lees meer
Schimmelinfectie
Hortensiasoorten kunnen worden aangetast door zowel echte meeldauw als valse meeldauw. Echte meeldauw is een schimmel die zich verspreidt onder droge en warme weersomstandigheden. Een besmetting herken je aan de witte aanslag, die doet denken aan een laagje bloem. Valse meeldauw heeft vocht nodig. Het laat een zilvergrijs schimmelgazon achter aan de onderkant van de bladeren.
Hoe meeldauw te bestrijden:
- afgesneden en vernietigde getroffen gebieden
- Remedies met neemextract of silica helpen tegen echte meeldauw
- Knoflook- of uienbouillon bestrijdt valse meeldauw
Bruine vlekken op de bladeren duiden op bladvlekkenziekte. Het treedt op als er een slechte toevoer van voedingsstoffen is. Net als deze schimmel verspreidt grijze schimmel zich ook onder vochtige weersomstandigheden. Een plaag herken je aan het grijze gras dat zich uitstrekt over bloemen, bladeren en scheuten. Als de plant niet wordt behandeld, zullen de plantendelen verdorren. Een optimale verzorging met een goede toevoer van voedingsstoffen en water helpt deze schimmelziekten te voorkomen. De planten moeten goed geventileerd zijn.
Ziekten
Chlorose is een relatief veel voorkomende ziekte die zich uit in een groene verkleuring van de bladnerven. De bladeren worden na verloop van tijd geel. Chlorose is te wijten aan ijzertekort. Een alkalische bodem kan ook tot deze ziekte leiden. Werk rododendrongrond of turf in de grond om de pH te verlagen. Een meststof die ijzer bevat, biedt een snelle oplossing.
Bepaalde mycoplasma's of virussen veroorzaken virose in tuinhortensia's. Zieke planten hebben kleine en onvolgroeide bloeiwijzen. De plantendelen krijgen roodachtige tinten. Omdat deze ziekte zich snel naar andere planten kan verspreiden en niet onder controle kan worden gehouden, moet u de aangetaste plant snel verwijderen en indien mogelijk verbranden.
Tip
Ondersteun de bloeiwijzen van grootbloemige variëteiten met een gebogen vaste plantenhouder, omdat hun stengels gemakkelijk kunnen buigen, vooral na zware regenval en bij winderige omstandigheden. Verwijder gebroken scheuten. De plant regenereert meestal snel.
variëteiten
- Endless Summer: Voor zonnige locaties. Zeer gemakkelijk te snijden. Bloeit betrouwbaar na snoeien in het voorjaar. Bijzonder winterhard.
- Forever & Ever: Voor zonnige locaties. Goede snijtolerantie. Bloeit betrouwbaar na vroege snoei. Bloei vindt twee keer per jaar plaats. Gemakkelijk te verzorgen.
- Alpenglow: Voor locaties die zijn blootgesteld aan wind. Snel groeiend. Bloeit karmozijnrood tussen juli en september. Blad donkergroen. Groeihoogte 120 tot 150 centimeter.
- Hovaria Hobella: Bloeit in pastelroze tinten, bloemen tot 25 centimeter groot. Bloemen worden groen en rood. Wordt tussen de 100 en 150 centimeter hoog.
- Hovaria Love you kiss: Bloeit wit met rode gekartelde randen tussen juni en oktober, de bloei duurt vier tot zes weken, daarna worden de bloemen groen en rood. Bereikt een hoogte tussen 100 en 150 centimeter.
