Pfaffenhütchen zijn esthetische bomen waarvan de vruchten in de zomer de aandacht trekken. Ondanks hun schoonheid is voorzichtigheid geboden als er kinderen of huisdieren in de tuin zijn. De plantendelen zijn taai en mogen niet worden geconsumeerd.
Hoe ziet een Pfaffenhütchen eruit en is hij giftig?
De Pfaffenhütchen (Euonymus europaeus) is een bladverliezende struik die een hoogte bereikt van 2-6 meter. Kenmerkend zijn onopvallende bloemen, opvallende vruchten en intense herfstkleuren. De plant is giftig, vooral de zaden, en kan bij consumptie buikpijn, misselijkheid, diarree en braken veroorzaken.
Groei
De Europese Pfaffenhütchen ontwikkelt meerdere stammen en een dun vertakte kroon. Afhankelijk van de standplaats wordt de struik tussen de twee en zes meter hoog. In de breedte kan de boom afmetingen bereiken van anderhalf tot vier meter. De bast van de vaak vierkante takken is grijsbruin van kleur. Bij sommige exemplaren vormen de takken twee tot vier smalle kurkstroken.
Bladeren, bloemen en fruit
Euonymus europaeus ontwikkelt bladverliezende bladeren die tegenovergesteld zijn gerangschikt. Ze lijken eivormig en zijn tot acht centimeter lang. Hun bovenoppervlak is dofgroen gekleurd, terwijl de onderkant lichter lijkt. Pfaffenhütchen ontwikkelen intense herfstkleuren die variëren van helder goudgeel tot karmijnrood.
De bloemen van de Pfaffenhütchen zijn viervoudig en onopvallend lichtgroen. De kleine individuele bloemen zijn geclusterd in groepen van twee tot zes in langstelige schermen. De struiken bloeien tussen mei en juni. De zoete nectar trekt talloze insecten, wilde bijen en hommels aan.
De soort is vernoemd naar de typisch gevormde vruchten, die roze tot karmijnrood van kleur zijn en vier kamers hebben, elk met een zaadje. Tussen september en oktober barsten de capsules open, waardoor de zaden aan lange stengels hangen. Het zijn populaire voedselbronnen voor roodborstjes en mezen.
Voorvallen
De spilstruik wordt gevonden in Zuid- en Midden-Europa, waar hij in het wild groeit tussen Spanje en de Wolga. Sommige verspreidingsgebieden liggen in Klein-Azië. Pfaffenhütchen bevolken bosranden en uiterwaardenbossen. Ze vormen veldbomen en hagen. In Duitsland komt de soort veelvuldig voor, van de laaglanden tot aan de Alpen, waar hij op de eerste plaats staat.000 meter stijgt.
Toxiciteit
Alle delen van de plant en vooral de zaden van de Pfaffenhütchen zijn giftig. Het giftige effect is al sinds de oudheid bekend. Niettemin zijn in het verleden verschillende delen van de plant medicinaal gebruikt. Bij mensen kan het tot 18 uur duren voordat de eerste symptomen optreden. Huisdieren kunnen sterven na het eten van de plantendelen.
Typische klachten:
- Bouwpijn
- Misselijkheid
- Diarree
- herhaald braken
