Voor sommige mensen zijn ze een last waar ze zo snel mogelijk vanaf willen, anderen, waaronder de echte natuurliefhebbers onder de tuinliefhebbers, zouden graag een of twee vertegenwoordigers van kikkers, salamanders en padden als vaste gasten. Het is niet alleen erg vermakelijk om ernaar te kijken, vooral als er kinderen op het terrein zijn. Deze inheemse amfibieën zijn zelfs uiterst nuttig en helpen bij natuurlijke, d.w.z. milieuvriendelijke, ongediertebestrijding.
Hoe trek ik amfibieën naar mijn tuin?
Amfibieën in de tuin zijn nuttige helpers bij de ongediertebestrijding en zorgen voor ecologisch evenwicht. Om deze dieren aan te trekken moet de tuin op een natuurlijke manier worden ingericht, met verstop- en terugtrekmogelijkheden zoals stapels kreupelhout of bladeren en zonder gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen.
Een pad in mijn tuin? Dus sommige lezers denken nu misschien dat ze alleen maar verdwaald kon zijn? Maar dat is er helemaal niet, integendeel. Misschien heeft ze een paar maanden geleden tussen de bedden, heggen en bomen haar eigen persoonlijke leefruimte gecreëerd, geheel onopgemerkt, en daar misschien zelfs overwinterd?
Amfibieën in de tuin? Maar hoe?
Het maakt niet uit of het een pad, salamander of kikker is: ze mogen niet zomaar ergens buiten worden losgelaten, omdat de meeste van deze dieren weer terug zouden komen, wat voor hen gevaarlijk zou kunnen zijn op drukke paden en wegen. Aan de andere kant mag u bij uw volgende wandeling in het bos of vanaf de oever van uw dorpsvijver geen amfibieën en alle andere kleine dieren mee naar huis nemen. Van de meeste soorten is de populatie de afgelopen jaren enorm afgenomen, waardoor ze nu op de rode lijst staan en daarom onder zeer bijzondere bescherming staan. Sommige dieren, zoals de gewone pad, staan bekend om hun extreme locatiegetrouwheid, waardoor verplaatsing op de lange termijn zelfs levensbedreigend kan zijn. Als uitstekend nuttig insect in uw tuin vernietigt het grote hoeveelheden schadelijke insecten zoals slakken, maar leeft nog steeds erg gevaarlijk, aangezien deze padden tot de favoriete ma altijden van ringslangen, wasberen en grijze reigers behoren.
Creëer schuilplaatsen en toevluchtsoorden overdag
Het gaat niet alleen om het creëren van een compleet nieuwe tuinvijver. Amfibievriendelijke habitats zijn al verzekerd als er een of meer beschermde stapels kreupelhout of bladeren op het terrein aanwezig zijn. Indien nodig volstaat een oude, losse stenen muur en de beste optie is een tuin die zo dicht mogelijk bij de natuur is aangelegd en de amfibieën niet alleen voldoende voedsel biedt, maar ook bescherming. Bovendien moet het gebruik van chemische insecticiden, slakkenverdelgers en pesticiden in de buurt van de dieren over het algemeen worden vermeden.
Plassen of vijvers op grondniveau zijn levensbedreigend voor de dieren, vooral als ze zijn gebouwd met verticale wanden en zonder ondiepe watergedeelten op de oever. Het is niet mogelijk om deze gevarenzones op eigen houtje te verlaten. In dergelijke gevallen dient u als levensreddende maatregel uitstaphulpmiddelen op te stellen. De lichtschachten die vaak voor kelderramen worden geplaatst, zijn net zo gevaarlijk voor amfibieën. Als de dieren erin vallen, verhongeren ze meestal ongemerkt en drogen ze van binnenuit volledig uit als gevolg van het vochtgebrek. Ter bescherming is het voldoende om een fijnmazig plastic net (€ 9,00 op Amazon) over de grove metalen roosters te spannen, dat de kikkers, padden en salamanders beschermt tegen een mogelijke val en hun dood.
De meest voorkomende amfibiesoorten in de tuin
Afhankelijk van de regio hebben we in Duitsland te maken met een grote verscheidenheid aan soorten amfibieën, die soms alleen in nauwelijks waarneembare details van elkaar verschillen: De belangrijkste vertegenwoordigers zijn:
- Moor Frog: Tijdens de paartijd zijn de mannetjes extreem blauw van kleur; Dieren die voornamelijk in gebieden met hogere grondwaterstanden of aan de randen van heidegebieden leven, worden maximaal zeven centimeter lang.
- Graskikker: Groenbruine vlekken als basiskleur met een lengte tot elf centimeter; uitgesproken donkerbruine vlekken aan de onderkant; leef nogal weinig veeleisend en in bijna alle habitats;
- Springkikker: vier tot vijf centimeter kleiner dan graskikkers en minder zwaar gevlekt; De voorkeurshabitat is gemengde loofbossen; volwassen dieren kunnen tot twee meter springen;
- Rugstreeppad: rug met karakteristieke gele lijn voor muisachtige voortbeweging; Lichaamslengte ongeveer acht centimeter; De belangrijkste woonruimte bestaat uit bouwputten en militaire oefengebieden;
- Great Crested Newt: opvallend gekartelde rugkam bij mannen; Kleur donkerbruin tot zwart (zeer duidelijke geelzwarte stippen op de buik); wordt tot 16 cm lang; Habitat vaak in bossen en openbare landschappen;
- Schroefsalamander: opvallende staart met lange staartdraad; buik licht en rug bruinachtig; Leeft bij voorkeur in bossen en migreert naar kleine watermassa's (plassen en met water gevulde lanen in het wad) om te paaien; Lengte negen tot tien centimeter;
