De late herfst - midden tot eind oktober - is het juiste moment om indien nodig minerale meststoffen zoals kalk-, magnesium-, kalium- of fosfaatmeststof toe te passen. Dit is echter meestal alleen nodig als uit een grondonderzoek blijkt dat er kalium- of magnesiumgeh alten of te lage pH-waarden zijn. In dit geval worden langzaam werkende meststoffen zoals kaliummagnesia (patent potas) en algencarbonaat of dolomietkalk aanbevolen voor duurzame verbetering.
Wanneer en hoe moet je de moestuin in de herfst bemesten?
De late herfst (midden tot eind oktober) is het ideale moment om de moestuin indien nodig te voorzien van minerale meststoffen zoals kalk-, magnesium-, kalium- of fosfaatmeststof. Langzaam werkende meststoffen zoals kaliummagnesia (€ 16,00 bij Amazon) (patent potas) of koolzuuralgen of dolomietkalk worden aanbevolen voor een duurzame verbetering van de bodemkwaliteit.
Welke minerale meststoffen zijn er en hoe werken ze
Minerale meststoffen worden soms algemeen verdacht als ‘kunstmest’ of zelfs ‘slechte chemicaliën’. Dit is niet waar, omdat de meeste voedingsstoffen zoals kalium of magnesium in de natuur voornamelijk of alleen in minerale vorm voorkomen, dat wil zeggen als componenten van gesteenten. De meeste grondstoffen voor minerale meststoffen worden gewonnen in de mijnbouw. Vooral kalk- en kalimeststoffen ontwikkelen, als ze alleen maar fijngehakt worden (bijvoorbeeld gemalen), hun werking slechts zeer langzaam, maar zijn des te duurzamer. Om deze reden moeten dergelijke minerale meststoffen in de herfst worden toegepast, zodat ze het volgende seizoen hun effect volledig kunnen ontwikkelen.
Fosfor
De kunstmestvorm van fosfor is fosfaat (P2O5). Deze voedingsstof is van groot belang voor de bloem- en vruchtvorming, de wortelgroei en de energiestofwisseling. Bij een tekort lijdt niet alleen de vruchtontwikkeling (en dus de oogst!) eronder: de planten blijven vaak klein, ogen vreemd stijf en de bladeren worden donker tot vuilgroen, soms zelfs roodachtig. Een teveel aan fosfor belemmert daarentegen de opname van andere voedingsstoffen zoals stikstof, ijzer en zink en kan waterlichamen ernstig vervuilen als ze worden weggespoeld.
Kalium
Kalium (K) wordt bemest als kalizout. Het speelt een zeer belangrijke rol bij de waterhuishouding en het materia altransport, versterkt het plantenweefsel en verhoogt de weerstand tegen kou en ziekteverwekkers. Bij een tekort aan kalium worden de toppen en randen van de bladeren lichter en vervolgens bruin, te beginnen bij de oudere bladeren. Bovendien krullen de bladeren vaak op en zien de planten er slap en verwelkt uit. Een teveel aan kalium in de bodem belemmert daarentegen de opname van magnesium en calcium.
Magnesium
Magnesium (Mg) is een belangrijke bouwsteen van bladgroenten en bevordert de eiwitvorming en andere metabolische processen. Bij een tekort worden de oudere bladeren aanvankelijk geel, later bruinachtig; de bladnerven blijven echter groen. Een teveel aan magnesium in de bodem is zeer zeldzaam. Wanneer het echter optreedt, kan het de calciumopname belemmeren.
calcium
Calcium (Ca), het hoofdbestanddeel van kalk, is belangrijk voor de waterbalans en verschillende metabolische processen in de plant. Een direct calciumtekort (waarbij jonge bladeren geel worden en de toppen breken) is vrij zeldzaam. Veel tuinders zijn echter bekend met bloesemrot op tomaten- en paprikavruchten, waarbij de vrucht aanvankelijk een waterige plek op de punt heeft die later zwartbruin tot grijs verkleurt. Iets soortgelijks kan voorkomen bij courgettes en pompoenen. De belangrijkste oorzaak hiervoor is een slechte calciumtoevoer - meestal niet vanwege een tekort aan de bodem, maar omdat een ongelijkmatige watertoevoer of overmatige bemesting met andere voedingsstoffen (vooral stikstof) het transport van calcium naar de vruchten belemmert. Daarnaast is calcium, vooral in de vorm van kalk, belangrijk voor de pH-waarde van de bodem en voor de bodemstructuur.
Tip
Planten hebben slechts kleine hoeveelheden sporenelementen nodig, zoals boor, ijzer, koper, mangaan, molybdeen en zink, maar ze hebben ze net zo hard nodig als de belangrijkste voedingsstoffen.
