“Alleen al de dosis maakt het gif”, schreef de geleerde Paracelsus in de 15e eeuw. In feite worden tegenwoordig nog steeds veel giftige planten in de geneeskunde gebruikt; De grens tussen genezing en vergiftiging is vloeibaar. Er zijn talloze giftige planten in Duitse tuinen die vooral kinderen en huisdieren in gevaar brengen - bijvoorbeeld omdat de felrode vruchten hen verleiden om gegeten te worden. Bij sommige soorten kan zelfs één zaadje dramatische gevolgen hebben.
Welke inheemse bomen en struiken zijn giftig?
Giftige inheemse bomen en struiken zijn onder meer gewone buxus, goudenregen, Europese pijnboom, Europese taxus, gewone hulst en arborvitae. Deze bevatten giftige stoffen en kunnen bij consumptie gezondheidsproblemen veroorzaken.
Welke inheemse bomen en struiken zijn giftig?
Sommige bomen die vaak in onze tuinen worden geplant, zijn zeer giftig; het consumeren van hun giftige plantendelen kan ernstige gevolgen voor de gezondheid hebben en zelfs de dood tot gevolg hebben. Andere soorten zijn slechts licht giftig en kunnen bij contact onaangenaam eczeem (bij huidcontact) of aandoeningen aan het maag-darmkanaal veroorzaken. Hoe giftig een boom en zijn onderdelen daadwerkelijk zijn, verschilt sterk van persoon tot persoon. De mate van vergiftiging hangt onder meer af van de hoeveelheid geconsumeerde plantendelen en van de grootte en het gewicht van de vergiftigde persoon. Vooral kleine kinderen lopen gevaar. Blijf daarom uit de buurt van de volgende bomen.
Buxus (Buxus sempervirens)
De groenblijvende bladverliezende boom is vooral populair als haagplant en als vormsnoei. Vooral de bladeren, maar ook andere delen van de plant, zijn giftig. Ze bevatten de alkaloïde cyclobuxine D. Vergiftiging manifesteert zich door nervositeit, braken, diarree en krampen. Ernstige vergiftiging kan de dood tot gevolg hebben als gevolg van ademhalingsfalen.
Gewone goudenregen (Laburnum anagyroides)
Deze struik of kleine boom verrukt de lente met zijn prachtige bloemen: felgele bloemtrossen hangen aan de frisgroene bladtakken. Niettemin zijn alle delen van de goudregen zeer giftig, vooral de zaden en bladeren bevatten het alkaloïde cytisine. Vergiftiging manifesteert zich door buikpijn, misselijkheid en braken. Krampen, hart- en bloedsomloopstoornissen, duizeligheid en zelfs bewustzijnsverlies kunnen voorkomen. Dood door ademhalingsverlamming is mogelijk.
Europese Pfaffenhütchen (Euonymus europaeus)
Vooral de felrode vruchten van de struik of kleine boom verleiden kinderen tot tussendoortjes. Deze (en vooral de zaden die ze bevatten) en alle andere delen van de plant zijn echter zeer giftig. De boom, ook wel de spilstruik genoemd, bevat onder meer het hartglycoside evonoside, dat de volgende symptomen kan veroorzaken: braken en diarree, koliek, slaperigheid en zelfs flauwvallen, coma.
Europese taxus (Taxus baccata)
De taxus is waarschijnlijk de meest giftige van de inheemse bomen. Het hout, de schors, de zaden en de naalden van groenblijvende coniferen bevatten verschillende alkaloïden, zoals taxine. Deze kunnen misselijkheid, braken en diarree veroorzaken, en uiteindelijk lever- en nierbeschadiging en de dood door ademhalingsverlamming. Het effect van de verwante Japanse taxus (Taxus cuspidata) is zeer vergelijkbaar.
Gewone hulst (Ilex aquifolium)
De bessen en bladeren van de groenblijvende hulst zijn ook erg giftig vanwege de alkaloïde theobromine die ze bevatten, evenals glycosiden en giftige kleurstoffen. De vruchten bevatten ook triterpenen en de bladeren bevatten saponinen. Vergiftiging manifesteert zich door ernstige diarree en kan bij kinderen fataal zijn.
Levensboom (Thuja occidentalis)
Levensbomen worden vaak gebruikt om heggen te creëren, maar zijn giftig vanwege de monoterpeen thujon die ze bevatten. Dit zit vooral in de toppen van takken en kegels en heeft een sterk irriterend effect op de maag. Convulsies en bewustzijnsverlies kunnen optreden, evenals lever- en nierbeschadiging.
Tip
Deze lijst kan natuurlijk niet compleet zijn, er zijn simpelweg te veel giftige sierplanten. Als u een vergiftiging vermoedt, neem dan onmiddellijk contact op met een arts. Laat de persoon niet braken en geef hem geen melk te drinken. In plaats daarvan moet water in kleine slokjes worden gedronken.
