Witte en bruine champignons zijn alomtegenwoordig in de supermarkten: met ongeveer 64.000 ton geproduceerde champignons is de gekweekte champignon een van de meest populaire paddenstoelen in Duitsland. Deze behoort echter tot een andere soort, de tweesporige Egerling. De weidepaddestoel smaakt echter aromatischer en lijkt meer op “champignon”.
Wanneer is de beste tijd om wilde paddenstoelen te verzamelen?
Weidepaddestoelen kunnen het beste worden verzameld tussen juni en oktober, vooral na zomerse regenbuien of onweersbuien. Besteed aandacht aan weilanden en gazons, vooral koeienweiden en biologisch bewerkte gebieden.
Het paddenstoelenseizoen loopt van juni tot oktober
De belangrijkste verzameltijd voor weidepaddestoelen is de zomer. Je vindt ze in weilanden en gazons, vooral na een zomerse regenbui of zelfs een hevig zomeronweersbui. Tussen juni en oktober kun je altijd gaan jagen en bekende paddenstoelenweiden doorzoeken. Net als de reuzenbovist verdraagt de weidepaddestoel echter geen kunstmatig bemeste weiden - dus u zult waarschijnlijk succesvol zijn in uw zoektocht in zowel koeienweiden als in biologisch gekweekte gebieden.
Let op, giftig
Maar wees voorzichtig: de smakelijke weidepaddestoel kan gemakkelijk worden verward met zeer vergelijkbare giftige paddenstoelen zoals de doodskap en de giftige carbolpaddestoel. Vooral de carbolische Egerling is vaak te vinden waar weidepaddestoelen groeien - soms vermengen de afzonderlijke groepen zich zelfs. Daarom moet u de individuele paddenstoelen nauwkeurig identificeren op basis van hun kenmerken.
Typische identificatiekenmerken van de weidepaddestoel
Je kunt een weidepaddestoel herkennen aan deze kenmerken:
Hoed
De dop is gesloten en bolvormig als hij jong is, en open en halfrond als hij volwassen is. Zeer oude exemplaren verspreidden zich zelfs volledig. De hoed kan een diameter van maximaal tien centimeter of groter hebben.
Latten
De lamellen zijn roze als ze jong zijn. Bij oudere paddenstoelen worden ze bruin, soms zelfs zwart.
Stam
De steel is ongeveer zo sterk als een vinger of duim. Er zit ook een ring bij.
Vlees
Kop en steel zijn altijd wit. De kleur verandert niet met de leeftijd. De geur is aangenaam mild en paddestoelachtig.
Bovendien hebben weidepaddestoelen geen knollen aan het uiteinde van de stengel. Daarom kun je deze eigenschap gebruiken om ze te onderscheiden van de giftige doodshoedpaddestoelen. Alleen de eetbare anijspaddestoel, een familielid van de weidepaddestoel, heeft een schuine bol aan de basis van de stengel. Dit wordt geel bij aanraking.
Onderscheiden van giftige paddenstoelen
Als de zogenaamde weidepaddestoel onaangenaam naar carbolzuur, inkt of “ziekenhuis” ruikt en het vruchtvlees van de stengel bij het snijden chroomgeel wordt, is het de giftige carbolpaddestoel. Gooi dit alstublieft onmiddellijk weg! Ook de zeer giftige groene doodsmuts lijkt erg op de weidepaddestoel. Het leidt jaarlijks tot talloze gevallen van vergiftiging, ook al groeit het niet echt in weilanden maar alleen in het bos. Staan er echter bomen in de weide of ligt de weide aan de rand van het bos, dan waagt de groene doodsmuts zich naar voren. Je herkent hem aan zijn typisch dikke bolvormige voet.
Tip
Als je het zekere voor het onzekere wilt nemen, kun je thuis ook het hele jaar door paddenstoelen kweken in je kelder.
