Wat is de botanische naam van de witte berk? Hoeveel soorten zijn er? Hoe oud kan een witte berk worden? We verduidelijken deze en andere vragen in onze gids, die een beknopt profiel van de witte berk bevat, evenals beschrijvingen van enkele van zijn speciale kenmerken.
Wat is het profiel van de witte berk?
De witte berk heeft de botanische naam Betula pendula en behoort tot de berkenfamilie (Betulaceae). Het is een bladverliezende boom die wijdverbreid is in Midden-Europa en een hoogte kan bereiken van 10 tot 25 meter. Een witte berk kan wel 150 jaar oud worden.
Wit berkenprofiel
- Naam: witte berk, zilverberk, zandberk
- Botanische naam: Betula alba, Betula pendula, Betula verrucosa
- Familie: Berkenfamilie (lat. Betulaceae)
- Boomtype: bladverliezende boom
- Gebruik: tuinboom, parkboom, straatboom, bosboom, pionierplant
- Distributie: Centraal-Europa
- Hoogte: 10 tot 25 meter
- Blad: afwisselend gerangschikt, ovaal tot licht driehoekig, eivormig spits, gekartelde bladranden, tot 7 cm lang, goudgele herfstkleur
- Frequentie: eenhuizig, gescheiden geslachten
- Bloemen: mannelijke katjes opvallend geel, vrouwelijke bloemen tamelijk onopvallend, bloeiperiode van maart tot mei, kruisbestuiving, bestuiving door wind
- Fruit: hangende katjes, kleine bruingele nootvruchten, 2 tot 3 mm, gevleugeld, augustus tot september
- Takken: dun, hangend
- Schors: witte, zwarte longitudinale scheuren
- Hout: hard
- Wortel: Ondiepe wortel (zeer plat en breed)
- Locatie: zonnig tot lichte halfschaduw
- Bodem: droog tot licht vochtig, zanderig tot leemachtig
- pH-waarde: zuur tot licht alkalisch
- Leeftijd: tot 150 jaar
Speciale feiten over berken
Hier zijn enkele indrukwekkende eigenschappen van de witte berk die betrekking hebben op
- de groeiwijze,
- het berkenhout en
- het berkenwater
refer.
Groeigewoonte
De witte berk heeft een lange, doorlopende stam en een losse kroon. Verder heeft hij scherphoekige takken en overhangende twijgen, typische kenmerken van deze boomsoort. Bij jonge bomen is de bast nog zwartbruin tot grijs. Pas later krijgt de stam van de witte berk zijn karakteristieke vorm en lijkt hij wit te rollen. In zeldzame gevallen bereikt de witte berk een hoogte van 30 meter. De stam kan tot 80 cm dik zijn.
Berkenhout
Onder de schors bevat de witte berk zijn witte tot witgele hout. Er zijn nauwelijks kleurverschillen tussen het kernhout en het spinthout. Berkenhout is moeilijk te splijten, het is elastisch en krimpt veel. Om deze redenen is het minder geschikt als timmerhout. In plaats daarvan wordt het vaak gebruikt als fineerhout. Het is niet ongebruikelijk dat stoelen, tafels, klompen of ladders van wit berkenhout worden gemaakt. Het bewaren van berkenhout is lastig omdat het vaak geel wordt of snel vlekt.
Berkenwater
Het bloedende sap van de berk wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt als haartonicum (€ 7,00 op Amazon). Een deel ervan wordt ook verwerkt tot gelei of berkenwijn (berkenlimonade). Mogelijk bent u bij uw plaatselijke drogisterij een fles ervan tegengekomen.
