Een van de populairste en bekendste lentebloemen is het lelietje-van-dalen, dat met zijn heerlijke geur talloze insecten aantrekt. Op onze breedtegraden kan hij zowel in het wild als in veel parken en moestuinen worden aangetroffen.
Hoe verzorg ik lelietje-van-dalen in de tuin?
Lelietje-van-dalen hebben schaduw, vochtige en humusrijke grond nodig. Plant ze in groepen met een onderlinge afstand van 20 cm en geef voldoende water. Na de bloei de bloeiwijzen afsnijden en bladaarde als mulch gebruiken. Lelietje-van-dalen zijn winterhard, maar pas op voor roestschimmels en grijze schimmel.
Plantprofiel:
- Botanische naam: Convallaria majalis
- Duitse namen: lelietje-van-dalen, damesscheur, f altriaanse bloem, meibloem, postlelie, oogkruid, lelietje-van-dalen
- Klasse: Eenzaadlobbigen (Liliopsida)
- Geslacht: Lelietje-van-dalen-familie (Convallaria)
- Familie: Aspergefamilie (Aparagaceae)
- Groeihoogte: 10 tot 30 centimeter
- Hoofdbloeiperiode: april tot juni
- Bladkleur: donkergroen, duidelijk glanzend
- Bladvorm: elliptisch, in paren aan elkaar gegroeid
- Bloemkleur: wit, gecultiveerde vormen kunnen ook roze gekleurd worden)
- Bloemvorm: belletjes die allemaal in dezelfde richting wijzen en bestaan uit vijf tot dertien individuele bloemen
- Fruit: felrode bessen
Herkomst
Het lelietje-van-dalen komt oorspronkelijk uit Europa, Azië en Noord-Amerika en is in deze gebieden zelfs te vinden op hoogtes tot 1900 meter. Hij gedijt vooral in open beuken- en loofbossen op licht kalkrijke bodems. Hier vormt de kleine geurprinses grote bloementapijten.
Plantensymboliek
Lelietje-van-dalen staat voor zuiverheid, feestelijkheid, gelukzaligheid en ontwakende liefde. Maar het zijn niet alleen symbolen van geluk en liefde. Ze worden vaak afgebeeld op middeleeuwse paneelschilderijen vanwege hun ambivalentie: zowel de Madonna houdt vaak een boeket lelietje-van-dalen in haar handen als martelaren die ter dood zijn veroordeeld.
Planten en verzorgen
Lelietje-van-dalen is niet veeleisend. In de schaduw onder de bomen houden de uitlopers van de geurende voorjaarsbloeiers zelfs stand tegen sterke worteldruk. De plant houdt van vochtige, humusrijke grond. De delicate plant houdt echter niet van volle zon.
Lelietje-van-dalenkiemen worden in groepen geplant met een onderlinge afstand van ongeveer twintig centimeter. Geef voldoende water zodat de jonge plantjes goed groeien. Zodra het lelietje-van-dalen verwelkt is, knipt u de bloemtrossen eruit, de bladeren blijven zitten.
Mulch in de herfst met een dikke laag bladvorm. Verdere bemestingstoepassingen zijn niet nodig.
Ziekten en plagen
Lelietje-van-dalen zijn zeer robuust en worden zelden aangetast door een variant van de roestschimmel. Als u dit ontdekt, knip dan alle zieke delen van de plant af en gooi deze bij het huishoudelijk afval.
Grijze schimmel verschijnt af en toe. Behandel het lelietje-van-dalen vervolgens met in de handel verkrijgbare producten, anders gaat de plant rotten en afsterven. De sporen van de schimmel kunnen ook andere planten infecteren.
De leliekip en zijn larven nestelen zich graag op lelietje-van-dalen. Hier is het nuttig gebleken om de kevers te verzamelen en de larven, die zich meestal onder de bladeren bevinden, af te spoelen met de tuinslang. Er zijn geen verdere maatregelen nodig.
Tip
In 2014 werd het lelietje-van-dalen uitgeroepen tot giftige plant van het jaar. Alle delen van de plant zijn zeer giftig en dit effect verdwijnt niet, zelfs niet als het wordt gedroogd. Bij het verzamelen van wilde knoflook bestaat het risico dat de twee planten met elkaar worden verward. Als je de bladeren van lelietje-van-dalen fijnknijpt, ruiken ze niet intens naar knoflook, in tegenstelling tot het populaire kruid. Bij twijfel dient u echter een deskundige te raadplegen die bekend is met de verschillen tussen de planten.
