De boom met de opvallende witzwarte schors maakt indruk met zijn schilderachtige uiterlijk. Reden genoeg om de berk in het profiel nader te leren kennen: Naast de belangrijkste gegevens en feiten leest u hier welke bijzondere eigenschappen de berk naast zijn unieke uiterlijk zo onderscheidend maken.
Wat zijn de kenmerken van de berk in het profiel?
De berk (Betula Pendula) is een bladverliezende loofboom uit de berkenfamilie. Hij kan 20-30 m hoog worden, heeft een witzwarte bast en ovaal-driehoekige bladeren. De bloeitijd is van maart tot mei, de vruchttijd is van augustus tot september. Berkenbomen komen veel voor in Europa, Noord-Amerika en Azië.
Maak kennis met de berk in het profiel
- Naam: gewone berk
- Wetenschappelijke naam: Betula Pendula
- Alternatieve namen: witte berk, zandberk, zilverberk
- Aantal verschillende soorten: ongeveer 50
- Familie: Berkenfamilie (Betulaceae)
- Uiterlijk: bladverliezende bladverliezende boom
- Hoogte: 20 tot 30 m
- Leeftijd: tot ongeveer 150 jaar
- Herkomst: native
- Verspreidingsgebied: Europa, Noord-Amerika, Azië
- Voorkeurslocatie: zonnig tot lichte halfschaduw
- Bodem: droog tot licht vochtig, zanderig tot leemachtig
- Vruchten: kleine bruingele noot, circa 2 tot 3 mm, gevleugeld
- Fruitrijping: augustus tot september
- Bloemen: mannelijke katjes ca. 10 cm lang en opvallend geel, vrouwelijke bloemen 2-4 cm en onopvallend
- Bloeitijd: maart tot mei
- Blad: ovaal tot licht driehoekig, gekartelde rand, afwisselend gerangschikt
- Schors: wit met zwarte longitudinale scheuren
Berkgroeiwijze
Berken sieren tuinen, straten, parken en bossen met een opvallende verschijning: hun lange, doorlopende stam loopt uit in een losse kroon. Kenmerkend is de doorgaans zeer lichte tot helderwitte kleur van de bast. Ook overhangende takken en scherphoekige twijgen zijn typerend voor de Betula Pendula. Daarnaast blijkt de groeivorm enorm divers te zijn. Tijdens de bloeiperiode vallen de mannelijke gele katjes op.
Interessante feiten over de berk
Witte berk is de meest voorkomende berksoort in Duitsland. Tussen maart en april wordt de pittoreske boom echter een last voor mensen met een pollenallergie. Omdat de bestuiving van berken uitsluitend via de wind plaatsvindt, geven ze in vergelijking met andere bomen een bijzonder hoog stuifmeelgeh alte af. Door deze zeer effectieve voortplantingsmethode is de berk echter ook een van de pionierplanten. Hun eisen aan de toestand van de bodem zijn laag. Misschien heeft het iets te maken met het feit dat juist berkenbomen, opgesteld als meiboom, een teken van liefde symboliseren.
Berken hebben vrouwelijke en mannelijke bloemen aan dezelfde boom, dus ze zijn eenhuizig. Ze produceren voor het eerst al na vijf jaar bloemen, en vrijstaande exemplaren zijn na ongeveer tien jaar geslachtsrijp.
Speciale kenmerken
Berkenextracten, vooral van de bladeren en schors, staan vooral bekend om hun geneeskrachtige werking. De essentiële oliën en waardevolle plantaardige stoffen die erin zitten, worden in cosmetica gebruikt voor de verzorging van huid en haar. Medisch gezien kunnen ze een ontstekingsremmend en diuretisch effect hebben, wat gunstig kan zijn voor een breed scala aan symptomen, zoals chronische ontstekingsziekten of nierstenen. Traditioneel zijn ontgiftingsbehandelingen een populair gebruik voor thee van berkenbladeren.
Tips en trucs
De berk is veruit de meest lichthongerige bosboom van heel Europa. Bovendien is het heel gemakkelijk in het onderhoud. Met een vrij lage waterbehoefte en een vorsthardheid van -36 tot +40 graden Celsius is de boom bestand tegen extreme omstandigheden. Maar hoe beter de licht- en watervoorziening, hoe weelderiger de berk zal groeien.
