Slechts een paar coniferen hebben van nature een ondiepe wortelwortel, hoewel hun werkelijke worteldiepte en verspreiding voornamelijk afhangen van de samenstelling en verdichting van de grond. Bomen hebben de neiging dieper te wortelen op locaties met voedselarme, droge gronden dan op plaatsen met humusrijke, vochtige gronden. Waarom de indeling naar worteltype zo belangrijk is, lees je nu.
Welke coniferen hebben een ondiepe wortel?
Ondiepwortelende coniferen omvatten sparren (Picea abies) en arborvitae (Thuja occidentalis). Ze vormen een dicht wortelstelsel dat zich in de diepte slechts een klein beetje uitstrekt en eerder in de breedte, waardoor ze gevoeliger zijn voor omvallen.
Wat zijn ondiepe wortels?
Planten worden grofweg verdeeld in ondiepe en diepgewortelde planten, waarbij de eerste een dicht vertakt wortelsysteem vormen dat dicht bij het oppervlak blijft en zich slechts een klein beetje in de diepte uitstrekt. De grootte van een boom zegt niets over het soort wortel: de enorme prehistorische sequoia’s hebben bijvoorbeeld een ondiepe wortel; hun wortelstelsel reikt vaak niet dieper dan één tot maximaal drie meter de grond in. Het ondiepe wortelstelsel verspreidt zich echter vaak over een diameter van vele meters.
Welke problemen kunnen optreden bij ondiepe wortels?
Een typisch probleem bij bomen met ondiepe wortels is hun vaak lage stabiliteit: als gevolg van een hevige storm of na hevige regenval kunnen deze soorten snel omvallen en zijn dan niet meer te redden. Bovendien hebben ondiepwortelende planten vaak veel afstand nodig tot andere planten, zodat hun wortels zich kunnen verspreiden. Voorzichtigheid is ook geboden bij het planten in de buurt van huismuren, muren en soortgelijke constructies, aangezien veel wortelstelsels deze al hebben vernietigd. In tegenstelling tot veel andere planten ontwikkelen coniferen met ondiepe wortels geen worteluitlopers.
Welke soorten coniferen hebben ondiepe wortels?
Typische soorten conifeersoorten met ondiepe wortels zijn
- Vuren (Picea abies)
- Levensboom (Thuja occidentalis)
Dit betekent echter ook dat beide soorten gemakkelijk kunnen wortelen op locaties met een ondiepe grondlaag, zoals een daktuin. Het wordt pas een probleem als een lange solitaire zonder bescherming wordt blootgesteld aan wind en andere weersinvloeden. In dit geval is de stabiliteit slechts laag. Voor stabilisatie moet het planten plaatsvinden op een meer beschermde locatie of in gemengde groepen, waarbij de verschillende soorten elkaar ondersteunen. Om dit effect te kunnen gebruiken, moet echter de vereiste minimale afstand worden aangehouden.
Tip
Hoewel het beter is om planten met ondiepe wortels niet te dicht bij huizen en andere gebouwen te planten, mag je geen diepgewortelde planten boven ondergrondse leidingen of pijpen planten. Met een beetje pech vernietigen de wortels de rioolbuizen of kabels.
