De Portugese laurierkers (Prunus lusitanica) komt, zoals de naam al doet vermoeden, oorspronkelijk uit Portugal. Ook in andere mediterrane streken zoals de Canarische Eilanden, Spanje, Zuid-Frankrijk of Marokko komt de struik of boom, die tot zes meter hoog kan worden, voor. De struik wordt soms omschreven als zeer giftig. Wat zit erachter?
Is de Portugese laurier giftig?
De Portugese laurierkers is giftig omdat de bladeren en zaden de stof prunasine bevatten, een cyanogene glycoside die het zeer giftige waterstofcyanide afgeeft. De vruchten van de plant zijn echter niet giftig.
In principe giftig, maar
Net als bij andere laurierkers bevatten zowel de bladeren als de zaden van de Portugese laurierkers de stof prunasine, een cyanogene glycoside. Prunasin bevat het zeer giftige waterstofcyanide, dat, in combinatie met water en bepaalde enzymen, vrijkomt in het spijsverteringskanaal en fatale gevolgen kan hebben. Hoewel het vruchtvlees van de donkerrode bessen die in september rijpen nauwelijks giftig is, zijn de zaden die ze bevatten nog gevaarlijker. Ze zijn echter extreem hard en vrijwel onmogelijk om op te kauwen. Ons lichaam scheidt ze uit zonder te kauwen - ze hebben dus geen giftig effect op ons lichaam.
Tip
Invasieve bijenweide?
De Duitse Natuurbeschermingsvereniging (NABU) heeft de laurierkers ooit nadrukkelijk omschreven als een “ecologische plaag” omdat de struik zeer invasief is en inheemse planten verdringt. Het is ook oninteressant voor de meeste insecten en vogels. Daarentegen is er echter de beoordeling van de IG Baumschulen Südwest en het Beierse Staatsinstituut voor Wijnbouw en Tuinbouw, die wijzen op de grote voordelen van de laurierkers voor bijen en hommels.
