Kleine, olijfgroene kegels zitten verborgen tussen de naalden van de sequoiaboom. Ze zijn bijzonder waardevol voor de vermeerdering omdat ze de zaden bevatten. Ze dienen ook als voedsel voor wilde dieren en trekken al lang de aandacht van onderzoekers.
Hoe zien sequoia-kegels eruit en hoe worden ze vermeerderd?
Sequoia-kegels zijn olijfgroene, eivormige voortplantingsorganen die zaden bevatten. Ze worden tot 8,5 cm lang en 5,5 cm breed, worden in de herfst houtachtig en vallen naar beneden. Voortplanting vindt plaats door bestuiving door wind of dieren en het laten vallen van zaden, vooral tijdens hitte en bosbranden.
Constructie van de sequoia-kegel
De kegel van een sequoiaboom heeft de volgende eigenschappen:
- Lengte: tot 8,5 cm
- Breedte: tot 5,5 cm
- Vorm: stomp en eivormig
- Kleur: olijfgroen, later bruin
- Aantal: 10.000 tot 30.000 kegels aan een boom
- hout op en neer in de herfst
- komen alleen of in groepen voor
- opgaande groei tijdens de bloei
- bandkegels hangen naar beneden
Voortplanting via kegels
De kegels van een sequoiaboom bevatten de zaden waarmee hij zich voortplant. Om de zaadafgifte van een sequoiakegel beter te begrijpen, is het zinvol om eerst naar de structuur ervan te kijken.
Een sequoia-kegel bouwen
Een sequoiaboomkegel heeft ongeveer 25 kegelschubben. Deze zijn spiraalvormig gerangschikt en dragen de eitjes, die op hun beurt in twee rijen zijn gerangschikt. Hun taak is het vormen van bestuivingsdruppels waarmee Sequoiadendron giganteum zich voortplant (zie hieronder). Deze bestuivingsdruppels zitten diep in de kegel verborgen.
Bestuiving en zaadverlies
De sequoiaboom heeft twee natuurlijke bestuivingshelpers:
- de wind
- en de Douglas-eekhoorn
Aan de ene kant vangen de kegels stuifmeel op dat de wind met zich meevoert. Als deze de bestuivingsdruppels in de kegel raken, vindt bevruchting plaats.
Op dezelfde manier draagt de Douglas-eekhoorn, die de kegels als voedsel gebruikt, de zaden van boom naar boom.
Sequoiadendron giganteum is ook een eenhuizige plant. Dit betekent dat de boom zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen heeft, waardoor hij zichzelf kan bevruchten.
De kegels drogen uit bij hoge temperaturen. Hierdoor gaan de eitjes open en komt het kiemmateriaal vrij. Vooral bosbranden, die niet ongewoon zijn in West-Amerika, waar de sequoiaboom voorkomt, veroorzaken dit proces. In dit geval laten ook de nog onvolgroeide, groene kegels hun zaden vrij. In tegenstelling tot wat je zou verwachten, heeft het vuur een uiterst positief effect op de ontwikkeling van de sequoia-boomopstanden. Terwijl de dikke bast de stam beschermt, zuiveren de branden de grond en voorzien deze van voldoende licht door de dood van naburige planten. Dit creëert de beste omstandigheden voor het ontkiemen van de gevallen zaden.
Sequoia-kegels in het middelpunt van onderzoek
Om de populaties van sequoiabomen kunstmatig te vergroten, oogsten wetenschappers hun kegels uit de boomtoppen. De boomvruchten, die meestal nog onrijp zijn, worden vervolgens krachtig verhit zodat ze opengaan en de zaden vrijkomen. Enerzijds worden de zaden gebruikt voor experimentele doeleinden om preciezere informatie over de reuzenboom te verkrijgen, anderzijds zijn ze in de handel verkrijgbaar of verkocht aan boomkwekerijen zodat ook jij binnenkort in je eigen huis kunt genieten van je eigen sequoiaboom. tuin.
