Tapijtkevers behoren tot de meest gevreesde plagen, omdat ze niet alleen gevoelens van walging veroorzaken. Hun voedingsactiviteit vernietigt kleding en larven kunnen schadelijk zijn voor de gezondheid. Voordat er controlemaatregelen worden genomen, moet de soort nauwkeurig worden geïdentificeerd. Dit maakt succes waarschijnlijk.
Larve van tapijtkevers onder het vergrootglas
Tapijtkevers of helmkruidbloemkevers verstoppen zich waar de stofzuiger niet kan komen. Ze geven de voorkeur aan schuilplaatsen in kasten of nestelen in wasmanden, onder bedden of tussen de kussens van banken. De larven vinden optimale plekken om zich terug te trekken in tapijtvezels of kledingstukken zoals bont en huiden. Ze kunnen verschijnen in gevoerde schoenen of voor onaangename verrassingen zorgen als een lang ongebruikte handtas uit de kast wordt gehaald. Dierenbedden en vogelkooien zijn ook populaire schuilplaatsen.
Zijn tapijtkeverlarven nuttig?
larven van tapijtkevers eten overgebleven dierlijk voedsel
Larven vervullen belangrijke taken in de natuur omdat ze keratine kunnen verteren en zo dierlijke resten kunnen afbreken. Hun dieet bestaat uit huid, vacht, veren of hoorn. Als u onder het bed of in gestoffeerde meubels resten van vervelling, larven of een nest eieren aantreft, moet u er beter naar kijken. Dergelijke schuilplaatsen zijn ideale plekken om eieren te leggen, waarvan het uiterlijk weinig karakteristieke kenmerken heeft.
Waar larven zich op hun gemak voelen
Een vrouwtje legt slechts één keer per jaar eieren. Ze kiest geschikte plekken om haar eieren te leggen die voedsel bieden voor de larven. Stof, haar en huidschilfers verzamelen zich onder de matras. Licht v alt zelden in deze donkere nissen, dus larven van tapijtkevers voelen zich hier bijzonder op hun gemak.
Onder deze optimale ontwikkelingsomstandigheden kunnen ze zich ongestoord voeden, vervellen en verpoppen. Tijdens de ontwikkeling van de larven vindt de vervelling meerdere keren plaats. Daarom kun je bij een besmetting op de typische schuilplaatsen veel vervellingsresten aantreffen. De besmetting wordt meestal pas laat opgemerkt.
Heb ik larven van tapijtkevers in mijn bed?
De tapijtkever legt witachtige eieren die een grootte bereiken van 0,7 x 0,3 millimeter. Hun vorm is variabel. Typisch zijn kwabachtige uitsteeksels aan het uiteinde van de eieren. Volwassen tapijtkevers zijn gemakkelijk te herkennen, hoewel de larven van de geïntroduceerde Australische tapijtkever qua lichaamsgrootte en kleur verschillen van die van de helmkruidbloemkever.
Typisch uiterlijk van een larve van een tapijtkever:
- Het lichaam is aan het uiteinde kegelvormig
- Romp versierd met plukjes langer pijlhaar
- Brownroot-bloemkever twaalf tot 15 millimeter lang, goudgeel van kleur
- Australische tapijtkever, tot zes millimeter lang, bruinachtig en geelachtig en wit aan de onderkant
Larven maar geen kevers?
Wanneer de larven verpoppen, hangt af van de temperatuur en de beschikbaarheid van voedsel. Ze kunnen het popstadium al binnen zes maanden of pas na drie jaar ingaan. Zodra de kevers uitkomen, zwermen ze uit en zoeken hun weg naar de natuur. Vanwege deze variabele ontwikkeling is het gebruikelijker dat je veel larven aantreft, maar geen kevers.
Anders eten
Volwassen tapijtkevers voeden zich met stuifmeel en nectar. Zij hebben zich gespecialiseerd in witbloeiende planten en geven daarom de voorkeur aan meidoorn, lijsterbes of schermbloemige planten. De insecten kunnen in appartementen meestal geen geschikt voedsel vinden, dus pas uitgekomen kevers gaan snel de natuur in op zoek naar voedsel. De larven daarentegen zijn overal te vinden waar voedsel rijk is aan keratine en chitine. In tegenstelling tot veel materiële plagen laten tapijtkevers geen uitwerpselen achter die hun activiteit onthullen.
Larvalenvoedsel in appartementen:
- gedroogde insecten
- Roos en haar
- Vogelveren of dons
- Textiel en wol
- gedroogde plantendelen
- Voeding voor huisdieren
Waar komen tapijtkevers vandaan?
De insecten komen voor in omgevingen die rijk zijn aan kruiden en struiken die voldoende voedsel bieden. Ze worden vaak aangetroffen in duiventillen of vogelnesten, omdat de larven hier een goede overlevingskans hebben. Tapijtkevers zijn culturele volgers en leven voornamelijk in menselijke omgevingen.
Woonruimte appartement
Volwassen kevers worden aangetrokken door licht en komen 's avonds het appartement binnen via open ramen en deuren. Als ze overdag het huis willen verlaten, worden ze aangetrokken door daglicht en verzamelen ze zich op de ruiten. Hun larven vermijden het licht en trekken zich terug in donkere schuilplaatsen, zoals scheuren in vloerplanken.
Schadelijke afbeeldingen detecteren
Wol, bont, tapijten of huiden kunnen worden beschadigd door de voedingsactiviteit van tapijtkevers. Larven zijn te vinden op alle kleding die vers is gewassen of besmet is met voedselresten en zweet. Aangetaste textielsoorten vertonen specifieke tekenen van voeding die kunnen worden verward met de activiteit van kleermotten of pelskevers.
De gaten van beide plagen zijn onregelmatig. In tegenstelling tot tapijtkevers laten kleermotten typische vliezen achter. In vergelijking met de pelskever, waarvan de larven zich voeden met de haarwortels van bonttextiel, voeden de larven van de helmkruidbloemkever zich voornamelijk met de haarpunten.
Zijn tapijtkevers gevaarlijk?
Veel mensen melden talloze beten die zij toeschrijven aan tapijtkevers. De insecten veroorzaken feitelijk gezondheidsproblemen. Volwassen kevers en hun larven moeten afzonderlijk worden beschouwd, omdat niet elk ontwikkelingsstadium gevaarlijk is voor de gezondheid.
Kunnen tapijtkevers beten veroorzaken?
Volwassen tapijtkevers zijn pure herbivoren
Volwassen tapijtkevers voeden zich uitsluitend met nectar en stuifmeel, en daarom worden ze geclassificeerd als onschadelijk voor de mens. Tapijtkeverlarven kunnen door karton of papier bijten. Ze zijn echter niet in staat de menselijke huid met hun monddelen te beschadigen. Ze veroorzaken geen beet en zijn ook niet verantwoordelijk voor typische steken.
Larven kunnen schadelijk zijn voor mensen
Een uitslag wordt vaak verward met een steek of beet. Roodheid en netelroos zijn het gevolg van een allergie veroorzaakt door de lange haren van de larven. Huiduitslag die op bijtwonden lijkt, ontstaat door direct contact, bijvoorbeeld wanneer je een wollen trui aantrekt waarin larven zich hebben genesteld. Eiwitten die in het haar en de ontlasting van de larven worden aangetroffen, kunnen bij inademing ook allergische reacties veroorzaken.
Hoe kan ik tapijtkevers verwijderen?
Zodra u het ongedierte duidelijk heeft geïdentificeerd, kunt u controlemaatregelen nemen. Terwijl je op de larven en eieren van de helmkruidbloemkever moet letten, moeten alle ontwikkelingsstadia van de Australische tapijtkever worden verwijderd. Deze soort leeft uitsluitend in gebouwen en produceert, in tegenstelling tot zijn verwanten, meerdere generaties in één jaar.
Wat te doen tegen tapijtkevers?
- Zoek een “nest” en verwijder opeenhopingen van larven
- Verwijder huidresten en stof
- grondig schoonmaken en nissen laten drogen
- geschikt textiel wassen op 60 graden of bakken in de oven
- bevries al het andere gedurende minimaal twee dagen
- Tapijten en bekleding reinigen met een stoomstraal
Osten van de rui of levende larven vind je meestal bij toeval, dus niet elke schuilplaats is te vinden. Grondigheid heeft daarom de hoogste prioriteit bij de bestrijding ervan. Je moet verschillende maatregelen nemen om kevers, larven en eieren volledig te elimineren.
Bestrijding van tapijtkevers: val als eerste maatregel
Als je tapijtkevers wilt verwijderen, moet je eerst de ernst van de plaag bepalen. Hiervoor is een val geschikt die de volwassen kevers aantrekt. Zowel in de vangplaten als de feromoonvallen blijven de insecten aan een gelijmd oppervlak plakken en sterven ze. Feromoonvallen zijn soortspecifiek en trekken alleen mannelijke kevers aan. Kleverige vallen zonder seksuele lokstoffen trekken zowel vrouwelijke als mannelijke tapijtkevers aan.
| Feromoonval | Lijmvangers | |
|---|---|---|
| Plaatsing | op de vensterbank | in de buurt van de besmettingslocaties |
| Control | indien nodig | dagelijks |
| Voordeel | voor het elimineren van volwassen kevers | om een besmetting te detecteren |
| Ingrediënten | Seksuele lokstof | Smaken en lijm |
| Voordeel | trek geen andere insecten aan | goedkopere optie |
Van de gevangen individuen kun je schatten hoeveel larven zich kunnen ontwikkelen. Een vrouwelijke helmkruidbloemkever legt maximaal 20 eieren. Bij de Australische tapijtkever variëren het aantal eieren en de reproductiesnelheid afhankelijk van de temperatuur.
Verwijderen met stofzuiger
Regelmatig stofzuigen voorkomt besmetting en verwijdert alle larven en hun voedsel
Het uitzuigen van alle nissen is de eerste stap om eieren, larven en de overblijfselen van hun rui te verwijderen. Grondigheid is van groot belang omdat de keverlarven zich op verschillende plekken in huis kunnen bevinden. Ze trekken zich terug in fotolijsten of leven tussen ontoegankelijke planken. Gebruik voor het stofzuigen van dergelijke scheuren een zo dun mogelijk bekledingsmondstuk. Gooi de stofzuigerzak vervolgens in de vuilnisbak, zodat de larven niet opnieuw het appartement binnenkruipen.
Verwijder larven in het bed
Verwijder het bed en was de hoezen. Haal het matras uit de bedbox en plaats het op het balkon of terras om te ventileren. Door ze uit te schakelen ontneem je de larven belangrijke voedselbronnen zoals haar- en huidschilfers. Het matras droogt goed in de zon, waardoor de leefomstandigheden voor de keverlarven verslechteren.
Je moet het gebruik van gif in de slaapkamer vermijden. Plaats in plaats daarvan lavendelzakjes of cederhoutblokken in de bedbox, omdat de geur schadelijke insecten zoals tapijtkevers afstoot.
Iedereen die larven in het bed vindt, moet de soort nauwkeurig identificeren. Anders eindigen de meeste controlepogingen zonder succes.
Silicaatpoeder of diatomeeënmeel
Sommige organismen ontwikkelen skeletten met een kiezelachtige structuur. Diatomeeënaarde, die werkt als silicaatpoeder, wordt gemaakt van de schelpen van fossiele diatomeeën of diatomeeën. Fossiel plankton is een effectieve manier om tapijtkevers en hun larven te doden. Verspreid het in alle schuilplaatsen en nissen zodat de organismen direct worden bestoven. De kristallijne structuur van de deeltjes vernietigt de beschermende waslaag en absorbeert vloeistof, waardoor de wezens na korte tijd uitdrogen. Diatomeeënaarde is onschadelijk voor de mens.
Helpt zuiveringszout tegen tapijtkevers?
Het rijsmiddel is een van de populaire remedies die ongedierte op natuurlijke wijze vernietigt. In feite heeft het poeder een dodelijk effect. Larven en kevers moet je echter dik bestrooien met zuiveringszout. De fijne deeltjes blokkeren vooral de ademhalingsopeningen van de insecten, waardoor ze langzaam stikken. Als de kevers niet in contact komen met het middel, zal er geen effect zijn.
Excursus
Dit is hoe kevers ademen
De schelpen van de insecten zijn bezaaid met talloze kleine gaatjes die voor de zuurstoftoevoer zorgen. Het gas stroomt door de openingen in een netwerk van buizen die luchtpijpen worden genoemd. Deze instulpingen zijn aan de binnenkant bekleed met een dun laagje chitine en worden gestabiliseerd door ringvormige verdikkingen. Enerzijds zorgen lichaamsbewegingen voor de ademhaling, maar ook de verschillende concentraties gassen beïnvloeden de uitwisseling. Op deze manier wordt de gebruikte lucht uitgeademd terwijl verse zuurstof de organen bereikt.
Afschrikken met essentiële oliën
De aroma's van verschillende planten werken als zogenaamde insectenwerende middelen. Ze schrikken veel materiële plagen af, zoals tapijtkevers. Dergelijke natuurlijke geuren zijn voor de meeste mensen onschadelijk, maar kunnen een storend effect hebben op het welzijn van gevoelige mensen. Test vooraf welke aroma’s jij prettig vindt. Omdat essentiële oliën vluchtig zijn en snel hun werking verliezen, moet u de stoffen regelmatig en uiterlijk na drie maanden vervangen.
- Lavendel: plaats gedroogde bloemen in zakjes of gebruik lavendelolie
- Naaldbomen: vers cederhout opruwen met schuurpapier of wierookstokjes verdampen met de geur van cederhout
- Loofbomen: Druppel Australische theeboom- of neemboomolie in kommen
- Patchouli: verdeel bladeren, korrels of olie
Neemoil
Neemolie is een natuurlijk insecticide dat de ontwikkelingscyclus van insecten negatief beïnvloedt. Als de kevers in contact komen met het neurotoxine, stoppen ze met eten. Ze lijden aan verminderde vitaliteit en kunnen zich niet langer voortplanten.
Pyrethrum
Als de plaag bijzonder ernstig is, helpen meestal alleen insecticiden. Pyrehtrum is een natuurlijk actief ingrediënt verkregen uit chrysanten. Bij blootstelling aan licht ontleedt de stof binnen korte tijd en verdwijnt de werking. Daarom zijn producten ter bestrijding van ongedierte verrijkt met een chemische versterker. Producten die piperonylbutoxide (kortweg PBO) bevatten, zijn geen natuurlijke producten en kunnen een negatieve invloed hebben op de gezondheid.
Effect op insecten:
- Verslechtering van het zenuwstelsel
- Blokkeren van natriumkanalen in de zenuwmembranen
- Zenuwcellen kunnen hun rustpotentieel niet opnieuw opbouwen
Tip
Veel wollen tapijten zijn behandeld met pyrethroïden om ze te beschermen tegen motten en kevers. Deze voorbehandeling is een criterium van het wolzegel, dat wordt toegekend voor tapijten.
Soorten en verwanten
De museumkever lijkt behoorlijk op de tapijtkever
De gewone tapijt- en museumkevers behoren tot het geslacht Anthenus. Ze zijn enkele millimeters lang en hebben een ronde vorm. De materiële plagen doen vaak denken aan lieveheersbeestjes. Hun antennes hebben een karakteristiek kenmerk waardoor tapijtkevers duidelijk kunnen worden geïdentificeerd. Ze eindigen in een kleine knots, die bij mannen iets dikker is dan bij vrouwen.
| wetenschappelijk | informeel | Uiterlijk | |
|---|---|---|---|
| Brownroot-bloemkever | Anthrenus scrophulariae | tapijtkever | in de natuur en in gebouwen |
| Australische tapijtkever | Anthrenocerus australis | tapijtkever | zijn beperkt tot binnenshuis wonen in Europa |
| Oogkruidbloemkever | Anthrenus verbasci | Museumkever | bijna uitsluitend in menselijke omgevingen |
| Kabinet Kever | Anthrenus museorum | Museumkever | veel voorkomend bij de tapijtkever |
Kleurvariëteit
De meeste soorten worden gekenmerkt door een opvallend patroon dat op de donkergekleurde dekvleugels verschijnt. Deze zijn bedekt met bruine, rode, witte of grijze schubben die met de jaren slijten. Bij oudere kevers is de slijtage soms zo ver gevorderd dat het lichaam volledig glanst in de zwarte basiskleur.
Karakteristische tekeningen:
- Bruinwortelbloemkever: bijna doorlopende rode band, drie hints van lichte dwarsbanden
- Australische tapijtkever: witte vlekken en lichte zigzagbanden, gedeeltelijk opgedeeld in vlekken
- Oogkruidbloemkever: drie licht golvende horizontale banden, de ruimtes ertussen hebben bruine schubben
- Kabinetkever: zwarte, witte en bruingele schubben in variabele patronen
Verwarringsgevaar: pelskever
Soorten van een verwant geslacht veroorzaken soortgelijke schade. Pelskevers behoren ook tot de spekkevers, die zich als culturele volgelingen het liefst dicht bij de mens vestigen. Kenmerkend voor deze soorten is de fijne lichaamsbeharing, waaraan de insecten hun Duitse naam danken.
In tegenstelling tot tapijtkevers hebben pelskevers geen opvallende schubben. Zowel de bruine als de gewone pelskevers hebben een donkere kleur die varieert tussen bruin en zwart. Dit betekent dat ze gemakkelijk kunnen worden verward met tapijtkevers, die donker lijken vanwege het verlies van hun gekleurde schubben.
Wat u moet weten over tapijtkevers
In het vroege voorjaar verschijnen plotseling tapijtkevers uit het niets. Ze kruipen uit hun overwinteringsverblijven en zwermen uit op zoek naar voedsel. Ze vliegen in de richting van het daglicht op zoek naar nectar en stuifmeel. In het voorjaar kunnen tapijtkevers in grote aantallen worden waargenomen op verschillende planten zoals kervel, wilde wortelen of sparrenstruiken.
Paring
Nadat de kevers uitkomen, gaan ze op zoek naar voedsel. Ze vliegen het liefst naar witte bloemen, waar rijping plaatsvindt. Stuifmeel en nectar worden in grote hoeveelheden geconsumeerd om energie te creëren. Vrouwtjes en mannetjes ontmoeten elkaar bij de bloemen, zodat paring plaatsvindt.
Eieren leggen
De vrouwtjes kiezen bewust voor donkere plekken om hun eieren te leggen en vermijden steeds meer de helderheid. 's Avonds betreed je appartementen via openstaande ramen en deuren. Lichtbronnen trekken extra tapijtkevers van buitenaf aan. Het merendeel van de eieren wordt tussen mei en juni gelegd. In de regel legt een vrouwtje maximaal 20 eieren rechtstreeks in het broedsubstraat. Het legsel kan ook ongeveer 40 eieren bevatten. Dit maakt tapijtkevers minder productief dan andere soorten.
Ontwikkeling
Het larvenstadium kan maximaal vier maanden duren
Bij kamertemperatuur komen de eerste larven na ongeveer twee weken uit. Een larve doorloopt vijf tot zes stadia van vervelling voordat hij verpopt. Hoe hoger de temperaturen, hoe sneller de eieren zich ontwikkelen tot volwassen kevers. Bij 27 graden Celsius duurt de volledige ontwikkeling tussen de drie en vier maanden. Als de omstandigheden ongunstig zijn, kan de ontwikkelingscyclus meerdere jaren duren.
- sommige larven ontwikkelen zich in hetzelfde jaar tot kevers
- veel kevers overwinteren in de popschelp en komen pas in de volgende lente tevoorschijn
- Larven overwinteren vaak in onverwarmde kamers
Tip
Overblijfselen van rui kunnen ook worden toegewezen aan specifieke soorten of geslachten. Als de larve een kegelvormige schaal met plukjes haar verlaat, is het een vlekkever.
Veelgestelde vragen
Hoe herken ik tapijtkevers?
Het uiterlijk van de volwassenen wordt gekenmerkt door een ovale lichaamsvorm, waardoor ze op lieveheersbeestjes lijken. Alle Anthrenus-soorten hebben deze eigenschap. Tapijtkevers bereiken een grootte tussen de drie en vijf millimeter.
De basiskleur is zwart, waarbij jonge kevers volledig bedekt zijn door schubben van een andere kleur. Deze creëren een bijna doorlopende rode band langs de dekschildnaad. Kenmerkend zijn de drie gesuggereerde lichtgekleurde dwarsbanden die over de dekselvleugels lopen. Aan de zijkanten kunnen extra roodachtige schubben aanwezig zijn. Naarmate ze ouder worden, vervagen de schubben, waardoor de kevers donkerder worden.
Onderscheidend kenmerk Pronotum:
- lichtrood aan de zijkanten en donker in het midden
- rode kleuring bij de naad naar de dekselvleugels
- Naast deze rode variant zijn er gele varianten
Waarom kunnen larven van tapijtkevers keratine verteren?
Keratine is een eiwit dat haar of veren vormt. Het is onoplosbaar in water en bestaat uit talrijke disulfidebruggen die slechts enkele soorten kunnen afbreken. Tot deze specialisten behoren niet alleen larven van tapijtkevers, maar ook kleermotten. De larven van de helmkruidbloemkever kunnen zich alleen voeden met veren en haren, omdat in hun darmaanhangsels speciale micro-organismen leven. Deze zijn in staat essentiële stoffen te synthetiseren en daardoor de vertering van keratine te bevorderen.
Hoe snel ontwikkelen tapijtkevers zich?
Er kan verschillende tijdsduur verstrijken tussen het ei en de volwassen kever. Hoe snel de larven hun individuele ontwikkelingsstadia doorlopen, hangt grotendeels af van de temperatuur. Ze doorlopen verschillende stadia, waartussen ze hun huid afwerpen. Ook het aantal larvale stadia varieert tussen de zes en twaalf. Bij normale kamertemperatuur duurt de gehele ontwikkeling ongeveer 3,5 maanden. Als de omstandigheden ongunstig zijn, kan dit tot 24 maanden duren en zelden drie jaar.
Hoe lang leeft een tapijtkever?
Zodra de kever is uitgekomen, blijft hij twee tot drie maanden in de oude larvenhuid als de externe omstandigheden ongunstig zijn. Pas in het voorjaar komen ze los en zwermen naar het daglicht om voedsel te vinden. Dergelijke tapijtkevers hebben een levensverwachting van enkele dagen. Als de insecten slechts drie weken in de laatste larvenhuid verblijven, kan hun levensduur worden verlengd tot een maand. Dit is ook afhankelijk van het voedselaanbod en de waterbeschikbaarheid, dus kleine schommelingen zijn mogelijk.
Waarom zijn larven van tapijtkevers nuttig?
Ze ontleden overblijfselen die niet langer door andere levende wezens worden opgegeten. Tapijtkeverlarven kunnen droge resten van dode dieren verteren, zoals kraakbeen, haar, veren of klauwen. Daarom leggen tapijtkevers hun eieren het liefst in vogelnesten met veren of dode babyvogels.
