Tegenwoordig is men bijna vergeten dat de sedum, die in veel tuinen te vinden is, vroeger zowel als saladekruid als als medicinale plant werd gebruikt. Hier komt de naam ‘muurpeper’ vandaan, omdat de vlezige bladeren van de dikbladige plant behoorlijk heet en kruidig smaken. De gemakkelijk te verzorgen plant wordt echter ook als licht giftig beschouwd.
Is de sedum eetbaar?
Sommige soorten sedum, zoals de muurpeper, zijn eetbaar, maar bevatten giftige alkaloïden in lage concentraties. De vlezige bladeren kunnen vers worden gebruikt of in olie worden bewaard, maar mensen met een gevoelige maag of zwangere vrouwen moeten consumptie vermijden.
Sedum is licht giftig
Alle delen van de sedum, maar vooral de dikke bladeren, bevatten giftige alkaloïden, evenals tannines, flavonoïden, glycosiden en looizuren. De concentratie gifstoffen is echter zeer laag, waardoor de plant toch geconsumeerd kan worden. Dit wordt echter niet aanbevolen als u een gevoelige maag heeft of momenteel zwanger bent, omdat consumptie kan leiden tot misselijkheid, braken en hoofdpijn. Dit geldt ook als je te veel sedumbladeren eet. Daarom raden wij over het algemeen alleen extern gebruik aan.
Eetbare delen van muurpeper
Voornamelijk worden de dikke, vlezige bladeren van de sedum gebruikt. Bij sommige soorten (bijvoorbeeld Sedum telephium) kunnen de wortelknolletjes ook gekookt worden en als groente gebruikt worden. De bladeren kunnen vers worden gebruikt of in olie worden bewaard om ze te conserveren. Voeg de verse bladeren toe aan kleurrijke salades als smaakmaker of kook ze als groente.
Eetbare Sedum-soort
In principe zijn alle Sedum-soorten eetbaar, maar vooral de volgende soorten:
- Hete muurpeper (Sedum acre)
- Milde muurpeper (Sedum sexangulare)
- Kaukasus muurpeper (Sedum spurium)
- Rode sedum (Sedum rubens)
- Grote muurpeper of paarse muurpeper (Sedum telephium)
Sedum als medicinale plant
In de volksgeneeskunde werden zowel de bladeren als het daaruit verkregen geperste sap zowel intern als extern gebruikt. Er wordt gezegd dat het sap het bloeden (bijvoorbeeld van wonden) stopt en de wondgenezing ondersteunt. Daarnaast werd sedumsap ook gebruikt als ontwormingsmiddel vanwege de laxerende werking. Door de licht giftige ingrediënten irriteert het sap bovendien de huid en kan daarom gebruikt worden tegen wratten, likdoorns of eelt. Om dit te doen, knipt u eenvoudig de dikke bladeren open en plaatst u ze op het te behandelen gebied.
Tip
Uit voorzorg mag u de sedum niet eten of het geperste sap doorslikken. Niets staat echter extern gebruik (bijvoorbeeld als middel tegen wratten) in de weg.
