Een inheemse esdoorn kan gemakkelijk worden onderscheiden van andere boomsoorten door zijn handvormige, gelobde bladeren. Het identificeren van individuele esdoornsoorten wordt steeds moeilijker. Wil je tijdens je volgende wandeling schitteren met diepgaande kennis en elke esdoorn bij naam noemen? Verdiep je dan in deze gids over de onderscheidende kenmerken van esdoornbladeren.
Hoe kunnen verschillende esdoornsoorten worden onderscheiden?
Esdoornbomen kunnen worden onderscheiden door hun bladeren: plataan heeft 5-lobbige, gekartelde bladeren; Noorse esdoorn heeft 5- tot 7-lobbig, gladgerande bladeren met punten; Veldesdoorn wordt gekenmerkt door 3- tot 5-lobbige, gladde bladeren met een fluweelzachte onderkant. Aziatische esdoornsoorten hebben diepgegroefde, getande bladeren.
Berg-, Noorse en veldesdoorn – opvallende bladvormen
De drie meest voorkomende esdoornsoorten in onze bossen zijn ons goed bekend dankzij hun spectaculaire herfstkleur. Gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), Noorse esdoorn (Acer platanoides) en veldesdoorn (Acer campestre) zijn duidelijk van elkaar te onderscheiden op basis van hun karakteristieke bladvormen:
- Dycamore esdoorn: 5-lobbig, gekartelde bladrand, donkergroen boven, grijsgroen onder, 20 cm lang, 15 cm breed
- Noorse esdoorn: 5 tot 7 lobben, uitstekende punten, tot 18 cm lang, extra lange bladsteel, gladde bladrand (nooit gezaagd)
- Veldesdoorn: dubbellobbig, groen, 3 tot 5-lobbig, gladde bladrand, fluwelig behaard aan de onderkant
Europese esdoornsoorten hebben hun prachtige bladeren doorgegeven aan de resulterende variëteiten. De populaire bolesdoorn Globosum kan de Noorse esdoorn als voorvader niet ontkennen. De gele spikkels op het blad van de Leopoldii-variëteit verraden nog niet de afkomst ervan. De vijflobbige palmvorm van de bladeren verraadt zonder enige twijfel dat de gewone esdoorn hier de inspiratie was.
Gespleten bladeren onthullen Aziatische esdoornsoorten
Aziatische esdoornsoorten zijn erg populair omdat ze in minder ruimte gedijen dan hun Europese tegenhangers. Kenmerkend voor de talrijke variëteiten zijn diep ingesneden bladeren, bestaande uit 5 tot 11 taps toelopende lobben. Het blad is aan de rand gekarteld, wat verwarring met Europese esdoorns voorkomt.
Een nadere beschouwing vereist de identificatie van de Japanse Japanse esdoorn, waarvan de compacte variëteiten pronken in potten op balkons en terrassen. De bladeren hebben 5 lobben en zijn getand, waardoor ze moeilijk te onderscheiden zijn van inheemse esdoornsoorten. Het belangrijkste identificerende kenmerk is de rode bladsteel, die alle twijfel wegneemt.
Tip
Tijdens de bladloze periode onthullen sommige esdoornsoorten hun naam aan hun schors. De Japanse esdoorn Sangokaku heeft in de winter koraalrode scheuten. Sycamore-esdoorn onderscheidt zich door zijn grijsbruine, ruwe en geschubde bast. De schors van Noorse esdoorn vertoont opvallende longitudinale scheuren. Lichte lengtestrepen in bruine bast zijn typisch voor Japanse esdoorn.
