De bast maakt een gewone beuk onmiskenbaar. In bossen vallen bomen op door hun lichtgrijze glans en zeer glad ogende bast. Onder koperbeuken wordt vaak fijn stof aangetroffen. Dit is de afbrokkelende kurk. Interessante feiten over de schors van Europese beuken.
Hoe herken je de bast van een Europese beuk?
De bast van de gewone beuk wordt vooral gekenmerkt door zijn opvallende zilvergrijs en zijn gladde oppervlak. Bij jonge bomen is de bast donkergroen tot zwart, terwijl deze met de jaren lichter wordt en fijn gebarsten lijkt.
Identificeer de Europese beuk aan de hand van zijn bast
- Jonge bomen: donkergroene tot zwarte schors
- oudere bomen: grijze tot zilvergrijze schors
- glad
- fijn gebarsten
- grotere scheuren in oude bomen
- De schors v alt er niet af
De schors van de jonge beuk
Jonge koperbeuken zijn te herkennen aan het feit dat de bast nog niet het typische zilvergrijs is. De bast van jonge bomen is donkergroen, bijna zwart. Op dit moment is de schors nog volledig glad en volledig vrij van scheuren.
Kurk kan niet in schubben worden verwijderd
Bij de meeste bomen vormt de schors dikke schubben, de zogenaamde kurk, die van de boom kunnen worden losgemaakt. Bij de gewone beuk gaat de kurk echter niet schilferen en kan niet in zijn geheel worden verwijderd.
De kurk of phellem brokkelt af en v alt eraf. Na verloop van tijd vormt het een dunne laag die de grond rond de koperen beuk bedekt.
De bast van koperbeuken verandert met de leeftijd
Hoe ouder de Europese beuk wordt, hoe lichter de kleur van de stam wordt. De schors wordt lichtgrijs. De littekens van gevallen takken zijn duidelijk zichtbaar.
De stamdiameter kan oplopen tot twee meter. De bast wordt opengescheurd door fijne langsgroeven. De bast is niet zo grof en duidelijk korrelig als bijvoorbeeld eiken of andere bosbomen.
De bast van de gewone beuk biedt nauwelijks beschutting voor insecten. Ongedierte kan ook niet door de niet-beschadigde bast de boom binnendringen. De stam van de gewone beuk is echter gevoelig voor zonlicht en groeit daarom het beste als het lagere gedeelte wordt beschermd door ondergroeiende bomen, zoals haagbeuken.
Tip
Gemeenschappelijke beuken met een zeer dikke en gebarsten bast zijn af en toe te vinden in beukenbossen. Dit is een iets andere variant van de gewone beuk, de steenbeuk met de botanische naam Fagus sylvatica var.quercoïdes. Hij moet echter niet worden verward met de haagbeuk, die vanwege zijn harde hout ook wel steenbeuk wordt genoemd.
