Het veerharengras (bot. Pennisetum alopecuroides) heeft veel namen. Vanwege de cilindrische bloemaren, die doen denken aan flessenborstels, wordt het zoete gras vanwege zijn herkomst ook wel pennisetumgras genoemd, en soms ook wel Australisch pennisetumgras. De kruidachtige, winterharde plant siert bloembedden, vaste plantenborders en potten op terrassen en balkons. Met de juiste verzorging ziet het er tot ver in de herfst aantrekkelijk uit.
Wat is er speciaal aan gras met verenharen?
Het veerharengras (Pennisetum alopecuroides) is een winterharde sierplant met gebogen, overhangende bladeren en cilindrische bloemaren. Hij is geschikt voor perken, borders, containerteelt en in combinatie met andere vaste planten. De plant heeft veel zon en losse, doorlatende grond nodig en kan door deling vermeerderd worden.
Herkomst en distributie
Het veerharengras of pennisetumgras, zoals het ook wel wordt genoemd, behoort tot de grote familie van zoete grassen (bot. Poaceae) en komt oorspronkelijk voor op de zonnige vlaktes van Australië. Maar de krachtige plant is ook in het wild te vinden in Oost-Aziatische landen zoals China, Japan en Korea. De populaire sierplant kwam pas heel laat naar Europa, maar vestigde zich na introductie al snel vanwege de hoge sierwaarde en goede vorsttolerantie.
Het veerharengras (bot. Pennisetum alopecuroides) is een van de ongeveer 80 andere Pennisetum-soorten, maar van allemaal de meest voorkomende.
Gebruik
Pennisetum alopecuroides is geschikt voor zowel individuele plaatsing als groepsbeplanting in bedden en borders vanwege de krachtige groei en mooie bloemen. Er zijn talloze meerjarige soorten beschikbaar als plantpartner. Het veerharengras is zeer geschikt als rozengezel, maar kan ook prima gecombineerd worden met wilde vaste planten of herfstbloeiers. Aantrekkelijke tuinbeelden ontstaan bijvoorbeeld door associatie met herfstasters, phlox, meisjesoog, muurpeper, zonnehoed, kattenkruid of delphiniums. Bovendien past het veerharengras ook goed bij lage bodembedekkers. Kleine soorten zoals 'Hameln', 'Cassian' of 'Little Bunny' zijn ook geschikt voor de potteelt en decoreren zonnige terrassen en balkons.
Uiterlijk en groei
Het meerjarige gras met veerharen ontwikkelt een weelderige bos met gebogen, overhangende bladeren, waarover vanaf de late zomermaanden de delicate bloemaren verschijnen. De bos bladeren vormt een bijna perfecte halve bol en lijkt meer op een struik dan op een bosje gras. De soort is ongeveer even groot als breed, waarbij individuele variëteiten zoals 'Paul's Giant' een hoogte bereiken van maximaal 150 centimeter. Anderen, zoals 'Little Bunny' of 'Little Honey', blijven aanzienlijk kleiner met een gemiddelde hoogte van rond de 30 centimeter. De soort zelf bereikt een hoogte tussen de 60 en 90 centimeter. De bloemaren zijn ongeveer 20 centimeter hoger dan de bladeren.
bladeren
De zeer smalle bladeren van het veerharengras zijn maximaal 12 millimeter breed. Ze zijn tijdens de zomermaanden grijsgroen van kleur, maar kleuren in de herfst meestal goudgeel. Sommige soorten, zoals 'Hameln' en 'Cassian', ontwikkelen een bijzonder aantrekkelijke herfstkleur die roodachtig tot amberkleurig kan zijn. De bladeren van het Pennisetumgras zien er in de winter nog heel mooi uit, maar de nieuwe stengels lopen pas laat in het voorjaar weer uit.
Bloei en bloeitijd
De aantrekkelijke bloemaren van het verenharengras doen uiterlijk denken aan vossestaarten of kleine flessenborstels. De meeste soorten produceren bruinachtige tot rozerode bloemen die pas in de nazomer verschijnen en tussen augustus en oktober een lust voor het oog zijn in bedden of containers. Zelfs in de winter dienen de verdorde korenaren nog als decoratie, omdat de bloemen niet meteen verwelken. Deze pracht treedt echter pas op na warme en zonnige zomers. Als het warme seizoen daarentegen kort, koud en/of regenachtig is, kan de bloeiperiode geheel of gedeeltelijk worden geannuleerd.
Toxiciteit
Het verenharengras is niet giftig voor mens of dier. Voorzichtigheid is echter nog steeds geboden, aangezien kinderen die op de harde stengels spelen zichzelf gemakkelijk kunnen snijden. Ook lopen huisdieren het risico dat het gras in de luchtpijp blijft steken of de slijmvliezen inwendig beschadigt. Om deze reden mogen siergrassen alleen worden geplant of geplaatst waar nieuwsgierige kinderen en hongerige huisdieren er niet bij kunnen.
Welke locatie is geschikt?
Het gras met verenharen heeft veel zon en warmte nodig, met een dagelijkse blootstelling aan zonlicht van minimaal vier uur. De plant voelt zich het prettigst in de zuidelijke delen van de tuin, bijvoorbeeld in open bloembedden en borders zonder schaduw van bomen of muren. Op te donkere locaties verdort de plant echter en sterft meestal vrij snel af.
Vloer
Het gras met veerharen voelt zich het prettigst in normale, losse tuingrond, die fijn grind of klei kan bevatten. Het enige dat telt is dat de ondergrond niet verdicht is, maar juist goed doorlatend. Maak indien nodig de grond goed los en meng er grind of zand door. Als het Pennisetum-gras echter in potten wordt gekweekt, kunt u het het beste in normale potgrond of standaardgrond planten, eventueel gemengd met zand of grind. Een goede afvoer is ook belangrijk, zodat overtollig water kan wegstromen en er überhaupt geen wateroverlast ontstaat.
Gras met verenharen correct planten
Zorg er bij het planten van veerharengras voor dat het behoorlijk groot en uitgestrekt kan worden en daarom veel ruimte nodig heeft. Houd een plantafstand van minimaal 60 tot 80 centimeter aan tot andere tuinplanten en vermijd een standplaats met veel worteldruk, bijvoorbeeld van grotere bomen zoals bomen of heggen. Dit wordt door het gevoelige siergras niet getolereerd. De plant voelt zich het prettigst in grotere open ruimtes en in ruime rotstuinen. De beste tijd van het jaar om gras met verenharen in de tuin te planten is de lente.
Verenharig gras water geven
Potplanten moeten regelmatig water krijgen, terwijl geplante exemplaren alleen water mogen krijgen als dat nodig is. Dit is bijvoorbeeld het geval bij extreme droogte en/of zomerhitte. Zorg ervoor dat het verenharengras geen wateroverlast of permanent droge wortelkluiten kan verdragen. Een indicatie van overmatige droogte is vaak een bruinachtige verkleuring van de bladpunten en stengels. In dit geval moet u de betreffende plant flink water geven. Als u zich aan de volgende instructies houdt, kan er niets misgaan:
- Potplanten water geven voordat de bovenste substraatlaag uitdroogt.
- Gebruik zacht, kalkarm water.
- Regenwater en gefilterd of oud leidingwater zijn zeer geschikt.
- Tempereer het water, want water geven met koud water beschadigt het verenharengras.
Je moet de planten veel water geven, vooral in de eerste paar weken na het planten, om het rooten gemakkelijker te maken. Gedurende deze tijd mag de grond niet uitdrogen.
Bemest het gras met verenharen op de juiste manier
Regelmatige bemesting is alleen zinvol voor containerspecimens en voor planten die al enkele jaren op de locatie staan. Bemesting moet vooral plaatsvinden tijdens de energieverslindende bloeiperiode, omdat de vorming van de mooie bloemaren veel van de plant vraagt. De volgende meststoffen zijn bijzonder geschikt:
- vloeibare groene plant of meerjarige meststof voor potgrassen
- Compostaarde of volwassen compost
- Als je een tuinvijver hebt, gebruik dan gewoon voedingsrijk vijverwater
- Bluegrain
Breng nooit kunstmest aan op droge grond, alleen op vochtige grond. Het beste is om de planten te voorzien van meststoffen opgelost in het gietwater. Dan gaan de voedingsstoffen rechtstreeks naar de plek waar ze nodig zijn.
Gras met verenharen correct maaien
Snijd het verenharengras in de lente ongeveer een handbreedte boven de grond af, dit bevordert de nieuwe groei van verse bladeren. Gebruik echter in geen geval een schaar in de herfst, omdat de lange messen als winterbescherming dienen. Als ze echter te kort zijn, bestaat er risico op vorst- en rotschade.lees meer
Verspreid verenharengras
Het gras met veren heeft de neiging na een paar jaar te verouderen, produceert dan nog maar een paar bloemen en over het algemeen ziet de groei er niet meer zo weelderig uit. Je kunt nieuwe groei eenvoudig stimuleren door hem samen met de onderstam op te graven, in meerdere stukken te verdelen en vervolgens afzonderlijk opnieuw te planten.
Overwintering
De meeste soorten veerharengras zijn voldoende winterhard en kunnen gemakkelijk in de tuin op beschermde locaties overwinteren. Dit geldt echter niet voor alle soorten: vanwege hun gebrek aan winterhardheid mag sommige pennisetumgras alleen in potten worden gekweekt en tijdens het koude seizoen vorstvrij worden gehouden. Andere soorten kunnen echter buiten blijven, maar hebben beschermende isolatie nodig, bijvoorbeeld in de vorm van kreupelhout, stro of mulch. Buig bij het aanbrengen van de bescherming geen stengels, dit verzwakt de plant en maakt deze gevoeliger voor ziekten of plagen. Bind hiervoor de stelen samen.
Ziekten en plagen
Met de juiste locatie en zorgvuldige verzorging is gras met verenharen behoorlijk resistent tegen ziekten en plagen. Meestal wordt het pas een probleem als de standplaats blijvend te nat of te droog is; in beide gevallen kunnen schimmelziekten ontstaan. Spintmijten zijn ook niet ongewoon op droge en warme locaties.
Tip
De bloeiende stengels van het verenharengras kunnen worden afgesneden en na het drogen worden gebruikt om aantrekkelijke droge arrangementen te maken. Maar de lange stelen staan ook prachtig in herfstbloemstukken of boeketten.
Soorten en variëteiten
Het gras met verenharen is verkrijgbaar in verschillende wilde soorten, die meestal groter zijn dan de gecultiveerde variëteiten. Naast de soort Pennisetum alopecuroides wordt ook het grotere en roze bloeiende Pennisetum Orientale (ook wel ‘fijn veerharengras’ genoemd) vaak in tuinen aangeplant. De selectie van het ras moet gebaseerd zijn op het beoogde gebruik en de beschikbare ruimte. Kleinblijvende en niet winterharde siergrassen kunnen ook in potten worden gekweekt, terwijl de grotere soorten beter af zijn in de tuinbed.
De mooiste soorten verenharengras:
- 'Cassian': groeihoogte tot 100 centimeter, lichtbruine bloemaren
- 'Compressum': groeihoogte tot 100 centimeter, geelbruine bloemaren
- 'Hameln': groeihoogte tot circa 50 centimeter, bruinrode bloemaren, vroege bloei vanaf begin zomer
- 'Autumn magic': groeihoogte tot 80 centimeter, geelbruine bloempluimen
- 'Little Bunny': ook dwergpennisetum, groeihoogte tussen de tien en 30 centimeter
- 'Moudry': groeihoogte tot 50 centimeter, violette tot bijna zwarte kunstbloemen
- 'Red Hed': groeihoogte tot 90 centimeter, roze tot bruine bloemaren tussen juli en oktober
