De wilde appel geniet een groeiende populariteit in natuurlijke tuinen. De boom wordt in het wild steeds zeldzamer, hoewel de vruchten een waardevolle afwisseling bieden ten opzichte van gecultiveerde appels. Ze worden al duizenden jaren gebruikt en worden nu gebruikt om verschillende desserts te maken.
Kun je wilde appels eten?
Wilde appels zijn eetbaar, maar rauw worden niet aanbevolen vanwege hun hoge looizuurgeh alte en zure smaak. Ze zijn ideaal voor het maken van appelmoes, gelei of fruitspread en bevatten vitamine A, B, C, fructose en sporenelementen.
Fruit
Na de bloeiperiode, die loopt van april tot mei, ontwikkelt de wilde appel vruchten. De appels zijn vanaf september rijp en hebben een iets verschrompelde buitenschil die geelgroen of soms rood van kleur is. Ze zijn veel kleiner dan gecultiveerde appels en bereiken een diameter van tussen de twee en vier centimeter.
De appels bevatten grote hoeveelheden looizuur en smaken daarom erg zuur en zuur. Het vruchtvlees is stevig en heeft een houtachtige consistentie, vandaar dat de soort de naam crabapple heeft gekregen. De zaden bevatten kleine hoeveelheden amygdaline. Als ze worden gekauwd, kan waterstofcyanide vrijkomen.
Toxische effecten van waterstofcyanide:
- Hoofdpijn en duizeligheid
- Misselijkheid en braken
- dodelijk in grote hoeveelheden
Geschiedenis
De wilde appel heeft een gebruikstraditie die duizenden jaren teruggaat. Al sinds 5.000 voor Christus. De vruchten van de kleine boom worden in de 4e eeuw voor Christus geoogst en verder verwerkt. Romeinen en Grieken gebruikten appels om wijn te maken. In de 17e eeuw dienden de zure vruchten als basis voor de productie van bier.
Wilde appel vandaag
Vanwege hun bittere smaak mogen wilde appels niet rauw worden gegeten. Door het hoge pectinegeh alte zijn de vruchten het ideale ingrediënt voor natuurlijke appelmoes. Ze geven de puree een dikkere consistentie dan gecultiveerde appels en kunnen worden gebruikt om gelei of fruitspreads te maken.
Naast pectine en looizuren bevatten de vruchten vitamine A, B en C, evenals fructose en sporenelementen. De smaak van de appels is variabel en afhankelijk van de locatie. Er zijn in de natuur talloze variëteiten ontstaan doordat de wilde appel kruist met gecultiveerde appels. Daarom verschilt de grootte van de vruchten soms flink.
Wilde appelgelei met lavendel:
- snijd een kilo krabappels in stukjes
- kook met twee lavendeltakjes in 1,5 liter water
- na een uur koken de vloeistof door een doek zeven
- voeg 450 g suiker toe per 600 ml vloeistof
- acht tot tien minuten laten sudderen
