Het woord paardenstaart doet de meeste tuiniers ineenkrimpen. De plant wordt te nauw gelijkgesteld met paardenstaart, een van de bijzonder meerjarige onkruiden in de tuin. Er zijn echter een aantal soorten die bijzonder decoratief staan op vijvers en in potten.
Welke soorten paardenstaart zijn er?
Er zijn ongeveer 20 verschillende soorten paardenstaart, zoals veldpaardenstaart (tot 50 cm), moeraspaardenstaart (tot 30 cm), winterpaardenstaart (tot 100 cm), gigantische winterpaardenstaart (tot 150 cm). cm), Vijverpaardenstaart (tot 150 cm), dwergpaardenstaart (tot 10 cm) en Japanse paardenstaart (tot 130 cm).
Hoeveel soorten paardenstaart zijn er?
Aangezien de individuele soorten vaak met elkaar zijn gekruist, zijn er geen betrouwbare cijfers over het aantal soorten. Botanici gaan ervan uit dat er ongeveer twintig verschillende soorten zijn.
Bekende paardenstaartsoort
- Paardenstaart: tot 50 cm
- Moeraspaardenstaart: tot 30 cm
- Winter paardenstaart: tot 100 cm
- Reuzenwinterpaardenstaart: tot 150 cm
- Vijver paardenstaart: tot 150 cm
- Dwergpaardenstaart: tot 10 cm
- Japanse paardenstaart: tot 130 cm
Verschillen tussen de individuele paardenstaartsoorten
Sommige soorten paardenstaart, zoals de winterpaardenstaart, vormen enkele, onvertakte scheuten die op kleine speren lijken. Andere soorten vertakken zich zodat uit één scheut meerdere spruiten groeien.
De meeste soorten die in de tuin worden gekweekt, geven de voorkeur aan moerassige locaties aan de rand van een vijver of watermassa.
Paardestaart vormt geen bloeiwijzen
Wat alle paardenstaartsoorten gemeen hebben, is het feit dat de plant geen bloemen produceert met zaden waardoor hij zich voortplant.
In plaats daarvan groeien er spruiten met een piek aan sporen aan de bovenkant. De sporen worden door de wind weggeblazen.
Ze groeien in de lente en zien er aanvankelijk uit als kleine paddenstoelen. Bij de meeste soorten krimpen de scheuten vervolgens terug. Pas dan verschijnen de veelal groene scheuten van de heermoes met hun karakteristieke bladkransen.
Plan indien mogelijk alleen paardenstaart met een wortelbarrière
Alle soorten paardenstaart hebben de neiging zich wijd te verspreiden, via sporen en ondergrondse wortelstokken.
Je moet paardenstaart alleen in een pot planten, of helemaal niet, anders kom je nooit van het kruid af.
Voor andere soorten is het raadzaam om vóór het planten een wortelstokbarrière te creëren (€ 37,00 op Amazon). Het voorkomt dat de wortelstokken zich via uitlopers door de tuin verspreiden. De wortelstokbarrière moet minimaal 60 centimeter diep in de grond worden ingebed.
Tip
Veldstaart is, in tegenstelling tot moeraspaardenstaart, eetbaar. Groene delen van de plant hebben echter een zeer bittere smaak. Paardenstaart is giftig en mag niet worden geconsumeerd.
