Bromelia's behoren tot de meest populaire kamerplanten ooit - omdat ze weinig verzorging nodig hebben en een aantrekkelijke bladstructuur en vaak zeer kleurrijke, spectaculaire bloemformaties bieden die een exotisch accent aan de kamer geven.
Wat zijn bromelia's en hoe verzorg je ze?
Bromelia's zijn exotische kamerplanten uit Zuid- en Midden-Amerika met aantrekkelijke bladstructuren en kleurrijke bloemen. Ze geven de voorkeur aan heldere, warme locaties met een hoge luchtvochtigheid en hebben weinig kunstmest nodig. Bromelia's kunnen epifytisch of terrestrisch groeien en kunnen via Kindel worden vermeerderd.
Herkomst
Bromelia's zien er niet alleen exotisch uit, ze zijn ook exotisch: hun geboortegebied is de zogenaamde Neotropen, die zich voornamelijk uitstrekken over Zuid- en Midden-Amerika, maar ook over West-Indië. Wat het klimaat betreft, zijn hun oorspronkelijke habitats heel anders dan die op onze breedtegraden: tropisch warm, vochtig en niet onderhevig aan vier seizoenen. Niettemin kunnen enkele van de zeer talrijke bromeliasoorten heel goed als sierplant in de kamer worden gekweekt - bij normale leeftemperaturen in verwarmde kamers kunnen ze zonder problemen gedijen.
De bromelia's zijn vernoemd naar de Zweedse arts Olaf Bromel. Overigens kwam de eerste bromelia met de beroemde ontdekkingsreiziger Christoffel Columbus naar Europa - in de vorm van een ananas, die vanwege zijn vrucht waarschijnlijk de bekendste bromeliasoort is. Hierdoor wordt de plantenfamilie ook wel de ananasfamilie genoemd.
Om te onthouden:
- Herkomst van bromelia's in Zuid- en Midden-Amerika
- sommige soorten kunnen gemakkelijk binnenshuis worden gekweekt
- eerste bromeliasoort – ananas – bereikte Europa via Columnus
Groei
De overgrote meerderheid van bromelia's zijn groenblijvende vaste planten. Typerend voor zijn uiterlijk is de sterke rozetstructuur met brede, taps toelopende, opstaande bladeren. Bij sommige soorten verzamelt regenwater zich in het trechtervormige midden van de bladrozet. Veel soorten zijn xerofytisch, wat betekent dat ze hun verdamping via verschillende mechanismen kunnen verminderen.
De Bromeliceae worden ook gekenmerkt door hun epifytische groei - ze behoren, net als orchideeën, tot de zogenaamde epifyten. In de natuur groeien ze zonder wortels, voornamelijk op bomen of rotsen. Als ze binnen worden gekweekt, worden ze alleen in de pot bewaard voor stabilisatiedoeleinden.
De belangrijkste dingen op een rij:
- Bromelia's zijn meestal groenblijvende vaste planten
- hebben een gecomprimeerde scheut-as met bladrozet
- De meeste soorten behoren tot de epifyten, de wortelloze epifyten
bladeren
De bladeren van bromelia's vormen niet alleen een karakteristiek uiterlijkkenmerk, ze zijn ook essentiële voedingskanalen voor veel soorten. Als epifyten kunnen ze uiteindelijk niet via hun wortels in hun voedingsbehoeften voorzien. In plaats daarvan halen ze voedingsstoffen en vocht rechtstreeks uit de lucht via absorberende schubben en laten ze haren op de toppen van de bladeren vallen. Licht haar helpt de verdamping te verminderen en beschermt tegen zonnebrand.
Bloei
Veel mensen houden een bromelia in hun kamer of kantoor vanwege de spectaculaire en kleurrijke bloemen. Maar wat meestal zo indrukwekkend is, is niet de eigenlijke bloem; bij de meeste siersoorten is deze vrij klein en onopvallend. Het is echter omgeven door grote schutbladeren, die vaak in prachtige kleuren verschijnen en veel langer meegaan dan de eigenlijke bloemen.
Voor de meeste soorten bromelia's is de vorming van bloemen een zeer inspannende en daarom slechts een eenmalige gebeurtenis die resulteert in de dood van de bladrozet of, in het geval van de reuzenbromelia, zelfs het einde van de bloei. zijn leven.lees meer
Welke locatie is geschikt?
De kleine selectie uit het enorme aanbod aan Bromeliceae-soorten die wij als kamerplanten houden, komt oorspronkelijk uit de tropische regenwouden van Zuid-Amerika. De soorten die uit luchtigere, koelere berggebieden komen, zijn over het algemeen van weinig belang voor onze zorgen.
Het spreekt voor zich dat je een sierbromelia - Guzmania's zijn bijzonder populair en wijdverspreid - een standplaats moet geven met zo tropisch mogelijke omstandigheden. Het moet daarom helder, constant warm en zo vochtig mogelijk zijn. Het is het beste om hem in een raam te plaatsen dat veel licht binnenlaat, maar niet altijd de volle zon.
De door bromelia's geprefereerde omgevingstemperatuur komt praktisch overeen met een kamertemperatuur van rond de 20°C, wat veel mensen aangenaam warm vinden. Natuurlijk kan het warmer worden, maar de thermometer mag niet onder de 18°C komen.
De belangrijkste standplaatsvoorwaarden voor sierbromelia's:
- helder, maar niet in de volle zon
- zo hoge luchtvochtigheid mogelijk
- warm het hele jaar door, rond de 20°C en warmer
In de zomer kun je de meeste soorten sierbromelia's ook buiten zetten. Maar nogmaals, zorg ervoor dat hij geen intense, directe zon krijgt. Bovendien kan buiten zetten meestal alleen gefaseerd gebeuren, want op nachten met temperaturen onder de 15°C vriest de bromelia te veel en moet je hem dus weer naar binnen halen.lees meer
Welke grond heeft de plant nodig?
Zoals ik al zei: als wortelloze epifyten hebben de meeste soorten bromelia's eigenlijk geen pot met een bodemsubstraat nodig. Je kunt ze in ieder geval niet op die manier voeden. De eigenlijk wortelloze soorten kun je daarom planten in een los substraat van schors en veenmos, zoals een orchidee. De bromelia hoeft dit alleen maar vast te houden - totdat hij dit heeft bereikt, kun je hem in eerste instantie helpen met een beetje draad. De epifytische bromelia's kunnen zelfs op stenen worden gekweekt.
In een pot met aarde kun je de bromelia wellicht iets beter aan en integreer je hem structureel en visueel homogener in je kamerplantenrijk. Bij terrestrische, wortelvormende variëteiten, die ook onder de siersoorten voorkomen, is, in tegenstelling tot epifytische bromelia's, een bodemsubstraat noodzakelijk. Het moet kalkvrij en doorlatend zijn. Je kunt ook speciale orchideeëngrond gebruiken, eventueel gemengd met normale potgrond.
Het substraatontwerp in één oogopslag:
- voor epifytische soorten: kweek mogelijk in een schors-veenmossubstraat of op stenen
- voor terrestrische soorten: kalkvrij bodemsubstraat van orchideeëngrond en potgrond
Bromelia's water geven
Als het om water geven gaat, moet er ook onderscheid worden gemaakt tussen de wortelloze en terrestrische soorten bromelia's. De landplanten worden uiteraard heel normaal bewaterd met een gieter en via het bodemsubstraat van vocht voorzien. Je moet het substraat altijd vochtig houden. Vergeet niet dat de bromelia een regenwoudplant is. Ook is het belangrijk om de rozetrechter altijd gevuld te houden met water, vooral in de zomer. Bij het water geven kun je het beste water gebruiken dat zo kalkvrij mogelijk is en op kamertemperatuur is.
In de winter mag de bromelia echter slechts een beetje water krijgen vanwege het verminderde licht. Je vult de bladtrechter dan maar heel spaarzaam.
Epifytische bromelia's die je alleen op een droge ondergrond hebt geplaatst om vast te houden, gebruik dan niet de gieter, maar gebruik een verspreider om het water rechtstreeks op de bladeren aan te brengen, die het met hun zuigschalen absorberen. De bovengenoemde waterkwaliteitscriteria zijn ook hier van toepassing.
Je moet trouwens ook niet nalaten de terrestrische bromelia's te besproeien; ze houden natuurlijk ook van af en toe een zachte tropische regen!
Om te onthouden:
- houd terrestrische bromelia's constant vochtig
- Houd de centrale trechter in de bladrozet altijd gevuld met water
- Gebruik kalkarm water op kamertemperatuur
- epifytische bromelia's spuiten alleen
lees meer
Bemest bromelia's op de juiste manier
Bromelia's hebben niet veel bemesting nodig. Tijdens de belangrijkste zomervegetatiefase kunt u één keer per week een beetje vloeibare meststof aan het irrigatiewater toevoegen.
Bromelia correct snijden
Het onderwerp snijden is ook nogal subtiel als het om bromelia's binnenshuis gaat. Hun compacte, gelijkmatige rozetgroei maakt formeel snoeien overbodig.
De vraag blijft over het mogelijk verjongende, verfrissende verwijderen van dode plantendelen. Uiteraard komt er ook een einde aan de bladeren van de bromelia. Als ze verwelken en uitdrogen, pluk ze dan voorzichtig uit of laat ze er vanzelf afvallen. De vezelstructuur van de bromeliabladeren verdraagt niet bijzonder goed snijwonden.lees meer
Opgedroogd
Je moet natuurlijk gedroogde bladeren van je bromelia binnenshuis vermijden door ze zorgvuldig vochtig te houden. Het is normaal dat de prachtige schutbladeren op een gegeven moment uitdrogen nadat de bloem verwelkt is en niet “behandeld” hoeft te worden. Gewoon doorgaan met water geven zoals normaal - dit bevordert de vorming van kinderen, waar de bromelia na de bloei klaar voor is.
Bromelia's vermeerderen
Dit brengt ons meteen bij het onderwerp reproductie. Bromelia's reproduceren zich grotendeels via kinderen. Deze groeien als zijscheuten, je hoeft ze dus pas af te knippen zodra ze volgroeid zijn met bladrozet en wortels. Dan is de zijscheut meestal ongeveer half zo groot als de moederplant. U moet echter heel voorzichtig zijn bij het snijden. Het is het beste om een vers geslepen mes te gebruiken en dit te desinfecteren met alcohol met een hoog percentage voordat u gaat snijden.
Het kind wordt in een kalkarme, losse ondergrond geplaatst en kan het beste worden afgedekt met folie. Zo kun je hem een gelijkmatig vochtig, beschermd microklimaat bieden om te wortelen.
Deel
Verdelen in de klassieke zin, dat wil zeggen het doorsnijden van de kluit, is bij bromelia's natuurlijk niet op zijn plaats. Ze kunnen alleen worden verdeeld in de zin dat de kinderen van de moederplant worden gescheiden voor reproductiedoeleinden.lees meer
Is bromelia giftig?
Als het om exotische sierplanten gaat, weet je vaak niet precies of ze giftig zijn: voor mensen of voor huisdieren. Dit is zeker het geval bij enkele prachtig uitziende variëteiten. Bromelia's zijn echter over het algemeen niet giftig. Tot zover het goede nieuws. De bladeren van sommige sierbromelia's bevatten echter huidirriterende stoffen zoals calciumoxalaten en het enzym bromeline. Ze zijn niet giftig, maar kleine kinderen en huisdieren mogen niet noodzakelijkerwijs bromeliabladeren consumeren.lees meer
Eten
Vanwege hun typisch ananasachtige groei kun je je afvragen of er naast ananas ook andere soorten bromelia's eetbaar zijn. Alleen de vruchten van de ananas zijn echter daadwerkelijk eetbaar. Er zijn een paar verschillende variëteiten waar de gemiddelde consument in dit land niet veel van weet, omdat alleen de Smooth Cayenne-variëteit commercieel en wereldwijd op de markt wordt gebracht. Rassen uit andere groepen, zoals de Queen- of Pernambuco-groepen, worden in Zuid-Amerika voornamelijk voor verse consumptie geteeld.
Tip
Net als bij veel sierplanten uit de tropen, kun je een bromelia het gewenste warme, vochtige klimaat geven door hem simpelweg in de badkamer te plaatsen. Hierdoor hoef je niet voortdurend in de gaten te houden of de luchtvochtigheid voldoende hoog is.
variëteiten
Guzmania
De Guzmania's zijn waarschijnlijk de meest populaire en wijdverspreide groep sierbromelia's die in dit land worden gekweekt. Ze zijn te vinden op veel vensterbanken, waar ze met hun heldere schutbladen in rood, oranje, roze of geel exotische kleuraccenten oproepen. De bloeiperiode is in de winter, grofweg tussen december en februari, maar de bloeivreugde is niet alleen uniek, maar helaas ook van korte duur. Over het algemeen kan een Guzmania een hoogte bereiken van 30 tot 60 cm. Binnen het geslacht Guzmanien zijn er maximaal 200 soorten.
Luchtanjers
Met ongeveer 550 soorten vormen de luchtanjers, botanisch gezien Tillandsia, het meest diverse geslacht van de Bromeliceae. Ze zijn van de epifytische soort, dus ze kunnen gekweekt worden in een bast-veenmossubstraat of op stenen en hoeven alleen maar besproeid te worden met water. Er zijn ook geïsoleerde soorten die op het land groeien.
Hun bloeiwijzen bieden een zeer origineel en opvallend zicht met hun bizarre structuren en vormen, meestal in roodachtige tot roze tinten. De vele ondersoorten kunnen zeer verschillende maten bereiken. Sommige worden slechts 30 cm hoog, andere produceren bladeren die tot 50 cm lang kunnen worden.
Tillandsia's zijn specifiek geschikt voor tijdelijk verblijf buiten.
Vlammend zwaard
Dit geslacht van bromelia's, botanisch Vriesea genoemd, dankt zijn zielige naam aan de zwaardvormige, gebogen, glanzende bloeiwijzen met schutbladeren in fel oranje tot scharlakenrood, die afzonderlijk of in groepen verschijnen. De bloeitijd kan op verschillende tijdstippen van het jaar plaatsvinden, afhankelijk van de omgevingsomstandigheden. Afhankelijk van de soort kunnen de bladeren van de Vriesea tot 75 cm lang worden, zoals de Vriesea hiëroglychipca. De bloemstengel is meestal niet significant kleiner. De bladeren van het Flaming Sword kunnen ook zeer decoratief zijn met delicate lintstructuren in romige tot roodachtige tinten.
Nestrozet
De nestrozetten, botanisch Nidularium, worden gekenmerkt door een nestachtige opstelling van de bladrozet. De leerachtige, zachte bladeren zijn stekelig getand en bedekt met een natuurlijke glans. De bloeiwijzen verrukken met de kleurrijke schutbladen in roodachtige, gele of oranje tinten die ruim vóór de bloeiperiode verschijnen. De bloem zelf produceert tussen juni en september de nestrozet. Afhankelijk van de soort kan een hoogte tot 30 cm bereikt worden.
Lance rozet
De naam van de lansrozet, botanisch gezien Aechmea, is ook veelzeggend: hij beschrijft de lange, tot 30 cm lange bloeiwijzen, die maandenlang versierd zijn met felgekleurde schutbladen. De kleine bloemen zijn blauw van kleur en duren maar heel kort. Afhankelijk van de ondersoort bereiken lansrozetten een hoogte tussen 35 en 50 cm. De sterke bladeren worden bovendien tot 50 cm lang en tot 10 cm breed. Ze zijn bewapend met stekels aan de rand en aan de punt van het blad. Aechmea's kunnen, net als tillandsia's, tijdens warme zomerperiodes relatief gemakkelijk een tijdje buiten blijven staan.
sierananas
Niet alle soorten ananas worden gekweekt met de zoete, aromatische vruchten in gedachten - er zijn ook enkele siersoorten die er heel mooi uitzien op de vensterbank. Sommige soorten zijn versierd met aantrekkelijke kleuraccenten op de verder grijsgroene bladeren en bieden daardoor een geweldig, exotisch aanzicht. Hoewel de vruchten van deze variëteiten niet eetbaar zijn, zijn ze op hun eigen manier decoratief met hun donkerroze kleur. Voor een sierananas heb je echter wat ruimte nodig: met een hoogte van ongeveer een meter kan hij een breedte bereiken van wel twee meter.
