Door de zachte, lichte manier waarop populieren in de wind zwaaien, verrijken ze ons lokale landschap met een eenvoudige gratie. Dit komt onder meer door hun zeer mobiele, kleine bladeren. Hier is een kort portret.
Hoe zien populierenbladeren eruit?
Populierbladeren zijn meestal driehoekig en hebben een lange steel, met een delicate bladstructuur die een bewegend kroonbeeld creëert. De bladeren variëren afhankelijk van de soort en het seizoen, zoals de trillende esp met ronde, gelobde winterbladeren en driehoekige, volledig gerande zomerbladeren.
Kenmerk: de driehoekige vorm
Hoewel de in totaal tussen de 22 en 89 soorten van het geslacht Populus behoorlijk verschillende bladvormen hebben, is hun grootste gemene deler een bepaalde driehoekige of hartvorm. Er zijn ook rondere bladvormen. Wat ze allemaal gemeen hebben is een zeer delicate bladstructuur en lange stengels die aan de onderkant soms afgeplat zijn, wat bijdraagt aan het typische bewegende, delicate kroonuiterlijk. Maar ook het celluloserijke, flexibele populierenhout speelt een rol. Het overwegend lichtgroene blad onderstreept het zachte karakter van de populieren.
Dus we kunnen eerst zeggen:
- De typische populierbladvorm is driehoekig
- Lange steel
- Delicate bladstructuur
- Dit resulteert in een zeer bewegend kroonbeeld
Bladvormvariatie op dezelfde boom
Je hebt misschien gemerkt dat verschillende bladvormen aan hetzelfde individu kunnen worden gehecht. Een genetische fout? Nee, dit fenomeen is volkomen normaal en hangt samen met de locatie of het tijdstip van bladvorming. Bij veel soorten ontwikkelen de bladeren die vroeg in de winter aan de lange scheuten verschijnen een andere vorm dan de bladeren die later in de zomer aan de korte scheuten groeien. Ze hebben immers heel verschillende basisvereisten. Andere bomen hebben ook verschillende bladstructuren op hun lange en korte scheuten, zoals lariks.
Op de trillende esp zijn de winterbladeren bijvoorbeeld bijna rond en gelobd aan de randen. Hun zomerbladeren zijn daarentegen driehoekig en hebben bijna hele randen.
Herfstkleuren
Alle populieren zijn bladverliezende bomen en laten in de winter hun bladeren vallen. Vooraf verandert het meestal van kleur naar goudgeel tot lichtbruin of zelfs roodachtige tinten, waardoor een decoratief, gespikkeld tapijt van bladeren op de grond ontstaat.
Bladvormen van individuele Populus-soorten
De meest voorkomende populierensoort in Midden-Europa kun je herkennen aan de volgende bladvormen:
Aspen
De trillende esp of esp wordt gekenmerkt door bijna ronde, gelobde randen en bladeren met zeer lange stelen, waarvan bekend is dat ze bewegen en "beven" bij het minste briesje. De bladeren, die in de zomer verschijnen, hebben een driehoekige vorm met volledige randen. De herfstkleur is prachtig, puur goudgeel.
Zilverpopulier
De zilverpopulier fascineert door zijn bijzonder gevarieerde bladvormen: de vroege bladeren die aan de lange scheuten ontstaan, hebben een bijna esdoornachtige gebogen vorm en zijn aan de onderkant wit, viltig behaard. De late kortscheutige bladeren zijn daarentegen meer eivormig, hebben golvende randen en zijn aan de onderzijde slechts licht behaard.
Balsempopulier
De bladeren van deze zwartgeblafde soort zijn langwerpiger dan die van de meeste leden van het geslacht: ovaal tot bijna lancetvormig en met een lange punt. Hun oppervlak is glad en relatief donkergroen, de onderkant is witachtig en donzig. De randen zijn zeer fijn gezaagd.
Zwarte populier
Je kunt de lange scheutbladeren van de zwarte populier herkennen aan hun ruitvormige uiterlijk, de korte scheutbladeren aan hun meer eivormige uiterlijk.
