Als je geen vlierbessen in je tuin kweekt, verzamel je de bessen en bloemen graag in het wild. Om ervoor te zorgen dat u de populaire bomen kunt vinden zonder lang te moeten zoeken, hebben wij de meest voorkomende exemplaren op een rij gezet.
Waar komen vlierbessen in het wild voor?
Vlierbes wordt in Midden-Europa vaak aangetroffen op locaties zoals open plekken in bossen, zonnige dijken, ruige gebieden, onkruidvelden en in middelgebergten. In het wild bestaat er gevaar voor verwarring met de giftige dwergvlierbes.
Een van de meest voorkomende struiken in Midden-Europa
Black Elderberry maakt het zijn vrienden niet moeilijk om hem in het wild te vinden. Hoewel hij ook vertegenwoordigd is in India, West-Siberië, Klein-Azië en Noord-Afrika, wordt hij beschouwd als een van de meest voorkomende struiksoorten op onze breedtegraden. Hier moet je vooral uitkijken naar de machtige wilde fruitbomen:
- op open plekken in het bos onder het bladerdak van hoge loofbomen
- langs zonnige tot gedeeltelijk schaduwrijke taluds en bermen
- over de voedselrijke ruwe gebieden van verlaten boerderijen, treinstations en soortgelijke gebieden
- op onkruidvelden met stikstofhoudende kleigrond, vaak geassocieerd met brandnetels
- in het middelgebergte en de Alpen tot een hoogte van 1500 meter
Omdat vlierbes wordt beschouwd als extreem resistent tegen het stadsklimaat, wordt hij vaak specifiek geplant op de middenstrook van snelwegen om daar in het wild te groeien. Het verzamelen van de bessen en bloemen op deze locaties is in eerste instantie levensbedreigend. Bovendien heeft het geen zin aangezien het gewas niet geschikt is voor consumptie. De enorme biomassa van een vlierbes absorbeert de uitlaatgassen en slaat deze op in alle delen van de plant.
Verwarringsgevaar met giftige dwergvlierbes
In het wild bestaat er een groot risico op verwarring tussen eetbare zwarte vlierbessen en giftige dwergvlierbessen. Op het eerste gezicht vertonen de bessen van beide soorten geen verschillen. Terwijl de vruchten van de zwarte vlierbes zorgen voor gezond genot na het koken, behouden de bessen van de dwergvlier hun giftigheid. Hoe het verschil te zien:
- giftige parkiet groeit als kruid tot 150 centimeter hoog
- de oneetbare bessen hebben een deuk
- Dwergvlierbessenschermen staan rechtop
- de smalle blaadjes zijn maximaal 15 centimeter lang
Een majestueuze zwarte vlierbes is daarentegen houtachtig en kan tot 7 meter hoog worden. De ovale, objectief gerangschikte bladeren verschillen duidelijk van de blaadjes van de zolder. Hetzelfde geldt voor de onschadelijke hertenvlier, die op vergelijkbare locaties gedijt, maar veel minder vaak op de weg te vinden is. De rode bessen brengen echter het risico met zich mee dat hun zaden na het koken nog steeds giftige glycoside bevatten.
Tips en trucs
Voor onze voorouders had een vlierbes magische krachten. Ze zagen hem als een levensboom die het huis en zijn bewoners beschermde tegen kwade krachten. Dat is de reden waarom de vlierstruik vandaag de dag nog steeds een integraal onderdeel is van de plantengemeenschap in veel huistuinen.
