De laurierkers is in veel tuinen te vinden als groenblijvende haagplant of als aantrekkelijke solitaire struik. De Duitse naam laurierkers of laurierkers verwijst naar zowel het blad van de boom als de kersachtige vruchten.
Wat zijn de belangrijkste kenmerken van de laurierkers?
De laurierkers (Prunus laurocerasus) is een groenblijvende struik uit de rozenfamilie. Hij wordt 0,5 tot 7 meter hoog, heeft witgele bloemen en kersachtige, donkerpaarse tot zwarte vruchten. De laurierkers is gemakkelijk te verzorgen, maar giftig en geeft de voorkeur aan voedselrijke, goed doorlatende grond en zonnige tot gedeeltelijk schaduwrijke locaties.
Beoogde functies:
De laurierkers, Latijnse Prunus laurocerasus, behoort tot de rozenfamilie en wordt tussen de twee en zeven meter hoog. Van april tot mei is de struik versierd met bloemen van ongeveer een centimeter groot, gerangschikt in afwisselende schermen. Sommige soorten bloeien een tweede keer in september. De vlezige, ronde steenvruchten zijn aanvankelijk groen en kleuren in de herfst donkerpaars tot zwart. Het blad van de laurierkers is gladgerand, langwerpig ovaal van vorm en glanzend donkergroen; de bladgrootte varieert afhankelijk van de variëteit.
Herkomst en distributie
Het oorspronkelijke thuisland van de laurierkers ligt in de gematigde streken van de Kaukasus en Noord-Iran. De struik wordt daar aangetroffen op hoogtes tot 1.600 meter, en individuele soorten gedijen zelfs op hoogtes tot 2 meter.300 meter. In het wild koloniseert de laurierkers het liefst de bodemgebieden van lichte loofbossen als bosplant en geeft hij de voorkeur aan schaduwrijke of halfschaduwrijke locaties.
De laurierkers werd al in de 16e eeuw in Engeland als sierheester geïntroduceerd en van hieruit verspreidde hij zich dankzij nieuwe variëteiten naar tuinen en parken in heel Europa als decoratieve en winterharde sierheester.
De toxiciteit van laurierkers
De laurierkers is giftig in alle delen van de plant. Als je de bladeren tussen je vingers wrijft, ruik je een licht bitter amandelaroma. De giftige glycosiden zitten zowel in de bladeren als in de zaden, maar het vruchtvlees is gifvrij.
Botanisch profiel binnenkort beschikbaar
- Naam: Laurierkers, Laurierkers, Prunus laurocerasus
- Plantenfamilie: Rosaceae
- Soort: Groenblijvende struik
- Groeihoogte: Vijftig centimeter tot zeven meter
- Groeibreedte: Tot vijf meter en meer
- Bloemen: Wit of lichtgeel met een lichte geur, bloemschermen
- Fruit: Kersachtig, donkerpaars tot zwart van kleur
- Locatie: Zonnig tot gedeeltelijk in de schaduw
- Bodem: Voedingsrijk en doorlatend
- Vorstbestendigheid: Zeer winterhard, afhankelijk van de variëteit
- Speciale kenmerken: Giftig!
Tips en trucs
Kersenlaurier ziet er niet alleen goed uit als haagplant. De fraaie struik kan ook gemakkelijk in een bol of piramide worden gesnoeid en zet dan mooie accenten in de tuin.
