De gewone sering (Syringa vulgaris) wordt al honderden jaren gekweekt in Midden-Europese tuinen. De intens geurende struik was te vinden in zowel boerderij- als kloostertuinen - en werd in de middeleeuwen in de natuurgeneeskunde gebruikt. Tegenwoordig wordt de plant echter als licht giftig beschouwd, ook al lijken de recepten van lila bloemen en lila bessen een andere taal te spreken.
Is sering eetbaar?
De gewone sering (Syringa vulgaris) wordt als licht giftig beschouwd omdat alle delen van de plant, vooral de schors, bladeren en bessen, de glycoside-syringine bevatten. Er bestaat gevaar voor verwarring met de eetbare zwarte vlierbes (Sambucus nigra), waarvan de bloemen en bessen in recepten worden gebruikt.
Let op, giftig
Alle delen van de seringenplant, maar vooral de schors, bladeren en bessen, bevatten de glycoside-syringine, die alleen voorkomt in echte seringen (Latijnse Syringa). De stof wordt als licht giftig beschouwd, wat je moet opmerken als je een bloem probeert: ook al ruikt hij verleidelijk zoet, hij smaakt erg bitter. Zoals zo vaak het geval is in de natuur, is deze smaak een indicatie van de tolerantie van een plant voor het menselijke of dierlijke organisme. Vanwege de lage toxische hoeveelheden zou je veel giftige plantendelen moeten consumeren om vergiftigingsverschijnselen zoals krampen, braken of diarree te krijgen. Het is echter niet aan te raden om het te consumeren omdat met name gevoelige mensen, kinderen en kleine huisdieren zeer snel reageren.
Eetbare “sering” – wees voorzichtig, gevaar voor verwarring
Maar als seringen giftig zijn, waarom zijn er dan zoveel recepten waarin voornamelijk bloemen en bessen worden gebruikt? De oplossing van de puzzel is heel eenvoudig: in sommige streken van Duitsland (vooral in Noord-Duitsland!) wordt niet alleen de echte sering als zodanig aangeduid, maar ook de zwarte vlierbes (Sambucus nigra). Hierdoor worden het de bloemen en bessen die verwerkt worden tot siroop en sap – en het is bewezen dat het, in tegenstelling tot echte seringen, wel degelijk kan helpen tegen koorts. Laat je dus niet misleiden en gebruik de bloemen en vruchten van de vlierbessenstruik het liefst voor thee, infusies en voor het maken van sap.
Lilabloesemsiroop
Deze ‘seringenbloesem’-siroop smaakt bijzonder lekker in kruidenthee, in bruisend water of in mousserende wijn:
Ingrediënten
- 15 tot 20 vlierbloesemschermen
- twee kilo suiker
- twee liter water
- het sap van een geperste citroen
- 50 gram citroenzuur
Hoe het te doen
- Schud eerst de bloemschermen over een theedoek om vuil en kleine insecten te verwijderen.
- Je kunt de bloemen indien nodig ook kort in stilstaand water laten ronddraaien.
- Laat ze uitlekken en verwijder de bloemstengels.
- Kook de suiker met het water tot deze is opgelost.
- Giet de bloemen, het citroensap en het citroenzuur in een kom.
- Giet de hete suikeroplossing over het mengsel.
- Laat het afkoelen en plaats de afgedekte kom drie tot vier dagen op een donkere en koele plaats.
- Zeef de siroop door een fijne zeef of doek en kook hem opnieuw.
- Fles de afgewerkte siroop.
Tip
De vlindertuin (Buddleja), die geen familie is van de echte sering, wordt ook als licht giftig beschouwd.
