Een eigen tuin: dit verlangen heeft ons als mensen vergezeld sinds we ons hebben gevestigd. We wijden dit artikel aan het spannende verhaal van hoe onze tuinen voor recreatie en decoratie voortkwamen uit puur functioneel tuinieren.
Hoe heeft de geschiedenis van de tuin zich ontwikkeld?
De geschiedenis van de tuin varieert van de strikt geometrische tuinen van oude beschavingen tot de prachtige Perzische tuinparadijzen en de eerste volkstuinen in de 19e eeuw, die zowel ontspanning als zelfvoorziening mogelijk maakten.
De oude beschavingen
De oude Egyptenaren waren strikt geometrisch gerangschikt en afgebakend met heggen of stenen en trotseerden waardevol land uit de natuur. In deze tuinen werden voornamelijk fruitbomen en wijnstokken geplant. In Griekenland waren de percelen die eveneens omheind waren kleiner. Het repertoire aan cultuurplanten is diverser: naast appels, vijgen, wijn en olijven worden er ook groenten verbouwd. Bossen met bomen werden vaak gevonden in de buurt van een heilige bron, die diende als de eerste lusttuinen voor ontspanning.
De tuinen in het oude Rome combineerden de elementen ornament en voeding. Er werden onder meer geneeskrachtige kruiden in gekweekt voor persoonlijk gebruik. Romeinse tuinen met hun weelderige groen profiteerden van een betrouwbare watervoorziening die destijds ongeëvenaard was.
De legendarische Perzische tuinen
De Perzische koning en generaal Cyrus II de Grote lieten in elk van zijn talrijke paleizen een tuinparadijs bouwen als een privéplaats van vrede, maar ook als symbool van zijn macht. Het spel van licht en schaduw in verbinding met water, kleurrijke bloemenzeeën, zorgvuldig ontworpen hagen en palmbomen is erin geperfectioneerd.
De tuin onder Karel de Grote
Toen Karel de Grote de “Capitulare de villis” liet opzetten, bracht hij het agrarische gebruik van de tuinen weer op de voorgrond. Hierdoor worden in de middeleeuwse kloostertuinen voorheen onbekende soorten groenten en fruit verbouwd. De intensieve studie van de geneeskrachtige planten en aromatische kruiden die hier ook worden verbouwd, levertgenezers op, zoals het klooster Hildegard von Bingen, wier bevindingen nog steeds geldig zijn.
Wandelen in de renaissance- en baroktuin
In de 15e eeuw wordt de tuin de ingang van het huis, die via loopt
- Trappen,
- Padassen
- bloeiende randen
nodigt u uit voor een wandeling. Deze doordachte vorm van beleggen bleef in de barokperiode toenemen. Een beroemd voorbeeld zijn de tuinen van Versailles, die in hun omvang en schoonheid een symbool zijn van de macht en rijkdom van de absolutistische heerser.
De volgelingen van de Verlichting willen de tuin bevrijden van de strenge regels van de mens. De faciliteiten in Engelse stijl worden gekenmerkt door verhogingen, vrijgroeiende bomen en ruime gazons doorsneden door waterlopen.
De moderne tijd
In de 19e eeuw werden de tuinen een totaalconcept waarin niet alleen ecologische, maar ook land- en bosbouwaspecten werden geïntegreerd. In Leipzig worden de eerste volkstuintjes aangelegd, waardoor burgers uit hun krappe appartementen kunnen ontsnappen. Tegelijkertijd dienen de kleine percelen voor zelfvoorziening met verse groenten en fruit.
Tip
Duitsland is het land van volkstuinders. Bijna 950.000 hobbytuinders wijden zich aan het verbouwen van groenten en fruit op hun gehuurde gronden. Het is een open ruimte met een hoge biologische waarde en een thuis voor tal van diersoorten. Onzuiverheden en verontreinigende stoffen uit steden worden gefilterd door het gebladerte en het groen dat hier gedijt.
