Dezelfde bladeren, dezelfde sterke doornen, dezelfde geschiktheid voor heggen – meidoorn en meidoorn hebben veel gemeen. En in principe zijn ze hetzelfde. Wil je het precies weten? Hier is een iets gedetailleerdere uitleg.
Wat is het verschil tussen meidoorn en meidoorn?
Het belangrijkste verschil tussen meidoorn en meidoorn is de bloemkleur en -vorm: meidoorn (Crataegus laevigata 'Paul's Scarlet') heeft roosachtige, dubbele, karmozijnrode bloemen, terwijl meidoorn (Crataegus laevigata) eenvoudige, niet-dubbele witte bloemen heeft. Meidoorn produceert ook zeldzamer en schaarser fruit dan meidoorn.
Crataegus laevigata in wit en rood
Om een kort overzicht te geven: Roodbloeiende meidoornvariëteiten worden meidoorn genoemd. Ze verschillen voornamelijk op de volgende punten:
- Bloemkleur en vorm
- Fruitvorming
- Gebruik in de tuin
Bloemverschillen
Crataegus laevigata is de naam van de meidoorn met twee handvaten in botanische terminologie. En dit is waar we in de eerste plaats naar verwijzen als we onderscheid maken tussen meidoorn en meidoorn. Alleen al de naam meidoorn maakt het ingewikkeld: het is geen eenduidige rasnaam, maar eerder een overkoepelende term voor alle roodbloeiende Crataegus-soorten. En er zijn eigenlijk ook roodbloeiende varianten van de enkele meidoorn, Crataegus monogyna.
Alleen de gecultiveerde vorm 'Paul's Scarlet' van de meidoorn met twee steeltjes wordt echter als echte meidoorn beschouwd. Het heeft de typische drie- tot vijfvoudig gelobde bladeren van zijn witbloeiende voorouder en is verrukkelijk met kleine, roosachtige, schermvormige pluimvormige bloemen in fris karmijnrood. Andere meidoornvariëteiten hebben ook eenvoudige bloemen. Meidoorns hebben ook schermbloemige bloeiwijzen, maar deze zijn niet gevuld.
In dit artikel zullen we afzien van het verder differentiëren van de ongeveer 200 tot 300 variëteiten van meidoorns en rooddoorns - het zeer zelf-hybridiserende geslacht Crataegus vormt zelfs voor botanici uitdagingen als het gaat om soortidentificatie.
Min of meer vruchtdragend
Afgezien van het meest voor de hand liggende verschil in bloemvorm en kleur, contrasteren rooddoorn en meidoorn ook met elkaar als het gaat om vruchtvorming. Om meer bloemblaadjes volheid en kleur te produceren, moest de meidoorn wat meeldraden achterlaten - het resultaat is minder bemestingspotentieel. Hoewel de rode bloemschermen zeer aantrekkelijk zijn voor insecten, produceren ze zelden fruit en als ze dat wel doen, dan slechts spaarzaam.
De meidoorn daarentegen barst van de steenrode, bloemige, zoetzure appelvruchten, die ideaal zijn om er puree, jam of sap van te maken. Vanwege de lichtzure smaak is een combinatie met zoeter fruit aan te raden.
Gebruik afhankelijk van gewoonte
De meidoorn wordt vaak als solitaire plant geplant in tuinen en parken, niet alleen vanwege de opvallendere bloemkleur, maar ook vanwege de iets hogere, meer boomachtige groei. Meidoorns worden daarentegen vooral gebruikt als haagplant, waarvoor ze vanwege hun rijk vertakte en doornige karakter ideaal zijn.
