Wij associëren cactussen met doornige woestijnplanten met bizarre groeivormen. Vaak wordt over het hoofd gezien dat er eigenlijk cactussen zijn zonder stekels om ontdekt te worden. Maak hier kennis met enkele van de mooiste soorten. Onze verzorgingstips laten de verschillen zien met hun stekelige tegenhangers.
Welke soorten cactus hebben geen stekels?
Cactussen zonder stekels worden vaak aangetroffen in de Zuid-Amerikaanse regenwouden en hebben fijne borstelharen in plaats van doornen. Voorbeelden zijn onder meer de kerstcactus (Schlumberga), de paascactus (Hatiora), de schoenmakerscactus (Disocactus ackermannii), de hangende bladcactus (Epiphyllum) en de maretakcactus (Rhipsalis).
Typen cactussen zonder stekels – een overzicht
Aan het begin van hun evolutie hadden cactussen geen doornen. In de loop van miljoenen jaren werden woestijncactussen gedwongen zich aan te passen aan droge, hete klimaatomstandigheden. Om dit te doen, leerden ze water op te slaan in bladeren, scheuten en stammen. Bovendien rolden ze hun bladeren tot doornen om de verdamping te verminderen.
Cactussen in de Zuid-Amerikaanse regenwouden werden echter niet gedwongen deze maatregelen te nemen. De volgende soorten en variëteiten gedijen nog steeds als bladcactussen en hebben alleen fijne borstelharen in plaats van doornen:
- Kerstcactussen (Schlumberga)
- Paascactussen (Hatiora – tot voor kort Rhipsalidopsis)
- Schoenmakerscactus (Disocactus ackermannii)
- Hangende bladcactus (Epiphyllum)
- Maretakcactus, rietcactus (Rhipsalis)
Net als veel regenwoudplanten gedijen bladcactussen epifytisch in hun thuisland, hoog op de takken van majestueuze junglereuzen. Talrijke wilde soorten ontwikkelen 's nachts hun bloemen, tot 30 cm groot. Bekende soorten daarentegen verrassen ons met een langdurige bloeiperiode overdag, zoals de 'Duitse keizerin' (Disocactus phyllanthoides).
Felle zon ongewenst – tips voor de ideale locatie
Cactussen zonder stekels zijn afkomstig uit de regen- en bergbossen van Zuid-Amerika en stellen andere eisen aan de standplaats dan hun netelige collega's uit de woestijn. Bladcactussen willen een gedeeltelijk schaduwrijke plek op een raam op het oosten of westen, waar ze 's middags niet in direct zonlicht kunnen komen. Bovendien is een verhoogde luchtvochtigheid van 60 tot 70 procent gunstig.
Hoe je op de juiste manier voor bladcactussen zorgt
Hoewel je zelfs woestijncactussen in zand kunt planten, gedijen cactussen zonder stekels in een voedselrijk, los en licht zuur substraat. Rhododendrongrond is hiervoor zeer geschikt en kan worden geoptimaliseerd met Seramis, lavakorrels of fijnkorrelig pijnboomschorssubstraat. In het zorgprogramma zijn de volgende maatregelen belangrijk:
- Bewater met kalkvrij water als het substraatoppervlak is opgedroogd
- Spuit de hele plant elke 1 tot 2 dagen met zacht water
- Van maart tot september elke 14 dagen vloeibaar bemesten met een speciale meststof voor bladcactussen
Aangezien bladcactussen niet gedijen als vetplanten, is snoeien op elk moment zonder problemen mogelijk. Kort te lange scheuten in met een scherpe, gedesinfecteerde schaar. De beste tijd om te snoeien is aan het einde van de winterslaap.
Tip
Hoewel cactussen met en zonder stekels aanzienlijk verschillen in hun verzorgingsbehoeften, trekken ze samen op als het gaat om de winterrust. Om ervoor te zorgen dat de exotische planten hun knoppen kunnen leggen, is een koele rustperiode essentieel - op enkele uitzonderingen na. Van oktober/november tot februari/maart verblijven de extravagante schoonheden op een lichte plek bij temperaturen rond de 10 graden Celsius.
