Meeldauw is buitenshuis een wijdverbreid probleem. Maar kan de witte aanslag ook op kamerplanten voorkomen? Of zijn deze symptomen een heel andere bladziekte. In dit artikel lees je hoe gevaarlijk een witte aanslag is voor je kamerplanten, wat de oorzaak ervan is en hoe je de schade kunt wegnemen.
Wat betekent een witte aanslag op mijn kamerplant?
Een witte aanslag op kamerplanten kan worden veroorzaakt door ongedierte zoals echte meeldauw, wolluizen of galmijten, of kan het gevolg zijn van schimmels. Om de plant te behandelen zijn een nauwkeurige diagnose en passende maatregelen vereist, zoals het aanbrengen van neemolie of isolatie.
Oorzaken
Er zijn twee mogelijke redenen voor een witte aanslag op kamerplanten. Enerzijds kan het een plaag zijn, anderzijds is schimmel een mogelijke oorzaak.
Plagen als oorzaak
Een plaagplaag kan worden onderverdeeld in drie mogelijke oorzaken:
- Meeldauw
- Mealybugs
- Galmijten
Meeldauw wordt veroorzaakt door bladluizen die met hun monddelen het sap uit de plant zuigen. Later laten ze uitwerpselen achter op de bladeren, een witte film die je met je vinger kunt wegvegen. Om te bepalen of het echt om bladluizen gaat, loont het de moeite om eens aan de onderkant van het blad te kijken. Er zijn hier meer dieren. Hun lichaamskleur varieert van groen tot rood, geel of bruin. Je kunt bladluizen besproeien met water of een oplossing van water en neem- of koolzaadolie op de bladeren aanbrengen.
Mealybugs laten ook een vettig, wit laagje achter op de bladeren. Omdat het in tegenstelling tot meeldauw blijft plakken, wordt het ook wel honingdauw genoemd. Ook kan het zijn dat er kleine, witte puntjes op de bladeren verschijnen. In dit geval is het geen coating, maar het ongedierte zelf. Als je goed kijkt, zie je wolluizen als witte, wattenachtige beestjes. De volgende symptomen zijn typerend voor een besmetting
- witte vlekken op de bladeren die in elkaar overgaan
- gele, gedroogde bladeren
- Honingdauw
Om naburige planten te beschermen, moet je eerst de aangetaste kamerplant isoleren. Ook hier helpt een tinctuur van neemolie tegen de besmetting.
Galmijten zijn, in tegenstelling tot wolluizen, zo klein dat ze bijna onzichtbaar zijn voor het menselijk oog. Hun lichaam groeit slechts tot een grootte van 0,2 mm. Hun overblijfselen lijken op meeldauw. De witte coating heeft een duidelijk waarneembare pluis. Let bij het gebruik van een gewasbeschermingsmiddel zeker op de onderkant van de bladeren en de bladassen, daar komen dieren vaak voor.
