Steeds meer mensen voorzien hun eiwitbehoeften niet langer via dierlijk voedsel, maar via eiwitrijke planten. Dit is waar de gele lupine in het spel komt, die net als blauwe en witte lupinen steeds vaker wordt gebruikt als vervanging voor soja.
Waar wordt gele lupine voor gebruikt?
De gele lupine (Lupinus luteus) is een zoete lupine die wordt gebruikt als eiwitrijk alternatief voor soja. Het dient als basis voor lupinemeel, lupinetofu, lupinekoffie en veevoer. Ondanks de verwijdering van gifstoffen kunnen sommige mensen een allergische reactie krijgen op zoete lupinen.
De gele lupine is een lieve lupine
De gele lupine “Lupinus luteus” is niet geschikt voor teelt in de tuin. De bloemen zijn minder decoratief dan die van de lupinestruik voor de tuin.
Zoete lupines zijn zo gefokt dat ze geen giftige componenten bevatten en daarom eetbaar zijn. De zaden van sierlupinen mogen echter nooit worden geconsumeerd, omdat ze giftig zijn.
Gele lupines worden, net als witte en blauwe lupinen, op grote schaal gekweekt om voedsel, dierenvoer of zaden te produceren.
Zoete lupinen gebruiken
De zaden worden geconsumeerd. In het Middellandse Zeegebied worden de granen gepekeld als tussendoortje geserveerd. Ze worden ook verwerkt tot verschillende producten:
- Lupinemeel
- Lupine Tofu (Lopino)
- Lupine koffie
- Diervoeding
Lupine wordt tegenwoordig ook vaak gebruikt in plaats van soja voor veel kant-en-klaarma altijden en soorten ijs. Dit heeft ook te maken met het feit dat producten gemaakt van soja door genetische modificaties steeds minder worden gekocht.
Een ander voordeel van het gebruik van lupinen als eiwitbron is dat zoete lupinen, in tegenstelling tot soja, smaakloos zijn en de geur van eten en drinken niet veranderen.
Niet iedereen kan zoete lupinen verdragen
Zoete lupinen zijn vrij van gifstoffen, maar niet iedereen kan de plant verdragen. Allergieën ontstaan vaak na het eten van gele lupine in de vorm van meel of als kant-en-klaarma altijd.
Gebruik als groenbemester
Zoete lupinen zijn ideale groenbemesters. Witte, gele en blauwe lupinen worden daarom vaak in velden gekweekt om de bodem te verbeteren.
De lange wortels dringen zelfs verdichte grond binnen en maken deze diep los. Bacteriën die op de wortels leven, verrijken de grond met stikstof, waardoor deze bemest wordt en planten met een hoge voedingsbehoefte kunnen groeien.
Tips en trucs
Het aandeel gele lupineteeltgebieden in Duitsland is de afgelopen jaren sterk gedaald. Sinds het uitbreken van de schimmelziekte ‘antracnose’, die vooral de lichtgekleurde variëteiten treft, vertrouwen landbouwbedrijven steeds meer op blauwe lupinen.
