Iedereen kent de paardenbloem met zijn botergele bloemen, zijn karakteristieke getande bladeren en zijn harige zaadhoofdjes. Maar is het ook de bekende boterbloem?
Zijn paardenbloemen en boterbloemen hetzelfde?
Is de paardenbloem een boterbloem? De paardenbloem en de scherpe boterbloem worden beide boterbloemen genoemd, waarbij de paardenbloem tot de familie Asteraceae behoort en de scherpe boterbloem tot de boterbloemenfamilie. Beide verschillen in hun kenmerken en effecten.
Twee verschillende planten heten boterbloemen
Als mensen over boterbloemen praten, is het niet helemaal duidelijk of ze paardenbloemen of boterbloemen bedoelen. Beide worden ook wel boterbloemen genoemd. Het is een populaire naam die min of meer gebruikelijk is, afhankelijk van de regio.
De paardenbloem, die tot de plantenfamilie Asteraceae behoort, wordt naast de naam boterbloem ook wel koebloem, paardenbloem en paardenbloem genoemd. De scherpe boterbloem behoort tot de boterbloemenfamilie en verschilt heel erg van de paardenbloem.
De kenmerken van de hete boterbloem
De hete boterbloem is giftig voor mens en dier. Het mag niet worden gegeten. Zelfs huidcontact kan vergiftigingsverschijnselen op de huid veroorzaken, zoals roodheid, blaarvorming en een branderig gevoel.
Hier zijn enkele functies; Hierdoor is hij gemakkelijk te onderscheiden van de paardenbloem:
- Bloeiperiode: mei tot juli
- Bloeiwijze: losse pluim
- Individuele bloemen: 1 tot 3 cm breed, plat, wijd open, vijfvoudig
- Bloemkleur: goudgeel, vettig en glanzend
- Bladeren: 3 tot 5 delen, basale en stengelbladeren
Een paardenbloem identificeren – dit zijn de kenmerken die hem definiëren
Deze kenmerken maken de paardenbloem uniek en gemakkelijk herkenbaar:
- Groeihoogte: 10 tot 50 cm
- Bloeitijd: eind april tot begin mei, opnieuw bloeiend in de late zomer
- Bloemen: 3 tot 5 cm breed, eigeel
- Bladeren: basale rozet, lancetvormig, getand
- Stengel: hol, gevuld met wit melkachtig sap
- Zaadkoppen: opvallend zilverwit, stralend, behaard
Paardebloemen komen vooral voor in stikstofrijke weilanden, aan de randen van paden en bossen. Hoewel het overwegend als niet-giftig wordt beschouwd, bevat het ook een licht giftige stof. Het is taraxacine, een actief ingrediënt in melkachtig sap. Toch kan paardenbloem nuttig zijn tegen koorts, jicht, hoesten, reuma, verlies van eetlust en tekorten aan diverse mineralen en sporenelementen.
Tip
Als je wilt profiteren van de genezende krachten en vitale stoffen van paardenbloemen, gebruik dan alleen de jonge bladeren en bloemen voor consumptie! De oudere bladeren zijn rijk aan giftig oxaalzuur.
