Nee, het is geen lila-soort, ook al lijken de bossige pluimbloemen erg op elkaar. De zakbloem kan de tuin op een even decoratieve manier verrijken. Het dient ook als waardevolle insectenweide en is over het algemeen aangenaam gemakkelijk te verzorgen.
Wat is de zakbloem en welke eigenschappen heeft deze?
De zakbloem (Ceanothus) is een geslacht van planten met meer dan 60 soorten die voornamelijk uit de regio Californië komen en ook bekend staan als "Californische seringen" vanwege hun blauwe, paarse of witte pluimbloemen. Het geeft de voorkeur aan warme, zonnige locaties en arme, kalkrijke bodems. De zakbloem is niet giftig en trekt insecten aan zoals bijen en vlinders.
Herkomst
De zakbloem, botanisch Ceanothus genoemd, wordt ook vaak Californische lila genoemd. Hoewel hij geen verband houdt met de sering, is deze algemene naam in ieder geval een correcte verwijzing naar het natuurlijke gebied van herkomst: de wegedoornplant komt voornamelijk van de Amerikaanse westkust, en de meeste van de 60 soorten komen uit het zonnige Californië. Sommige soorten komen ook voor in oostelijke en zuidelijke delen van de VS of over de Mexicaanse grens naar het noorden van Zuid-Amerika.
In zijn thuisgebied leeft de zakbloem in droge, steenachtige, kalkrijke habitats, voornamelijk rotsachtige bossen en kustgebieden. Daar heeft hij niet te maken met bijzonder strenge vorst, waardoor de plant op onze breedtegraden slechts gedeeltelijk winterhard is. De bekendste variëteit in dit land, 'Gloire de Versailles', de hybride soort Ceanothus x delilianus, kan over het algemeen onze winters aan.
Herkomst in het kort:
- Regio van herkomst van de meeste soorten Californië
- Sommige soorten komen ook veel voor in het oosten van de VS en Midden- en Zuid-Amerika
- Oorspronkelijke habitat: steenachtige, kalkrijke bossen en kustgebieden
- Slechts gedeeltelijk winterhard voor ons
Groei
De vele soorten zakbloemen vertonen heel verschillende groeikenmerken - voor sommige is het onwaarschijnlijk dat ze worden verward met seringen. De hybride vorm die in dit land het meest voorkomt, de Franse zakbloem (Ceanothus delilianus), vertoont, afgezien van de bloemen, wat betreft de groeiwijze enkele overeenkomsten met de sering. Hij groeit als een opgaande struik met los vertakte, iets overhangende takken en wordt ongeveer 1,50 m hoog en breed. In zeer warme en zonnige omstandigheden kan hij een hoogte bereiken van maximaal 2 m.
Sommige Ceanothus-soorten groeien ook als lage kussens die slechts een paar centimeter hoog zijn en nog intensiever groeien, en worden ook voornamelijk gebruikt als bodembedekker in hun leefgebied.
Groeikenmerken in één oogopslag:
- Sankflower groeit meestal als een rechtopstaande struik met losse vertakkingen
- De hier gekweekte soorten zijn gewoonlijk ongeveer 1,50 m hoog en breed
- Sommige soorten bedekken de grond ook met lage kussens
bladeren
De bladeren van de meeste Ceanothus-soorten hebben tegengestelde of afwisselende, ovaalvormige bladeren van ongeveer 1-5 centimeter lang. De randen zijn soms heel, soms licht gezaagd of gekerfd. Bij sommige soorten resulteert een ernstig ingezakte adering in een kruimelige oppervlaktetextuur.
Dit is niet het geval bij de Franse hybride zakbloem; hier zijn de bladeren tamelijk fijn gestructureerd, naar voren toe spits en iets groter, tot wel 8 centimeter lang. Ze hechten afwisselend aan de takken, hebben een rijke, middengroene kleur en zijn aan de onderzijde tomentose behaard. Ze vertonen geen herfstkleuren en kunnen in milde winters in de struik blijven, maar worden afgeworpen als het kouder wordt.
Bladeigenschappen in trefwoorden:
- De meeste soorten hebben vrij kleine, ovale, soms verfrommelde bladeren
- De hybride soort die hier het meest wordt gekweekt, is iets groter, puntig en subtiel zenuwachtig
- Lichtgroene kleur, geen herfstkleur
- Afhankelijk van het weer, zomergroen of wintergroen
Bloemen
Met zijn pluimvormige, bossige bloeiwijzen, die ook verschijnen in blauwachtige tot violette, soms witte of roze kleuren, doet de zakbloem eigenlijk duidelijk denken aan de lila. De ongeveer 6-10 cm lange pluimen bevinden zich aan de uiteinden van de jonge, eenjarige en zijscheuten en vertakken losjes. De individuele bloemen zijn slechts 5 mm groot en bestaan uit vijf bloemen.
De bloemen ontwikkelen ook een aangename geur, hoewel niet zo karakteristiek zoet en intens als lila. Bijen, hommels en vlinders komen er in grote aantallen op af.
Bloemkenmerken in één oogopslag:
- Dummy, 6-10 cm lange pluimvormige bloemen in blauw tot violet, roze of wit
- Terminaal of lateraal, losjes vertakt
- Licht geurende, waardevolle insectenweide
Wanneer is de bloeitijd?
De bloemen van de zakbloem gaan open vanaf juli en kunnen blijven uitlopen tot laat in de herfst.
Welke locatie is geschikt?
Volgens zijn Californische thuisland heeft de zakbloem een warme, zonnige locatie nodig die zo goed mogelijk beschermd is tegen harde wind. Het mag dus niet te veel worden blootgesteld, maar het beste worden beschermd tegen een huismuur op het zuiden.
Welke grond heeft de plant nodig?
Als het gaat om het planten van grond, moet je ook rekening houden met de oorsprong van de zakbloem. Hij geeft de voorkeur aan een vrij arme, zandige, kalkrijke grond met een zekere hoeveelheid klei. Als de tuingrond zwaar is, zorg dan zeker voor een goede drainage in de vorm van een laag grind en meng de grond grondig met zand. Vooral in de winter bestaat het risico op teveel natte, vrieskou op de kluit. Een relatief hoog zout- en mineralengeh alte is ook goed voor de zakbloem, die graag dichtbij de kust groeit.
Aardse claims in het kort:
- Vrij arme, zand- en kalkrijke grond
- Zorg voor goede drainage in zware grond
- Goed: Hoog zout- en mineraalgeh alte
Wat is de beste tijd om te planten?
Een zakbloem kan het beste in het voorjaar worden geplant. Vanwege hun gevoeligheid voor vorst - die nog duidelijker is in het jonge plantstadium - is het raadzaam om zelfs op de ijsheiligen te wachten.
Hedge
Een pure haag van jutebloemen kan je in de zomer en herfst een prachtig zicht bieden. Tegelijkertijd is het ook een effectief privacyscherm. Bij het planten van heggen dient u de afzonderlijke exemplaren relatief dicht bij elkaar te plaatsen, ongeveer een halve meter uit elkaar. Zorg voor een goede drainage in de grond en geef de jonge planten goed water. Ze moeten goed beschermd worden tegen strenge vorst, vooral in de eerste winter.lees meer
Water Saeckelblume
Sacharinebloemen hebben niet veel vocht nodig; hun oorspronkelijke leefgebied is immers droog. In de regel hoeft u de struik niet apart water te geven. Nieuw geplante exemplaren moeten echter de eerste weken goed worden bewaterd en steeds opnieuw worden bewaterd. Natuurlijk kan water geven in bijzonder lange, hete, droge periodes in de zomer geen kwaad. Wateroverlast moet echter zoveel mogelijk worden vermeden.
Bemest Saeckelblume op de juiste manier
De voedingsbehoefte van de zakbloem is ook niet hoog. Bemesten moet daarom achterwege blijven, het toevoegen van duurzame organische mest zoals compost of hoornschaafsel is ook niet nodig.
Snijd Saeckelblume correct
Om te kunnen genieten van een mooi bloeiende en goed onderhouden struik, moet je de zakbloem elk voorjaar terugsnoeien. Wacht hiervoor op de laatste strenge vorst. Om vitale en mooi gevormde scheuten te bevorderen, knipt u alle scheuten van vorig jaar ongeveer de helft af, zodat er nog enkele knoppen overblijven. Bij jonge exemplaren kun je iets meer terugsnoeien.
Tijdens de bloeiperiode van juli tot november knipt u regelmatig gebruikte pluimen af om nieuwe groei te stimuleren.
Oudere exemplaren kunnen ook een radicalere verjongingssnit krijgen met tussenpozen van ongeveer 3 jaar. Zo voorkom je dat de struik er van binnen kaal en onverzorgd uitziet. Knip bij het verjongen oude, houtachtige takken af tot ongeveer 40 cm, altijd boven een naar buiten gericht oog.
Snijregels in één oogopslag:
- Regelmatig snoeien in de lente bevordert de overvloed aan bloemen en de volle struikvorm
- Kort oude scheuten in, op enkele knoppen na
- Snijd altijd bloemen af die vervaagd zijn tijdens de bloeiperiode
- Oudere exemplaren elke 3 jaar grondiger snoeien voor verjonging
lees meer
hardy
Winterhardheid is zoiets met de zakbloem. Eigenlijk kent ze niet echt noemenswaardige vorst in haar thuisland. De Franse hybride vorm die in ons land het meest wordt gekweekt, een kruising tussen de Amerikaanse en de Mexicaanse zakbloem, wordt echter als winterhard beschouwd. Uit voorzorg moet u de wortelbasis van de plant bedekken met dennentakken als de temperatuur ver onder nul komt. Voor het planten geldt ook het volgende: Kies een winddichte plek en zorg voor voldoende drainage in de plantbasis, zodat de kluit niet kan bevriezen.lees meer
Bevroren
Als je de maatregelen voor winterbescherming hebt verwaarloosd, kan de zakbloem doodvriezen. Als de struik in het voorjaar geen tekenen van leven vertoont en u vermoedt winterschade, geef hem dan niet meteen op. Vaak zijn er nog steeds levensgeesten in de plant, maar het duurt even voordat ze ontwaken.
Om de vitaliteit van de zakbloem te controleren en weer tot leven te wekken, snijdt u in het voorjaar de dode scheuten grondig af. Zodra het aanzienlijk warmer en zonniger wordt, kun je de plant een boost geven met een beetje groeimest. Als er in mei en juni niets gebeurt, zal de struik helaas niet meer te redden zijn.
Om te onthouden:
- Geef de zakbloem niet op waarvan je dacht dat hij bevroren was
- Snijd dode scheuten grondig weg in het voorjaar
- Geef wat (!) groeimest
- Kijk of de struik in juni nog zal ontkiemen
lees meer
Gele bladeren
Als de bladeren van de zakbloem geel worden, is dit meestal een indicatie van te veel vocht of te veel voedingsstoffen.
Omdat het erg gevoelig is voor wateroverlast, kan onvoldoende drainage in het substraat snel worden herkend. Zorg er bij het planten voor dat de grond goed gedraineerd is en geef alleen water bij langdurige droogte. Plaats een zakbloem in een pot, beschermd tegen de regen.
Als je een dode bloem nieuw leven wilt inblazen met kunstmest, dan kun je dat doen, maar doe het uiterst spaarzaam! De plant, die niet erg hongerig is, kan niet te veel voedingsstoffen verdragen.lees meer
Saeckelblume in pot
Je kunt een zakbloem ook in een pot houden als je geen tuin hebt, maar alleen een balkon of terras. Als je in containers kweekt, moet je zorgen voor matige maar regelmatige watergift zonder wateroverlast. In de winter moet de pot worden beschermd tegen de kou, bij voorkeur door hem in jute te wikkelen en het substraat te bedekken met dennentakken.
Propageren Saeckelblume
De beste manier om een zakbloem te vermeerderen is door middel van stekken of plantenbakken. Het kweken van zaden is in principe ook mogelijk, maar het is veel complexer en belooft geen nieuwe planten van dezelfde soort.
Stekken
Voor de snijmethode kun je het beste in de vroege zomer een jonge zijscheut, die nog geen bloemen heeft gezet, afknippen. Je kunt de basis van de stek, die is bevrijd van de schors en de bladbasis, kort in wortelpoeder dopen (€ 8,00 op Amazon) voordat je hem in plantenbakken met groei- of cactusaarde plaatst. Het beste kunt u de stekken onder folie gelijkmatig vochtig houden. De omgevingstemperatuur moet warm zijn (ruim 20°C) en het licht moet helder zijn, maar niet direct zonnig. Na ongeveer 4 weken moeten ze wortel hebben geschoten en kunnen ze in grotere potten worden overgeplant.
Vermeerdering van stekken in één oogopslag:
- Snijd jonge zijscheuten af die nog niet in de vroege zomer hebben gebloeid
- Ontschorsen en onderaan ontbladeren
- Dompel het in wortelpoeder en plaats het in potgrond
- Bewortelen doe je het beste onder folie bij een temperatuur van ruim 20°C en zonder direct zonlicht
- Transplanteren na ongeveer 4 weken
Verlaagt
Zinkers kunnen ook vrij eenvoudig op de zakbloem worden geplaatst. Zoek hiervoor een scheut van het voorgaande jaar die dicht bij de grond ligt en plaats deze in de omringende grond. Maak een wondsnede op het gebied dat moet worden beworteld en zet deze vast met een metalen haak. Het volgende voorjaar zou het zinklood wortel moeten hebben geschoten en kan het worden gescheiden van de moederplant.lees meer
Is Saeckelblume giftig?
Gelukkig is de zakbloem niet giftig. Het vormt dus geen gevaar voor kleine kinderen of huisdieren in de tuin.lees meer
variëteiten
De zakbloemvariëteiten die in dit land worden verkocht, zijn over het algemeen variëteiten van de hybride vorm van Amerikaanse en Mexicaanse zakbloem. Hybriden van andere soorten zijn ook af en toe beschikbaar. De bekendste variëteit is de 'Gloire de Versailles'.
Ceanothus 'Gloire de Versailles'
Deze soort wordt gekenmerkt door de losse, iets overhangende groei en uiteraard de prachtige pluimbloemen, die vanaf juli in licht paarsblauw verschijnen. Ze verrassen met hun delicate geur en hun uithoudingsvermogen - ze kunnen blijven groeien tot november. De bossig groeiende struik bereikt een hoogte van ongeveer één tot anderhalve meter.
Ceanothus impressus ‘Victoria’
Deze zakbloemsoort behoort tot de soort C. Impressus. Hij bloeit uitbundig en iets eerder dan de Gloire de Versailles, rond eind mei tot juni, in een diepblauwe kleur. Het donkergroene blad is bovendien groenblijvend, waardoor de soort ook geschikt is als plant voor lage heggen. Met een maximum van ongeveer een meter is hij niet zo hoog als de Gloire de Versailles. Maar hun gewoonte is net zo bossig en vertakt. De C.i. Victoria kenmerkt zich door een goede winterhardheid en dreigt daarom niet zo snel dood te vriezen. Een goede keuze voor iedereen die in streken woont die niet zo mild zijn.
Ceanothus pallidus 'Marie Simon'
Romantische mensen komen aan hun trekken met Marie Simon van de soort C. Pallidus: Deze soort siert de tuin van juli tot oktober met grote, fijn gestructureerde bloemaren in delicaat oudroze. De groei is los en bossig; net als de Gloire de Versailles bereikt hij een hoogte van ongeveer één tot anderhalve meter. Net als zij is Marie Simon ook minder winterhard en bladverliezend.
