Het leven van een tuinman zou zo mooi zijn als deze meeldauw niet bestond. Er gaat nauwelijks een groeiseizoen voorbij zonder dat de ziekte zich verspreidt naar geliefde planten. Meeldauw spaart zelfs een boom die zo sterk is als de eik niet. Moeten we ons daar zorgen over maken?
Wat helpt tegen meeldauw op eiken?
Meeldauw op eikenbomen is een schimmelziekte die vooral jonge bladeren en scheuten aantast en wordt bevorderd door hoge temperaturen, intens zonlicht en lage luchtvochtigheid. Bestrijding in de tuin is meestal niet nodig omdat het een relatief onschuldige ziekte is. Zwaar geïnfecteerde takken kunnen echter wel worden verwijderd.
Eik is voedsel voor paddenstoelen
Meeldauw is een schimmelziekte die voedingsstoffen uit eikenbladeren verwijdert, maar de boom zelf niet binnendringt.
- alleen jonge bladeren zijn geïnfecteerd
- binnen 3 weken na het ontluiken
De zogenaamde Sint-Jansscheuten worden bijzonder getroffen. De bladeren van geïnfecteerde scheuten sterven af, vaak zelfs de hele scheuten.
Omstandigheden die ziekte bevorderen
Het schimmelnetwerk verspreidt zich niet elk jaar of altijd in dezelfde mate. De volgende weersomstandigheden bevorderen een explosieve verspreiding van de schimmelpathogeen:
- hoge temperaturen
- intens zonlicht
- lage luchtvochtigheid
Vanwege zijn voorkeur voor warme en droge zomers wordt de meeldauwschimmel ook wel mooiweerschimmel genoemd.
Zomereik heeft meer last
De Duitse eik, ook bekend als de Engelse eik, is een van de eikensoorten die in dit land het vaakst wordt aangetast door eikenmeeldauw. Ook de wintereik zou het zo goed kunnen doen omdat hij minder Sint-Jansscheuten produceert.
Zelfs oude eikenbomen zijn niet resistent tegen deze schimmelziekte. Hun bladeren en scheuten kunnen zo ernstig worden aangetast dat de boom er van een afstandje uitziet als een grijze oude man.
Vruchtlichamen om te overleven
Paddestoelen moeten ook overleven tot het volgende seizoen, daarom vormen ze zogenaamde vruchtlichamen met zaadsporen. Bij eiken echte meeldauw hebben ze een bolvorm en bevinden ze zich op de witte bladbedekking. Afhankelijk van de rijpheid van de vrucht is de kleur geel, bruin of zwart.
De schimmel overwintert op de knoppen. Ongedierte zoals eikenmotten dragen eikenmeeldauw van boom naar boom en dragen bij aan de verspreiding ervan.
Bestrijding van eikenmeeldauw
Het enorme verspreidingspotentieel heeft ervoor gezorgd dat echte eikenmeeldauw een gevreesde ziekte is in de bosbouw wanneer het werkt in combinatie met andere ziekten en plagen. Om de houtopbrengst niet in gevaar te brengen, worden meestal fungiciden gespoten.
Er is niet veel dat kan worden gedaan om een eik in de tuin onder controle te houden. In ieder geval moet deze ziekte worden gezien als een “verkoudheid” die een verder gezonde plant niet echt kan vernietigen.
Tip
Ernstig aangetaste takken kunnen worden afgesneden en bij het restafval worden weggegooid of indien mogelijk worden verbrand.
Lieveheersbeestjes zoals deze paddenstoel
Er zijn wezens die blij zijn met eikenmeeldauw. Sommige soorten lieveheersbeestjes hebben deze schimmel zelfs als voedsel gekozen.
