Op het eerste gezicht merk je niet noodzakelijkerwijs dat stinkende gouwe verwant is aan de papaver. De gemakkelijkste manier om deze kruidachtige, vaste plant te vinden is tijdens de bloeiperiode, wanneer de delicate gele bloemen samenkomen met de geveerde bladeren en de stengels gevuld met gele latex.
Waar kun je stinkende gouwe vinden?
Stinkende gouwe kun je vinden op warme, stikstofrijke en vochtige locaties, zoals de oevers van beken, vijvers, natuurstenen muren, bosranden en schaarse loofbossen. Hij gedijt goed langs menselijke nederzettingsroutes en wordt geholpen door mieren om zich te verspreiden.
Typische locaties van stinkende gouwe
De stinkende gouwe houdt van locaties die aan de volgende criteria voldoen:
- relatief warm
- stikstofrijke bodem
- voldoende vochtig
Dat stinkende gouwe enerzijds een bepaalde hoeveelheid vocht nodig heeft, maar anderzijds ook op steenachtig puin en braakland groeit, is niet noodzakelijkerwijs een contradictie: deze plant heeft immers een sterke penwortel waarmee waterreserves in de bodem onder oppervlakkige lagen steen en grind bereikt kunnen worden. De stinkende gouwe kan niet alleen groeien aan de oevers van beken en vijvers, maar ook langs zuidelijke natuurstenen muren, aan bosranden en in schaarse loofbossen. Omdat stinkende gouwe zich zelfs met weinig zorg goed voortplant, moet u de stinkende gouwe in de tuin zaaien op een plek met verspreidingspotentieel. Wanneer u stinkende gouwe in de natuur verzamelt, moet u er rekening mee houden dat het giftig is als het wordt geconsumeerd.
De verspreiding langs menselijke nederzettingsroutes
De stinkende gouwe wordt niet alleen beschouwd als een stikstofindicator, maar ook als een zogenaamde culturele volger. Het verspreidde zich immers voorheen langs menselijke nederzettingsroutes naar verschillende regio's van Europa en zelfs naar Noord-Amerika. Dit komt voornamelijk door het eerdere gebruik ervan als wrattenkruid en ook omdat het vanwege het gevaar niet langer intern wordt gebruikt. Grotere populaties stinkende gouwe zijn vaak nog te vinden langs bermen en rond nederzettingen.
Mieren als reproductieve helpers
De zaden van stinkende gouwe worden soms “mierenbrood” genoemd. De zwarte, glanzende zaden in de langwerpige, peulvormige zaadcapsules hebben een zacht olielichaam, wat een aantrekkelijke voedselbron is voor mieren. Nadat dit olielichaam in het hol is geconsumeerd, wordt het oneetbare restant van de zaden door de mieren uit het hol getransporteerd en op deze manier door het landschap verspreid. Let bij het zoeken naar stinkende gouwe op mierenhopen en mierenwegen, aangezien deze vaak een bijl kunnen zijn voor de verspreiding van stinkende gouwe.
Tip
Als je grote populaties stinkende gouwe wilt beperken door in de herfst de wortels op te graven, zorg er dan voor dat de gifstoffen uit stinkende gouwe zich tegen de herfst bijzonder sterk ophopen in de penwortels.
