Een sterke en lange penwortel maakt het voor tuinders moeilijk om paardenbloemen in één klap te verwijderen. Deze plant staat echter niet alleen bekend als wiet, maar ook als een echte medicinale plant. Hier is een overzicht van hun functies en een gedetailleerde beschrijving!
Wat zijn de kenmerken van de paardenbloem?
De paardenbloem (Taraxacum officinale) is een vaste plant uit de madeliefjesfamilie. Hij groeit rechtopstaand en bereikt een grootte van 10-50 cm. Kenmerkend zijn de lancetvormige, getande bladeren, de gele mandbloemen en de zwarte capsulevormige zaden, ook wel ‘paardenbloemen’ genoemd. Het heeft laxerende en diuretische effecten.
In het kort: de kenmerken van de paardenbloem
- Plantenfamilie en geslacht: madeliefjesfamilie, paardenbloemfamilie
- Botanische naam: Taraxacum officinale
- Herkomst: noordelijk halfrond
- Voorkomen: weilanden, velden, open bossen
- Afmetingen: 10 tot 50 cm
- Groei: rechtopstaand, kruidachtig
- Bladeren: rozet, lancetvormig, grof getand
- Bloeiperiode: april tot juni
- Bloem: madeliefjebloem, geel
- Fruit: Achene-vruchten, witachtig
- Zaden: capsulevormig, zwart
- Locatie: zon tot halfschaduw
- Effect: laxerend, diuretisch
Andere namen en locatieclaims
Je kent de paardenbloem misschien ook onder de namen hondenbloem, koeienbloem, melkstick, kettingbloem, pisbloem, paardenbloem, boterbloem, zonnevortex of monnikskop. Deze eenjarige tot meerjarige plant, waarvan er meer dan 400 soorten zijn, heeft vele namen.
De paardenbloem wordt vaak gevonden op braakliggend land. Maar hij koloniseert ook graag weilanden, bermen, velden, schaarse bossen en tuinen. Het komt zelfs zo nu en dan voor tussen smalle steenvoegen en in metselwerk.
Een nadere blik op de paardenbloem: structuur en uiterlijk
Iedereen die de paardenbloem heeft leren kennen, zal hem snel herkennen. Hij heeft een kruidachtige groeiwijze en kan een hoogte bereiken tot 50 cm. In het voorjaar schiet een holle stengel gevuld met wit melkachtig sap omhoog. Onderaan vormt zich een rozet van bladeren. De afzonderlijke bladeren zijn tot 30 cm lang, lancetvormig en aan de rand grof getand.
Felgele bloemen
De gele bloemen, die vanaf begin april verschijnen, zijn buitengewoon opvallend. Ze bevinden zich eindstandig op de gladde stengels:
- Range bloemen, geen buisvormige bloemen
- 200 tot 300 straalbloemen per bloeiwijze
- mandvormig
- rijk stuifmeel- en nectaraanbod (interessant voor imkers)
- hermafrodiet
Paardebloemen – tonnen zaden
Na de bloemen is het podium vrij voor de zaadhoofdjes van de paardenbloem. Ze zijn bovendien onmiskenbaar en ieder kind weet hoe hij ze moet benoemen. Ze worden gewoonlijk paardenbloemen genoemd. Elke zaadkop ziet eruit als een donzige bal, het is een stralende haarkroon die bestaat uit talloze zaden.
De individuele zaden zijn voorzien van kleine vliegende paraplu's. Dit betekent dat ze gemakkelijk door de wind worden verspreid. Elk zaadje is zwart en langwerpig van vorm. Zelf zaaien is geen uitzondering, maar eerder de regel.
Giftige eigenschappen?
Wat is de witte afscheiding in de stengels? Let op: het is het zogenaamde melkachtige sap. Het bevat een irriterend tot licht giftig actief ingrediënt genaamd taraxacine. Het kan irritatie veroorzaken en, indien geconsumeerd, leverproblemen en misselijkheid veroorzaken.
Tip
Als je paardenbloemen wilt gebruiken voor salades etc., kun je beter wegblijven van de oudere bladeren en stengels en in plaats daarvan de jonge, zachte bladeren verzamelen.
