De linde dankt zijn naam aan onze inheemse loofboom dankzij zijn grote, hartvormige bladeren. Na een paar jaar in de vergetelheid begint de houtachtige plant, afkomstig uit Afrika, weer uit te bloeien tot een bekendere kamerplant. Het volgende gaat over hun teelt.
Hoe zorg ik op de juiste manier voor een lindeboom?
De lindeboom (Sparrmannia africana) is een decoratieve plant met hartvormige bladeren die oorspronkelijk uit Zuid-Afrika komt. Hij geeft de voorkeur aan koele, heldere locaties zonder direct zonlicht en vereist regelmatig water geven en bemesten tijdens de groeifase. Vermeerdering is mogelijk via stekken of zaden.
Herkomst
De meest voorkomende soort van de lindeboom in dit land, de Sparrmannia africana, verraadt het al: de plant komt oorspronkelijk van het Afrikaanse continent. De Duitse naam “Kaapse lindeboom” suggereert dit ook.
Het werd ontdekt en in de 18e eeuw in Europa geïntroduceerd door de Zweedse arts en botanicus Anders Sparrmann. De naam is vereeuwigd in de botanische naam van de plant. Later was het Carl von Linné junior, de zoon van de beroemde Zweedse botanicus en natuuronderzoeker met dezelfde naam, die het geslacht beschreef en vaststelde.
Als plant uit het Afrikaanse zuiden is de lindeboom aangepast aan een heldere, middelvochtige en relatief koele leefomgeving. In tegenstelling tot veel andere kamerplanten die uit Afrika komen en in dit land worden gekweekt, is hun oorspronkelijke omgeving niet tropisch. Een kamercultuur het hele jaar door kan zonder problemen worden bereikt.
Herkomst in trefwoorden:
- Zimmerlinde komt uit Zuid-Afrika
- Oorspronkelijke habitat tamelijk koel, gemiddelde vochtigheid en helder
- Ontdekt en geïntroduceerd in Europa door Anders Sparrmann
- Beschreven door Carl von Linné Jr.
Groei
De habitus van Sparrmannia, die tot de kaasjeskruidfamilie behoort, is struikachtig tot boomachtig. Met zijn wijd vertakkende scheuten vormt hij een zeer spreidende kroon over een min of meer uitgesproken stam. In zijn thuisland kan de lindeboom tot 7 m hoog worden, maar in de lokale binnencultuur neemt hij genoegen met maximaal 3 meter, vanwege de lagere lichtbeschikbaarheid en de constante behoefte aan snoei.
Groeikenmerken in één oogopslag:
- Heester tot boomachtige gewoonte
- Vormt een wijd vertakte, spreidende kroon
- Kan in het oorspronkelijke leefgebied tot 7 m hoog worden, hier slechts 3 m
bladeren
De bladeren van Sparrmannia zijn de belangrijkste factor voor de gebruikelijke Duitse naam "Zimmerlinde". Want met hun grote, hartvormige uiterlijk en hun lichtgroene kleur doen ze eigenlijk duidelijk denken aan de bladeren van echte lindebomen.
Als je goed kijkt, zie je een paar verschillen: Ten eerste, naarmate de bladcontouren ouder worden, worden ze gevormd door hoekige uitstulpingen aan de voorkant - een dergelijke vorm is niet typerend voor welk type linde dan ook boom. Bovendien hebben lindebladeren vanwege hun licht verhoogde nerven een golvendere, minder fijne en gladde oppervlaktestructuur dan lindebladeren. Ze hebben echter nog steeds een delicate consistentie en zijn ook dichtbehaard.
De bladranden zijn gekarteld. Over het geheel genomen kunnen de bladeren een indrukwekkende lengte en breedte bereiken van maximaal 20 centimeter. Ook de stelen krijgen ongeveer dezelfde lengte.
Bladeigenschappen in het kort:
- Hartvormige, grootschalige vorm die doet denken aan lindebladeren
- Met puntige uitstulpingen aan de voorkant op oudere leeftijd
- Lichtgroene kleur
- Licht golvende oppervlaktestructuur, dicht behaard
- Tot 20 cm lang en breed
Bloemen
Als je de kamerlindeboom over het algemeen op een koele plaats kweekt en hem in de lente niet terugsnoeit, kun je de hele winter- en lentemaanden genieten van zeer mooie bloemen. Ze hebben delicate, witte bloemblaadjes en een grote, dooiergele en roestbruine struik die bestaat uit vele, lange meeldraden. De afzonderlijke bloemen, die bij het openen rechtop staan, zijn gegroepeerd in grote bloemschermen.
Bloemeigenschappen in één oogopslag:
- Verschijnt vaker bij koele teelt en gematigde snoei
- Groot, mooi uiterlijk met witte bloemblaadjes en geelbruine meeldradencluster
- Sta samen in grote clusters
Wanneer is de bloeitijd?
De individuele bloemen van de lindeboom hebben een relatief korte verblijftijd, maar de gehele bloeiperiode is zelfs nog langer. In ieder geval van november tot mei kunnen nieuwe bloemen op de bloemschermen verschijnen. Door ze na de bloei consequent af te knippen, kun je de hergroei stimuleren. Als de kamerlinde op een permanent koele plaats wordt gekweekt, kan hij het hele jaar door bloeien.
Om te onthouden:
- Bloeitijd van de individuele bloemen is slechts kort
- Bloeiperiode lang: van november tot mei of het hele jaar door
Fruit
Als u in uw huis regelmatig lucht ververst tussen binnen en buiten en voldoende insecten uw lindeboom kunt laten bezoeken, is de kans op bestuiving van de bloemen groter. Het is echter zinvol om te streven naar vruchtvorming, vooral als je van plan bent te vermeerderen met je eigen zaden.
De vruchten hebben een capsule-achtige vorm en zijn omgeven door een stekelige schaal, die feitelijk wordt gebruikt voor verwijdering en verder transport door dieren.
Welke locatie is geschikt?
Volgens zijn thuis aan de Zuid-Afrikaanse kust geeft Sparrmannia de voorkeur aan een locatie die relatief koel en luchtig is voor kamerplanten. Ze geeft de voorkeur aan 15 tot 18°C - als je het thuis altijd gezellig en warm wilt hebben, kun je hier een beetje in de problemen komen. Om in dit geval niet zonder de imposante bladplant te hoeven doen, zou een plaatsing in het trappenhuis ook een optie kunnen zijn.
De Sparmannia wil veel licht, maar geen direct zonlicht. Geef ze indien mogelijk schaduw met andere planten of een lichte stof als je op een vensterbank op het oosten of westen staat.
In de zomer kun je de lindeboom ook buiten zetten.
De luchtvochtigheid moet relatief hoog zijn.
Locatievereisten in één oogopslag:
- Helder, maar zonder direct zonlicht
- Redelijk koel: 15-18 °C
- Vrij hoge luchtvochtigheid
Welke grond heeft de plant nodig?
De voedingsbehoefte van Sparrmannia is middelhoog. Je kunt ze het beste in een mengsel van normale potgrond en een kleine hoeveelheid rijpe compost en/of een handvol hoornkrullen plaatsen. Een beetje losmaken met zand wordt ook aanbevolen.
Het is ook mogelijk om ze hydrocultuur te houden met een grondloos substraat van geëxpandeerde klei en een permanent voetbad met watervoeding. Vooral voor kantoren of voor mensen die onregelmatig thuis zijn, kan deze variant een oplossing zijn.
De lindeboom water geven
Als het om water gaat, heeft de lindeboom veel aandacht nodig. Als je niet constant water wilt geven, is hydrocultuur een goede keuze. Je moet ze van voldoende water voorzien, vooral tijdens de belangrijkste vegetatiefase in de lente- en zomermaanden. Wateroverlast moet nog steeds worden vermeden - zorg er dus voor dat de substraatbal vóór elke watergift altijd droog is en dat er geen water permanent in de schotel blijft staan. De vochtminnende lindeboom is niet vies van een enkele regenbui uit de waterverspreider.
Verminder in de winter de watergift een beetje.
Om te onthouden:
- Zimmerlinde relatief dorst
- Vereist regelmatige, royale watergift
- Voorkom echter wateroverlast
- Spuiten is goed voor haar
- Water minder in de winter
Bemest de lindeboom op de juiste manier
Vanwege de hoge behoefte aan voedingsstoffen kan het geen kwaad om de lindeboom tijdens de groeifase regelmatig te bemesten. Gebruik hiervoor eenvoudigweg een universele vloeibare meststof die u elke twee weken aan het gietwater toevoegt. Bij het oppotten moet het substraat verrijkt worden met organische permanente meststof in de vorm van compost en hoornkrullen.
Verminder tijdens de winterstop de aanvullende bemesting tot maximaal één keer per drie weken of stop deze volledig.
Aanbevelingen voor meststoffen binnenkort beschikbaar:
- Regelmatige bemesting van de lindeboom is zinvol vanwege de relatief hoge behoefte aan voedingsstoffen
- In de zomer en herfst elke 2 weken vloeibare meststof aanbrengen
- Langdurige toevoer van voedingsstoffen door compost/hoornkrullen in het substraat
- In de winter niet vaker dan elke 3 weken bemesten of helemaal niet
Lindeboom correct snoeien
De rijk vertakkende Sparrmannia heeft regelmatig snoeionderhoud nodig, wil hij op de lange termijn de kamer niet volledig overnemen. Het is echter niet bijzonder snijtolerant. Alleen al om deze reden is het raadzaam om te wachten tot de plant een te grote omvang en breedte heeft bereikt voordat u hem snoeit, in plaats van hem regelmatig een beetje in te korten. Ook omdat hij veel uitbundiger bloeit als hij niet voortdurend wordt verstoord door snoeien, moet je de scheuten niet elk jaar inkorten.
De regel is dus: indien nodig radicaal snoeien vanwege de ruimte, anders alleen dode bloemen afknippen. De radicale snoei moet in de winter worden uitgevoerd.lees meer
Overwintering
De Sparrmannia kan in principe het hele jaar door op dezelfde locatie staan, zolang de omstandigheden maar zo soortspecifiek mogelijk zijn. Dit betekent: behoorlijk koel, eerder onder de leeftemperatuur, zo helder mogelijk zonder directe zon en een goede luchtvochtigheid.
De wintermaanden vereisen een paar veranderingen in de verzorging. U moet dus zowel de watergift als de bemesting merkbaar verminderen.lees meer
Lindeboom verspreiden
De eenvoudigste manier om een lindeboom te vermeerderen is door middel van stekken. Maar zaaien kan ook.
Stekken
Met deze methode knip je hoofdstekken af van ongeveer 15 centimeter lang vanaf het bovenste kruingebied. Maak het onderste gedeelte royaal vrij van bladeren. Je kunt de stekken eenvoudig bewortelen in water of in een kweeksubstraat van turf en zand, dat je vervolgens regelmatig vochtig moet houden. Plaats de stek op een warme, lichte plaats, beschermd tegen direct zonlicht.
Zaadteelt
Je kunt ook een lindeboom uit zaden laten groeien. Als uw moederplant vruchten heeft voortgebracht, kunt u uw eigen zaden gebruiken, maar sommige zijn ook verkrijgbaar bij de speciaalzaak. De zaden worden eerst minimaal 6 uur in water geweekt voordat ze in plantenbakken met potgrond worden geplaatst en worden afgedekt met een beetje zand. Om een gelijkmatig vochtig en beschermd microklimaat te garanderen, kunt u de plantenbakken het beste afdekken met folie. De zaden hebben veel helderheid en warmte nodig om te ontkiemen, rond de 25°C is ideaal.
De zaailingen zouden na ongeveer twee weken moeten verschijnen. Til vervolgens de folie op om de jonge plantjes lucht te geven en laat ze uitgroeien tot een formaat van ongeveer 5 centimeter. Vervolgens kunnen ze worden geprikt.lees meer
uitloper
Zie het gedeelte “Vermeerdering – Stekken”.lees meer
Ziekten
Gelukkig wordt de lindeboom niet vaak aangetast door ziekten en plagen. Zorgfouten zijn waarschijnlijk verantwoordelijk voor eventuele zwakke punten, zoals een te donkere locatie of wateroverlast. In het laatste geval kan zich wortelrot of schimmel vormen, wat de plant aangeeft met gele en vallende bladeren. In dit geval moet de kluit grondig worden schoongemaakt en in een vers substraat worden geplaatst.lees meer
Plagen
De lindeboom wil niet te warm en droog zijn. Dit kan natuurlijk gebeuren in een verwarmde ruimte. In dit geval wordt het gevoeliger voor bekende hitte- en droogteminnende plagen zoals witte vlieg en schildluis of wolluis.
De beste manier om van een wittevliegplaag af te komen is door kleverige gele tabletten te gebruiken. De beste manier om schildluis en wolluis te bestrijden is door ze eerst mechanisch af te vegen en vervolgens te besproeien met een mengsel van alcohol, zeep en water (€ 117,00 bij Amazon).
Tip
Vanwege de uitgestrekte groei wordt aanbevolen om de lindeboom in een grote kleibak te plaatsen. Dit zorgt voor voldoende stabiliteit. Bovendien hoef je niet zo vaak te verpotten.
variëteiten
Van de ongeveer 7 verschillende soorten van het geslacht Sparrmannia is alleen Sparrmannia africana, de Kaapse Lindeboom, relevant in dit land. Van deze soort zijn enkele cultivars ontstaan, die qua uiterlijk nogal van elkaar verschillen. Je hebt dus een selectie die qua aantallen niet bijzonder talrijk is, maar wel behoorlijk gevarieerd. De bekendste soorten zijn de S. a. Variegata, de S. a. Flore Pleno en de S. a. Nana.
Sparmannia africana Variegata
Het bijzondere aan deze variëteit is de witachtige schakering van de bladeren. Hij verschijnt in een nogal onregelmatige structuur op het opvallend geaderde blad, waar liefhebbers van symmetrie zeker minder blij mee zullen zijn. Zeker voor liefhebbers van bijzondere bladdecoratiefenomenen. De bladeren hebben een hartvorm die minstens drievoudig, zo niet vijfvoudig puntig is - in het laatste geval doet hun contour meer denken aan esdoornbladeren dan aan lindebladeren.
Afhankelijk van de koelte van de locatie kan de variëteit het hele jaar door witte bloemen met een geel-roodbruin hart laten zien.
Over het geheel genomen is de S. a. Variegata wordt tot ongeveer 3,50 m hoog en groeit zeer bossig.
Sparmannia africana Flore Pleno
De naam van deze variëteit verraadt al wat er zo bijzonder aan is: de bloemen zijn dubbel en verschijnen meestal in de lente- en zomermaanden in grote, fijn gestructureerde, gevederde halve bollen met talrijke witte bloemblaadjes die in de herfst dooiergeel worden centrum Sla de oude roze over. Dit maakt het zeker de mooiste van de indoor lindevariëteiten.
Het blad verlaat het podium naar de weelderige bloemen en verschijnt in een eenvoudig, licht matgroen en met een contour met verschillende puntige uitstulpingen. Hun adering is iets delicater dan die van de S. a. Variegata, wanneer ze een hogere leeftijd bereiken en een bepaalde maat bereiken, kunnen ze iets over de stengel hangen.
De S. een. In tegenstelling tot haar collega-rassen wil Flore Pleno graag zonnig zijn. De snelgroeiende plant kan 3 tot 4 m hoog en 2 tot 4 m breed worden.
Sparrmannia africana Nana
De S. een. Nana is een dwergvariëteit. Hij is daarom bijzonder geschikt voor lindeliefhebbers binnenshuis die geen radicale snoei willen uitvoeren om de plant permanent in de kamer te kunnen houden. De ongedubbelde bloemen zijn wit en kunnen het hele jaar door verschijnen.
